ฉางน้อย

14 สิงหาคม 2550 11:46 น. - comment id 737884

..... ที่ 1

ฉางน้อย

14 สิงหาคม 2550 11:48 น. - comment id 737885

เฮ้อออออ....จ้องที่ 1 แทบแย่ อิอิ

ขอบคุณๆ ที่ยังรำลึกถึง ฉางน้อย นะคะ คุณลุงแก้วประเสริฐ์

คุณลุงสบายดีนะคะ รักษาสุขภาพนะคะ

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 11:54 น. - comment id 737886

คุณ ฉางน้อย

        จ้าที่  1  ชองลุงจ้า ฮ่าๆๆๆ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 11:56 น. - comment id 737887

คุณ ฉางน้อย

          จะให้ลืมได้อย่างไรล่ะ ทั้งงดงามและสดสวย
ออกจะสนุกสนานเช่นนี้ จ๊ะระยะนี้ค่อยยังชั่วหน่อย
จะพยายามให้ดีกว่านี้จ้า  รักและคิดถึงเสมอมิลืม
เลือนสาวงามคนสวย ฮ่าๆๆๆ

              แก้วประเสริฐ.

ฉางน้อย

14 สิงหาคม 2550 11:59 น. - comment id 737888

3.......ใช่แล้วค่ะ คุณลุง 

ฉางน้อยเป็นหนึ่งในใจคุณลุงเสมอ เหมือนกับว่า  เบอร์ดี หนึ่งในใจคุณ 555555

ล้อเล่งๆน๊าคุณลุง

ฉางน้อย

14 สิงหาคม 2550 12:02 น. - comment id 737889

4......โห ท่านลุงแก้ว ยกยอแม่นางฉางน้อยเกินไปแล้วคะ

ไม่สวย ไม่งดงามหรอกคะ ไม่ขอเป็นนางในฝันของใครหรอกคะ

ขอเพียงแค่น่ารักพอแระ อิอิ

....วันแม่ที่ผ่านมา ฉางน้อยไปหอมแก้มแม่ด้วยน๊า แม่งี้ยิ้มปากถึงใบหู

แม่บอกว่า ฝากหอมแก้มคุณลุงด้วยคะ 

5555 เอียงแก้ว เอ๊ย แก้ม มาซะดีๆคะ %46

(...ขอตัวไป ท่าพระจันทร์ก่อนนะคะ..)

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 12:30 น. - comment id 737898

คุณ ฉางน้อย

          ฮ่าๆๆๆแน่นอนจ้า

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 12:32 น. - comment id 737900

คุณ ฉางน้อย

       บอกแม่ด้วยนะ อยากฟังเพลงที่ร้องจังเลย
ว่างๆจะไปฟังเพลงจ้า  ไปท่าพระจันทร์เช่าพระ
มหาเสน่ห์หรือไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องหรอกน่ารัก
อยู่แล้ว มีเสน่ห์ในตัวเองแล้วจ้า

              แก้วประเสริฐ.

ทะเลใจ

14 สิงหาคม 2550 12:51 น. - comment id 737917

เลข 9 กำลังสวยเชียวค่ะ นู๋เอมจอง 

 อิ อิ 


บางครั้งเวลาเอมเหงาเหงา เอมก็คิดถึงเรื่องราวเก่าเก่า คนเก่าเก่า

บางทีก็ยิ้ม บางทีนึกถึงก็อดร้องไห้ไม่ได้

เฮ่อ  ...



พ่อแก้วสบายดีนะคะ

ช่วงนี้เอมยุ่งมากมากเลยไม่มีเวลาแวะมาเลย

ยังไงพ่อแก้วรักษสุขภาพด้วยนะคะ


รักและเคารพพ่อแก้วเสมอค่ะ 


ลูกเอมค่ะ 

พิมจังเจ้าคะ

14 สิงหาคม 2550 12:57 น. - comment id 737920

ดีคะคุงลุงแก้วคุงพี่นู๋เอม
คุยกันสนุกเลยนะคะ
กลอนเพราะอีกแล้วคะลุง
พิมได้แต่อ่านทำตาปริบๆๆเมื่อไหร่หนอ
จะได้แค่เศษเสี้ยวของลุง...
คุงพี่นู๋เอมเจ้าคะทานกลางวันยังลุงด้วย
พิมเรียนรอ้ยแระคะ..ข้าวซอย..

