เสน่หา

แก้วประเสริฐ

                       เสน่หา

๐รอยยิ้มเด่นพักตร์พริ้ม....งามตา
มองเหม่อสุดเสน่หา.........ใฝ่ซึ้ง
ตลึงแลแม่กานดา............สุดคลั่ง  จริงเฮย
สบเนตรแม่ดั่งผึ้ง.............พี่ต้องหม่นหมอง. ๐

๐ รอยยิ้มเด่นพักตร์พริ้มอิ่มงามตา
ดุจดั่งมฤคาคราเฉิดกรายโฉม
เอวองค์อ่อนไหวหวั่นสุดพรั่นโลม
เหมือนแสงโคมพลิ้วไหวในสายลม

๐ ลักยิ้มเด่นสองดวงพวงแม่สวาท
งามพิลาสคราสบพบขื่นขม
สาวน้อยลอยเลื่อนพริ้มพราวอารมณ์
ช่างยากข่มยามเปลี่ยวเสี้ยวหัวใจ

๐ อกเอ๋ยอกพบพาคราขวานบิ่น
แทบจะสิ้นเสน่หาคราสดใส
เหมือนแก้วร้าวคราวพบสบไฉไล
ยากจะได้สท้อนห้วงล่วงสู่จินต์

๐ งามยิ่งนักดั่งมฤคาครากรายสวาท
พราวพิลาสนวลใยใจแทบสิ้น
เหมือนจับบัวสองมือยื้อระริน
หมู่ภมรบินไขว่คว้าคราหว่านโลม

๐ ได้แต่มองสบเนตรเฉดนกเขว้า
สุดแสนเศร้าหฤทัยในเฉิดโฉม
โอ้เจ้าหนอดวงใจคล้ายถูกโคม
เปลวแห่งโสมแผดเผาเคล้าห้วงใน

๐ ปวดทรวงลึกร้าวไปคล้ายถูกกรีด
คมแห่งมีดเฉือนเชือดเลือดสดใส
เป็นแก้วร้าวคราวพบสบไฉไล
ดุจกระต่ายชะเง้อไว้ในดวงจันทร์

๐ ได้แต่มองละห้อยคล้อยห้วงอดีต
ยากจะกรีดหวนกลับยากนับสวรรค์
เพียงดวงเนตรแพรวพราวราวอนันต์
ฉีกชีวันสรรสร้างอยู่กลางโคลน.๐

            แก้วประเสริฐ.
				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน