นักเรียน : เอาอีกแล้ว ครับคุณครู เอาอีกแล้ว ไอ้หัวเกรียน เด็กแนว นายแก้วขวัญ มันนัดกับ อีกโรงเรียน ไปตีกัน ไอ้เปรตนั่น ก็รับท้า ดูน่ากลัว คุณครูศักดิ์ : เอาอีกแล้ว ไอ้ขวัญ เอาอีกแล้ว วันๆแม่ง หาให้แต่ เรื่องปวดหัว กูเป็นครู ยังอดสู มันทำตัว จะตีแม่ง ก็ไม่กลัว กูกลุ้มใจ ตอนกูเป็น นักเรียน เหมือนกับมัน ก็มีบ้าง หุนหัน ใจหวั่นไหว ด้วยศักดิ์ศรี ไร้สาระ เลือดแห่งวัย มันพรุกพร่าน ข้างใน ใจนักเลง นักเรียน : แต่คราวนี้ มันไม่ได้ ตีกันเปล่า ประกาศกร้าว เอาให้ตาย นอนหงายเก๋ง มันรวมพวก ทำปืน ระเบิดเอง ผมล่ะเกรง จะตายกัน จนบรรลัย คุณครูศักดิ์ : อ้าวไอ้ห่า ฉิบหาย ล่ะทีนี้ จะห้ามมัน อย่างไรดี น่าสงสัย เดี๋ยวกูจะ ไปคุยเอง เวรตะลัย มันอาจไม่ ร้ายแรง อย่างเอ็งคิด เฮ้ยไอ้ขวัญ มึงหยุดคิด สักนิดไหม มึงฆ่าเขา ตายไป เป็นบาปผิด ต้องติดคุก หัวโต โอ้ชีวิต ช่วยยั้งคิด อนาคต ยังงดงาม นายแก้วขวัญ : มึงหยุดพูด ไปเลย ไอ้ครูแก่ ตอนมึงเรียน ที่นี่ คนเล่าขาน ว่ามึงก็ ตีกับเขา อันธพาล ยังเสือกเอา สันดาน มาว่ากู นี่แน่ะมึง เอาไป แดกสักหมัด เผื่อจะจำ ได้หลัดๆ ว่าตัวสู ก็เคยทำ แบบนี้ อย่างตัวกู อย่าสู่รู้ มึงไม่สู้ ก็ถอยไป และก็ได้ เวลา จวนจะค่ำ อาทิตย์ก่ำ แดงเดือด กว่าวันไหน ข้างๆทาง ของสถา-นีรถไฟ ความหมองไหม้ กำลังไหล ใกล้เข้ามา นายแก้วขวัญ : มาเลยมึง ไอ้สัด มาเลยมึง มาลองชิม กระสุนกู ดูเถิดหนา วันนี้กู จะเอาให้ เละคาตา กูจะผ่า เอาเลือดหัว มึงล้างตีน คู่กรณี : ถุย..มาเหอะมึง กูก็มี มือไอ้สัด มึงจะวัด วันนี้กู ยอมผิดศีล กูจะเอา หนังหัวมึง มาปะยีน แล้วเอาตีน กระทืบปาก มากของมึง เสียงก่นด่า ลั่นแลก แหกปากว่า มีดปืนผา ขวานดาบ ดูเข้มขึง สถานการณ์ แตกหัก น่ารำพึง สองฝ่ายทึ้ง วิ่งหากัน ตะบันไฟ โอ้..ทันใด นั้นเองมี เสียงดังตูม ตรงกลางกลุ่ม สองฟาก ยากวินิจฉัย ว่าเป็นเสียง ส่งมา จากที่ใด แต่นักเรียน สองฝ่าย ตายเป็นเบือ เสียงนั้นเป็น เสียงระเบิด ลูกเขื่องๆ ถูกโยนเยื้อง กระโจนมา ดั่งว่าเสือ ที่คอยเล็ง ลูกแกะ ตะครุบเหยื่อ ง้างเล็บเงื้อ โง้งง้าว เข้าโรมรัน นายแก้วขวัญ นอนเจ็บ ลุกไม่ไหว มองใกล้ๆ คู่กรณี ใกล้อาสัณ สภาพก็ แย่แทบ ไม่ต่างกัน โอ้เงานั้น คุ้นหน้า ตาเหลือเกิน เงานั้น : เป็นไงมึง ไอ้สัด เจอกูหน่อย พวกมึงอะ เป็ดน้อย คิดบินเหิน กูกับเพื่อน หมั่นใส้พวก มึงเหลือเกิน เฮอะ ยับเยิน กันป่นปี้ ดูสิมึง เงาของอีกคน : ไงสมใจ มึงยัง วะไอ้ศักดิ์ มึงก็นัก เลงเก่า หมัดมือถึง กลับให้ไอ้ เด็กเหี้ย นี่ต่อยมึง ชวนนึกถึง มึงสมัย ตีกับกู เงานั้น : เออก็ใช่ ก่อนมึงกู เป็นครูนั่น เคยตีกัน ข้ามโรงเรียน เวียนกันสู้ ก็ขำดี มาตอนนี้ กูเป็นครู ศรีมึงก็ ได้เป็นครู อีกโรงเรียน ครูศักดิ์-ครูศรี : เออ..เดี๋ยวมึงเอา ปืนของเด็ก โรงเรียนกู ยิงกราดกรู เด็กของมึง ให้เหี้ยนเหียน เอาให้ตาย ให้หมด ไอ้พวกเกรียน พวกมึงเสี้ยน ครูจัดให้ "สะใจมึง"
เหนือสุญตา 11 ก.ย. 2554 09:03 น. - ID 141706 
3134
1
0
13 กันยายน 2554 12:16 น. - comment id 1207987
บทกลอนสอนให้ได้คิด เรื่องศิษย์กับครูคู่นี้ ว่าครูคือใครกันนี่ ? ใคร่ชี้ครูศิษย์ผิดด้วย แม่พิมพ์บิดเบี้ยวเกลียวผิด ปั๊มศิษย์ผิดแบบแสบห่วย จมปลักนักเลงนักมวย ร่วมด้วยช่วยเสริมเติมกัน ตำรวจ,ปกครอง หมองหวัง เกียร์ว่างต่างผลักลักลั่น แพ้เด็กเกกเกเพพาล วันวัน ผ่านไปไม่จริงจัง วิชาหน้าที่-ศีลธรรม เคยพร่ำคำสอนก่อนหวัง ล้มเลิกแบบเรียนเปลี่ยนมั่ง เด็กพัง ต่างเตลิดเปิดเสรี แก้เหตุเปรตน้อยอย่าถอยท้อ แก้พ่อแก้แม่ อย่าแชหนี แก้ครูแก้ไข ในวันนี้ เด็กดี มีแบบอย่างวางโมเดล ! แบบเลว เด็กเลว มันเกี่ยวกัน..
13 กันยายน 2554 18:55 น. - comment id 1208010
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