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 13:23 น. - comment id 737932

คุณ ทะเลใจ

         เอมลูกรักชีวิตการทำงานก็แบบนี้แหละจ้า
พ่อเองผ่านมามากปัญหาต่างๆด้วยแต่ก็ผ่านพ้น
มาได้ ด้วยสติเป็นที่ตั้งด้วยการฟังหูไว้หูหนึ่ง
ใจต้องหนักแน่นดุจภูผา ค่อยๆคิด ค่อยๆทำอย่า
ใช้อารมณ์เป็นเด็ดขาด อาจจะมีบ้างแต่ก็พยายาม
ลืมมันเสียจ๊ะ การทำงานเปรียบเสมือนสวมหัวโขน
เราเล่นบทอะไรต้องรู้บทนั้น ออกจากบ้านก็เอาหัว
โขนในบ้านออกวางไว้ที่หน้าประตูบ้าน พอเข้าที่
ทำงานก็หยิบหัวโขนสวมหัวเรา เลิกงานถอดทิ้ง
ไว้ที่หน้าประตูนั่นแหละ  หากทำได้ก็จะเกิดความ
สบายใจแก่เราจ๊ะ งานก็เรียบร้อยราบรื่นเสมอ
รักลูกพ่อเสมอจ้า

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 13:29 น. - comment id 737937

คุณ พิมญดา

      ต้องทำได้ซิครับ ก่อนนั้นผมเองก็ไม่ประสีประสา
อะไรกับก่อนตอนเรียนหนังสือมาเขาเพียงสอนไว้
แต่ลืมไปหมด แต่ตอนนั้นรักมากเสียด้วย พอพ้น
มาก็ไปเรียนต่อก็ลืมเสียเกือบหมด ทำแต่งานๆๆๆ
พอเลิกทำงานก็มาเริ่มต้นที่เวปฯนี้แหละผมถึงไม่
ไปไหนเพราะปกติผมเป็นคนชอบสิ่งใดก็ชอบไป
ไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่หรอกครับ จะว่ารัก
เดียวใจเดียวก็ได้ นอกจากเวปฯอื่นเกรงใจเขา
ถึงได้ส่งผลงาน ใครรักเรามากหน่อยก็ส่งผลงาน
มากเท่านั้น แต่ส่วนใหญ่ทางนี้แหละครับ 
พยายามเข้าผมขอเป็นกำลังใจให้ เวลาฝึกฝน
ต้องคิดว่าต้องให้เก่งกว่าเขา พอเป็นก็อย่าไปคิด
แข่งกับเขานะ เพราะเปรียบเสมือนคลื่นที่เข้า
ชายหาดแหละ ลูกหลังย่อมแรงกว่าลูกแรกที่
หาฝั่งแล้วกระจายไปจ้า  รักและคิดถึงเสมอ
หากผมแนะนำได้ก็จะแนะนำให้จ้า 

                 แก้วประเสริฐ.

bananaleaf

14 สิงหาคม 2550 13:39 น. - comment id 737944

 ลุงแก้วประเสริฐ 

หยิบจับงานไหนทำไมช่างไพเราะเสียเหลือเกิน..
ทำให้รพีอยากแต่งกลอนแปดมั่งแล้วสิ..
เขาบอกว่าเดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด..อิ..อิ..อิ..
แต่ก็กลัวว่าแต่งกลอนแปดแล้วจะไม่ไพเราะเหมือนคนอื่นเค้า....คงหน้าแตก..
เดี่ยวจะลองดู..บ่ายนี้ว่างพอดีเลยค่ะ..

ก่องกิก

14 สิงหาคม 2550 13:56 น. - comment id 737951

เสน่ห์ของ จันทร์ 
ทำให้ลุ่มหลงมาหลายยุคหลายสมัยแล้วครับ

white rose.

14 สิงหาคม 2550 14:00 น. - comment id 737953

ฟังเสียงคลื่น..ซัดฝั่ง..ดั่งเสียงพี่
ร้าวฤดี..เจียนจะขาด..พินาศสิ้น
พี่จากไป..แห่งไหน..ไม่ยลยิน
หรือลืมถิ่น..ทะเลงาม..ท่ามแสงจันทร์..

เพียงแพรว

14 สิงหาคม 2550 14:02 น. - comment id 737955

สวัสดีค่ะ ลุงแก้ว

อกเอ๋ยอก หมกใหม้ สิ้นไร้แล้ว
ร้างวี่แวว สดใส ที่ไฝ่หา
เมื่อคลื่นลม พัดโหม โถมอุรา
เป็นพายุ แห่งน้ำตา ข้าอาวรณ์

ใยตัดรัก จากใจ ไปไกลแสน
ทั้งดูแคลน เหยียดหยัน ยอกย้อน
ข้าไร้ฤทธิ์ ไม่มีสิทธิ์ จะเว้าวอน
เพียงภมร หลงรัง ชั่งเดียวดาย

บงกชแก้ว หุบแล้ว ไม่เหลือที่
ให้ผึ้งน้อย ตัวนี้ บินวนว่าย
ข้ามิสวย ดังผีเสื้อ ผู้พริ้งพราย
ท่านจึงหน่าย ตัดใยรัก หักใจลา

มาร่วมรำลึกกับความรักที่ห่างหายค่ะ  

มณีจันทร์

14 สิงหาคม 2550 14:18 น. - comment id 737968

มานอนหฟังเสียงทะเลเป็นเพื่อนเจ้าคะ
รู้นะแอบมองจันทร์ เค้าเขินนะ...
ใครๆจ้องมองจันทร์ อิอิ...เดียวจันทร์ก็จะจ้องคืนแล้ว

กลอนเพราะทุกอันเลยค่ะ

แก้วนีดา

14 สิงหาคม 2550 14:23 น. - comment id 737975

สวัสดีค่ะลุงแก้ว ยังจำหลานแก้วได้หรือเปล่าเอ๋ย....นานมากๆที่ไม่ได้เข้ามาในบ้านกลอนแห่งนี้..แต่ก็ยังคิดถึงลุงแก้วฯและเพื่อนๆพี่ๆน้องในบ้านแห่งนี้เสมอไม่เคยลืมเลยนะค่ะลุงแก้ว...วันนี้พอมีเวลาที่เลยมาทักทายลุงแก้วฯและมาบอกว่า คิดถึงลุงแก้วค่ะ ลุงแก้วยังเขียนกลอนได้งดงามเช่นเคย หลานแก้วชื่นชมมากๆค่ะ

อัลมิตรา

14 สิงหาคม 2550 15:24 น. - comment id 738014

คิดถึงนวล คิดถึงใคร นะใจหนอ
ลุงแก้วพ้อ กระทั่งเรา เฝ้าสงสัย
นวลคนนี้ นวลคนนั้น  ร้อยพันใคร
ฤๅนวลไหน หลอนจิตอยู่ อยากรู้ความ


แอ่นแอ๊นนนนนนน กลับมาแล้วค่ะ อยู่รอดปลอดภัยดี ตัวดำปิ๊ด

ครูพิม

14 สิงหาคม 2550 15:28 น. - comment id 738016

รำลึกถึงสาวใดที่ไหนหนอ
ที่ลุงรอรอลับกับจันทร์ฉาย
อย่าให้ลุงรอเก้อเพ้อเดียวดาย
คงเปลี่ยวกายใจเหน็บแล้ว  ลุงแก้วเรา..

คร่ำครวญ  หวนรำลึก..จนแว่วเสียงคลื่นดังไกลเลยค่ะลุง..
สบายดีนะคะ

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 15:49 น. - comment id 738028

คุณ bananaleaf

          กลัวครูไม่รู้วิชากลัวมารดาไม่ได้เงิน เฮ่อๆๆ
ไม่ใช่ เก็บงานลุงไว้เยอะลองเอามาทบทวนซิ ไม่
ยากหรอก  เพราะมีอารมณ์แบบนี้ไปเร็วจะเก่งกว่า
ผมเสียอีกนะ อิอิ  อ่านงานแล้วนับวันจะเหมือนเข้า
ไปทุกๆทีจ้า รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 15:54 น. - comment id 738031

คุณ ก่องกิก

       ผมหลงไหลเสน่ห์จันทร์มานานแล้วล่ะครับ
ตั้งแต่เด็กจนแก่ป่านนี้ครับ  แต่ผมว่าคุณหลงสาว
เสียมากกว่า ฮ่าๆๆๆ  ขอบคุณครับ


              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 15:56 น. - comment id 738034

คุณ white rose

         แม่กุหลาบขาวพราวเสน่ห์ขอบคุณมากที่ฝาก
กลอนแสนไพเราะมาให้ขอบคุณมากนะครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 15:59 น. - comment id 738036

คุณ  เพียงแพรว
 
         ครั้งหนึ่งผมนอนมองจันทร์แต่สู้น้ำค้างไม่ไหว
กลับเข้าบ้านนอนฟังเสียงคลื่นจนหลับไปไม่รู้เมื่อไร
วันนี้นึกว่างๆปล่อยอารมณ์เลยหันมาแต่งกลอนซะ
เลย  ขอบคุณกลอนแสนไพเราะจริงๆครับขอบคุณ

                  แก้วประเสริฐ.

ผู้หญิงมือสอง

14 สิงหาคม 2550 16:00 น. - comment id 738037

สวัสดีค่ะอาจารย์แก้วประเสริฐ (ทึกทักเอาเลยเรา คิคิ) 

อ่านแล้วเศร้าจังเลยนะคะ
คิดถึงใครเป็นพิเศษค่ะ

ขอให้มีความสุขนะคะ 

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 16:01 น. - comment id 738038

คุณ มณีจันทร์

         เหมือนผมในอดีตนอนฟังเสียงคลื่นจนหลับไป
นึกขึ้นได้เลยเอามาแต่งครับ  อิอิ ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 16:03 น. - comment id 738042

คุณ แก้วนิดา

          ผมทำไมจะจำไม่ได้คนสวยเช่นคุณ พบกัน
ที่วังแก้วยังจำได้เสมอๆครับ เพียงแต่ว่าผมตื่นนอน
สายไปหน่อยเลยไม่ได้เจอกันครับ  คิดถึงเสมอ
เรามันแก้วเหมือนกันนี่นา จะลืมกันได้อย่างไรครับ
ขอบคุณมากครับ ว่างๆแวะมาอีกนะคิดถึงเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 16:11 น. - comment id 738047

คุณ อัลมิตรา

         คิดถึงอิม   ใจจะขาด       ประหลาดนัก
       มิประจักษ์   อยู่ที่ใด          ใครรู้หนอ
       ตัวดำเมี่ยม  เยี่ยงเงาะป่า  มิมารอ
       ขอตัดพ้อ      ฤาเราแก่      แน่แน่เอย.

            ไปเที่ยวไหนมาหรือยอดหญิง คิดถึง

                        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 16:13 น. - comment id 738050

คุณ ครูพิม

         มันเป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในอดีตจ้า
คิดถึงทุกๆคนแหละ พิเศษทุกๆคนเพียงแต่ผม
มันแก่ไม่มีใครเหลียวแลหรอกครับ อิอิ ขอบคุณ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 16:17 น. - comment id 738051

คุณ  ผู้หญิงมือสอง

        ไม่มีหรอกครับเป็นภาพในอดีตเท่านั้นเอง
แหละตามประสาคนแก่  แหม๋เรียกแบบนี้คนเขา
จะเขม่นผมเอานะซิครับ ผมเพียงความรู้ต่ำต้อย
ปัญญาน้อยนิด รู้ก็แนะนำให้เท่านั้นเองเพราะเรา
พวกเดียวกันผมไม่หวงความรู้หรอกครับ อิอิ 
ขอบคุณมากครับ

                  แก้วประเสริฐ.

ฉางน้อย

14 สิงหาคม 2550 17:13 น. - comment id 738095

.....ฮี่ ฮี่  ...กลับมาแล้วคะ

ไม่ได้ไปเช่าพระมหาเสน่ห์ที่ไหนหรอกคะ

 ไปร้านหนังสือนายอินทร์น่ะค่ะ

.... เฮ้อออ คนน่ารัก ไม่ต้องเช่าก็มีซาเหน่แระ อิอิ ว้าๆๆ หลงตัวเองอีกแล้ว

5555 ...ล้อเล่นๆค่ะ 

ปล..... อยากจะบอกว่า แอบย่องมาขโมยภาพที่ 15 ของคุณกุหลาบขาวคะ สวยมากๆ

จิตรำพัน

14 สิงหาคม 2550 19:22 น. - comment id 738181

สวัสดีค่ะครูแก้ว

ประทับใจมากค่ะ

จิตรำพันจะพยายามให้มาก 
เพื่อให้ได้ครึ่งหนึ่งของครูแก้ว  คงต้องรบกวนติมาก ๆ หน่อยนะคะ 
ลูกศิษย์ดื้อ และสอนยากค่ะ

รักและเคารพค่ะ

ปลายตะวัน

14 สิงหาคม 2550 20:00 น. - comment id 738208

เพราะมากๆครับ
มาชื่นชมผลงานครับ

ราชิกา

14 สิงหาคม 2550 21:09 น. - comment id 738266

แฝดเพื่อน....งานงาม..ให้ความรู้สึกที่ดีมาก..คิดถึงนะคะ..สบายดีมั้ย...อย่าลืมดูแลสุขภาพตนเองด้วยนะคะ...

จากวันนี้ไปถึงสิ้นเดือน...งานเยอะมากค่ะ...ไปหนองคาย...กรุงเทพฯ..และเชียงใหม่จ๊ะ..ว่างเมื่อไหร่..จะแวะมาเยี่ยมนะคะ..

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 23:07 น. - comment id 738371

คุณ ฉางน้อย

         นึกว่าไปหาของดีไว้ใช้เสียอีก  ไปร้านหนังสือ
ก็ของดีเหมือนกันนิ  คิดว่าคุณกุหลาบขาวคงไม่หวง
หรอกจ้า  ขอบคุณนะ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 23:13 น. - comment id 738376

คุณ จิตรำพัน

         หากคิดว่าผมพอจะถ่ายทอดได้ อุ้ยเขินจังเลย
ว่าเป็นแนะนำดีกว่า  หากผมรู้นะไม่เป็นปัญหาหรอก
จะพยายามแนะนำสุดฝีมือให้เลยล่ะครับ ก็จะพยายาม
ไปดูผลงานคุณแหละครับ แล้วไม่ว่ากันนะครับ
บางทีผมก็พลาดไปเหมือนกันแหละ เพราะเยอะแยะ
แล้วแก่ด้วยมันก็ชักสับสนจ๊ะ แต่ก็ยินดีจ๊ะ
หากหมั่นฝึกปรือไม่เท่าไหร่ก็จะเก่งกว่าผมอีก
เพราะผมเองรู้ตัวว่ามันชักจะวนในอ่างเสียแล้ว
อีกอย่างหนึ่งผมจะแต่งแบบเก่าเสียเป็นส่วน
ใหญ่จ๊ะ  รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 23:15 น. - comment id 738377

คุณ ปลายตะวัน

           ก็พร่ำเพ้อไปตามประสาคนแก่แหละครับ
ขอบคุณที่ชมมาครับขอบคุณ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 สิงหาคม 2550 23:19 น. - comment id 738382

คุณ  ราชิกา

          แฝดเพื่อนที่รักยิ่ง  ทำงานให้น้อยๆหน่อยนะ
เดินทางเป็นว่าเล่นเชียวระวังสุขภาพด้วยนะ ตอนนี้
ค่อยยังชั่วหน่อยครับ แต่ก็ไม่ดีนักเท่าไหร่หรอกจ๊ะ
ขอบคุณมาก  นั่นซิหาเวลาว่างยากจริงๆ รักและคิด
ถึงเสมอจ้า ขอบคุณ

                    แก้วประเสริฐ.

เรนเอง..

15 สิงหาคม 2550 07:30 น. - comment id 738437

เรนอรุณสวัสดิ์คุณลุงแก้วนะคะ....
      ..

    .. บทกลอนของคุณลุง.. อ่านแล้วทำให้เรนฝันด้วยดิคะ..  อิอิอิ ..

       ..
ดุจเยื้องย่างนางพญา ..  อิอิอิ..
     เรนจินตนาการว่าเรนเก๊าะเป็นแบบนั้นด้วยดิคะ..
    นางพญาที่สง่างาม..

      แว้ปป..

รหัส 6104

15 สิงหาคม 2550 10:28 น. - comment id 738514

คุณ  เรน

         ใช่แล้วล่ะหลาน  หลานก็เยื้องย่างนางพญา
จริงๆด้วยนา  ขอบใจหลานรักเสมอ

                      แก้วประเสริฐ.

bananaleaf

15 สิงหาคม 2550 10:57 น. - comment id 738524

 ลุงแก้วจะเข้ามาอ่านอีกมั้ยเนี่ยะ...

หลานรบกวนถามหน่อยค่ะ...ในงานเขียน "เดียวดาย"
ถ้าหากหลานยกโคลงมาไว้ด้านบนสุด
มันจะพอกลายมาเป็น โคลงห่อกลอน แบบลุงได้มั้ยคะนั่น...

ตอนรพีแต่งก็ไม่ได้คิดอะไรเห็นลุงแต่งโคลงก่อนหนึ่งบทตามด้วยกลอนอีกหลายบท  
ก็เลยคิดอยากแต่งกลอนบ้างแต่ก็ลงจบด้วย.โคลงสักหนึ่งบทดู...ลืมนึกถึงรูปแบบต่าง ๆ ที่เขาเรียกอะไรกันนักหนารพีก็ไม่มีความรู้...

ถ้าหลานเปลี่ยนตำแหน่งอย่างที่บอกไปนั่นจะพออ่านให้เป็นโคลงห่อกลอนได้บ้างมั้ยคะ..แล้วต้องปรับตรงไหนบ้าง....

บอกหลานด้วยค่ะ...เดี๋ยวปรมาจารย์มาอ่านเข้าจะได้ไม่อายเขานะ...เดี๋ยวจะว่าเอาได้ว่า..
ลูกศิษย์ลุงแก้วโก๊ะจังเลย..น่าอายเน้อ..จาบอกให้..

รหัส 6104

15 สิงหาคม 2550 14:28 น. - comment id 738609

คุณ bananaleaf

         การจะเป็นโคลงห่อกลอนนั้น กลอนบทแรก
จะต้องยกเรื่องราวของโคลงเกือบทั้งหมดเอาเนื้อ
หาความสำคัญมาลงไว้ในกลอนบทแรกจ๊ะ หากจะ
ให้สัมผัสเกิดความไพเราะนั้นควรเอาคำสุดท้าย
ของโคลงมาสัมผัสกับกลอนในคำที่สองหรือสาม
จะทำให้เกิดความไพเราะมาก แต่การพรรณากลอน
นั้นจะต้องเป็นเรื่องเดียวกับโคลง ลงท้ายสรุป
กลอนก็ควรจะเป็นเรื่องของโคลงด้วยนะจ๊ะ
 จะไปอายใครเขาทำไมเราแต่งของเราเพราะ
เราต้องการจะเกิดความคิดของเราเอง อย่าไป
เกรงใคร หากคิดจะเป็นลูกศิษย์ผมต้องไม่แคร์
สิ่งใดๆทั้งสิ้น ความสุขของเราคือความสำคัญของ
เรา แต่หากทำให้คนอื่นเขาสุขด้วยก็ยิ่งดีจ๊ะ
ผมเคยบอกแล้วว่า สิ่งใดๆก็ตาม ถูกใจเราแต่
บางทีก็ไม่ถูกใจเขา นี่แหละคือหลักของผมเอง
แหละ ผมไม่อายใครๆหรอกหากเราทำดีซะ
อย่าง เป็นเรื่องของเราด้วยไม่ได้หนักตัวใครคน
อื่นเขานี่นา ฮ่าๆๆๆๆ  รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

อารีณา

15 สิงหาคม 2550 15:38 น. - comment id 738623

สวัสดีค่ะ คุณครูแก้วประเสริฐ

พักนี้ รีณางานยุ่งมาก
 แต่ไม่เคยเลยที่จะ  แวะมาที่บ้านกลอนสุดโปรดหลังนี้
มีกวีหลายคนที่ รีณา ชอบงานกลอน
ของเค้า  อาจไม่ค่อยได้ทักใครมาก 
แต่อ่าน ผลงานของทุกคน อย่างชื่นชม 
ไม่ว่าแนวตลกๆน่ารัก ขบขัน แนวแง่คิด กลอนแนวสวยงาม อ่อนหวาน แบบของคุณครูแก้ว ก็ชื่นชมมากค่ะ
กลอนอันนี้ เพราะอิกแล้ว รีณาขอเก็บสะสม เป็นกลอน แม่แบบนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

อารีณา

15 สิงหาคม 2550 15:44 น. - comment id 738624

รหัส 6104

15 สิงหาคม 2550 16:04 น. - comment id 738635

        ขอบคุณครับ ที่ชื่นชอบ ไหนๆอุตส่าห์เรียกผม
เช่นนี้งั้นเอาของฝากไปอ่านเล่นๆนะครับเป็นแม่บท

   บทของกลอน 
คำกลอนวรรคหนึ่ง เรียกว่า กลอนหนึ่ง สองวรรค หรือสองกลอน เรียกว่า บาทหนึ่ง หรือคำหนึ่ง สองคำ หรือสองบาท หรือสี่วรรค หรือสี่กลอน เรียกว่า บทหนี่ง วรรคทั้งสี่ของกลอน ยังมีชื่อเรียกต่างๆ กัน และนิยมใช้เสียงต่างๆ กันอีก คือ  
๑. กลอนสลับ ได้แก่ กลอนวรรคต้น คำสุดท้าย ใช้คำเต้น คือนอกจากเสียงสามัญ แต่ถ้าจะใช้ ก็ไม่ห้าม  
๒. กลอนรับ ได้แก่ กลอนวรรคที่สอง คำสุดท้าย นิยมใช้ เสียงจัตวา ห้ามใช้เสียงโท, สามัญ, ตรี, และวรรณยุกต์เอกมีรูป วรรณยุกต์เอกไม่มีรูป ไม่ห้าม แต่ต้องให้คำสุดท้าย ของกลอนรอง เป็นเสียงตรี  
๓. กลอนรอง ได้แก่ กลอนวรรคที่สาม คำสุดท้าย นิยมใช้ เสียงสามัญ ห้ามใช้เสียงจัตวา หรือคำที่มีรูปวรรณยุกต์  
๔. กลอนส่ง ได้แก่ กลอนวรรคที่สี่ คำสุดท้าย นิยมใช้ เสียงสามัญ ห้ามใช้คำตาย และคำที่มีรูปวรรณยุกต์ จะใช้คำตายเสียงตรี บ้างก็ได้  
บาทของกลอน 
คำกลอนนั้น นับ ๒ วรรคเป็น ๑ บาท ตามธรรมดา กลอนบทหนึ่ง จะต้องมีอย่างน้อย ๒ บาท (เว้นไว้แต่กลอนเพลงยาว หรือกลอนนิราศ ซึ่งนิยมใช้บทแรก ที่ขึ้นต้นเรื่อง เพียง ๓ วรรค) บาทแรก เรียกว่า บาทเอก บาทที่ ๒ เรียกว่า บาทโท คำกลอนจะยาวเท่าไรก็ตาม คงเรียกชื่อว่า บาทเอก บาทโท สลับกันไปจนจบ และต้องจบลง ด้วยบาทโทเสมอ เช่น  
 นิราศเรื่องหัวหินก็สิ้นสุด  เพราะจากบุตรภรรยามากำสรวล (บาทเอก) 
 เมื่ออยู่เดียวเปลี่ยวกายใจคร่ำครวญ  ก็ชักชวนให้คิดประดิษฐ์กลอน (บาทโท) 
 ใช้ชำนาญการกวีเช่นศรีปราชญ์  เขียนนิราศก็เพราะรักเชิงอักษร (บาทเอก) 
 บันทึกเรื่องที่เห็นเป็นตอนตอน  ให้สมรมิตรอ่านเป็นขวัญตา (บาทโท)
 มิใช่สารคดีมีประโยชน์  จึงมีโอดมีครวญรัญจวนหา (บาทเอก) 
 ตามแบบแผนบรรพกาลโบราณมา  เป็นสาราเรื่องพรากจากอนงค์ (บาทโท) 
-จากนิราศหัวหิน-
หลักนิยมทั่วไปของกลอน 
๑. คำสุดท้ายของวรรคที่ ๑ และวรรคที่ ๒ ก็ดี คำสุดท้ายของวรรคที่ ๓ และวรรคที่ ๔ ก็ดี ไม่ควรใช้คำ ที่มีเสียงเหมือนกัน หรือคำที่ใช้สระ และตัวสะกด ในมาตราเดียวกัน เช่น  
ก. ในไพรสณฑ์พรั่งพรึบด้วยพฤกษา  แนววนาน่ารักด้วยปักษา 
ข. เขาเดินทุ่งมุ่งลัดตัดมรรคา  มั่นหมายมาเพื่อยับยั้งเคหา 
ค. เห็นนกน้อยแนบคู่คิดถึงน้อง  มันจับจ้องมองตรงส่งเสียงร้อง 
๒. คำที่รับสัมผัส ในวรรคที่ ๒ และที่ ๔ ควรให้ตำแหน่งสัมผัส ตกอยู่ที่พยางค์สุดท้าย ของคำ ไม่ควรให้สัมผัสลงที่ต้นคำ หรือกลางคำ ยิ่งเป็นกลอนขับร้อง ยิ่งต้องระวังเป็นพิเศษ เพราะจะทำให้เสียความ ในเวลาขับร้อง เช่น  
สดับถ้อยสุนทรนอนดำริ จนสุริยาแจ้งแจ่มเวหา  
๓. คำสุดท้ายของวรรค ควรใช้คำเต็ม ไม่ควรใช้ครึ่งคำ หรือยัติภังค์ เว้นไว้แต่ แต่งเป็น กลบทยัติภังค์ หรือเป็น โคลง, ฉันท์ และกาพย์ เช่น  
อันถ้อยคำของท่านนั้นเป็นสา  มานย์วาจาฟังไปไม่เกิดหรร  
ษารมณ์เลยสักนิดเพราะผิดจรร  ยาทั้งนั้นไร้ศีลฉันสิ้นอา(วรณ์)  
การแยกคำออกใช้คนละครึ่ง ในระหว่างวรรค เช่นนี้ไม่ควรใช้ 
๔. ไม่ควรใช้ภาษาอื่น ที่ยังมิได้รับรอง มาใช้เป็นส่วนหนึ่ง แห่งภาษาไทย เช่น  
โอไมเดียร ดาริ่งมิ่งสมร   บิวตี้ฟูลสุนทรหฤหรรษ์  
แม่ชื่นจิตสวิตฮารตจะคลาดกัน   ใจป่วนปั่นหันเหเซกู๊ดบาย  
ส่วนคำบาลี และสันสกฤตใช้ได้ เพราะเรารับมาใช้ เป็นส่วนหนึ่ง แห่งภาษาไทย แต่ถึงกระนั้น ก็ต้องแปลงรูปคำเสียก่อน จะนำมาใช้ทั้งดุ้นไม่ได้  
๕. ไม่ควรใช้ "ภาษาแสลงโสต" คือถ้อยคำที่พูดด้วยความตลกคะนอง หยาบโลน หรือเปรียบเทียบ กับของหยาบ ซึ่งใช้กันอยู่ ในกลุ่มคนส่วนน้อย และรู้กัน แต่เฉพาะในวงแคบๆ เช่น คำว่า ม่องเท่ง, จำหนับ, จ้ำบ๊ะ, ตั้กฉึ้ก, ถังแตก, ยกล้อ ฯลฯ 

         การเขียนควรใช้ใจและอารมณ์เป็นหลัก
สำคัญ ต้องทำใจให้แจ่มใสรื่นเริงก่อนจะเขียน
กลอนนะครับ กลอนจะได้อ่อนไหวพลิ้ว เนียน
และนุ่มนวล  อีกอย่างวรรค์ที่สี่คำสุดท้ายไม่ควร
จะซ้ำกันกับวรรคที่สองและสามนะครับ อิอิ
รักกันจึงได้เผยหมดใส้หมดพุงแล้วครับ  
ผมไม่ปิดบังหรอกครับ  จะได้ช่วยๆกันสานต่อ
ไว้ครับ  อิอิ ขอบคุณครับ

             แก้วประเสริฐ.

รหัส 6104

15 สิงหาคม 2550 16:07 น. - comment id 738636

คุณ  อารีณา

         โทษทีที่ไม่ได้ลงชื่อไว้ในตอนแรก นี่แหละ
คนแก่ก็แบบนี้แหละจ้า รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

อารีณา

16 สิงหาคม 2550 18:14 น. - comment id 739064

สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว

ดีใจมากเลยนะคะ ที่คุณครู รับเป็นลูกศิษย์(อุ๊บอิ๊บเลยค่ะ)
รีณากราบขอบพระคุณมากค่ะ
 ที่กรุณา ถ่ายทอดให้อย่างไม
่หวง วิชา  นับว่าเป็นความ
กรุณาของคุณครูมากเลย และรีณาก็เห็นในหลายคอลั่ม 
ที่คุณครูได้ให้คำแนะนำ กับ
 หลายๆคน อย่างมีเมตตา และ
เป็นผูู้ให้ ทีปราถนาดี กับทุกๆคน การติเพื่อก่อ ย่อมมีผลดี ต่อ ผู้รับ
เสมอ รีณาจะดีใจมากเลยค่ะ ถ้าคุณครูจะเข้าไปแก้ไข 
กลอน  ห้บ้าง และอ่านตรงที่แนะนำ
รีณาทราบเลยค่ะ ว่ากลอนทีเขียน
ล่าสุด รีณาใช้คำซำ้กัน ทำให้ขาดความเพราะเท่าที่ควร
และแต่งแบบยังไม่ปรับอารมณ์เท่าไหร่
จะแก้ไขค่ะ กราบขอบพระคุณ คุณครูมากๆค่ะ

แก้วประเสริฐ

17 สิงหาคม 2550 17:03 น. - comment id 739568

คุณ อารีณา

       ไม่เป็นไรหรอกครับมีอะไรๆก็ช่วยๆกันไปครับ
ผมกลับดีใจที่คุณให้เกียรติ์แก่ผมมากกครับขอบคุณ

                 แก้วประเสริฐ.