ถ้าหากการที่ฉันจะรักใครสักคน นั่นคือการที่ฉันต้องยอมทนอยู่กับความเจ็บช้ำ ต้องเป็นฝ่ายรองรับหรือแม้แต่เป็นฝ่ายถูกกระทำ ฉันจะถามตัวเองอีกซ้ำ-ซ้ำว่าจะทนไปเพื่ออะไร ในเมื่อฉันยังมีทางเลือกอื่น แล้วทำไมต้องทนฝืนอยู่กับความปวดร้าวให้หวั่นไหว ทางข้างหน้ายังมีแยกตั้งมากมายเพื่อให้ฉันได้ก้าวไป แล้วจะกลัวไปทำไมถ้าขาดเขาแล้วตัวเองต้องขาดใจ อาจเป็นเพราะฉันรักเขาไม่เพียงพอ จึงไม่เคยคิดร้องขอเพื่อให้เขาอยู่กับฉันไม่ไปไหน สำหรับฉัน วันข้างหน้ายังคงมีทางให้เดินตั้งมากมาย ไม่มีทางที่หัวใจฉันจะหยุดเพียงเพราะเขาหรือเพราะใคร
ข้าวปล้อง 17 ก.พ. 2547 15:57 น. - ID 46943 
1797
11
0
17 กุมภาพันธ์ 2547 16:43 น. - comment id 217510
นั่นดิ ถ้าไม่มีหนทางเจงๆ มาหาผมได้นะเล่ ผมจะรอนะจ๊ะ ฮี่ๆๆ
17 กุมภาพันธ์ 2547 17:11 น. - comment id 217538
เดินให้ถูกทางนะครับ อย่าหลงล่ะ
17 กุมภาพันธ์ 2547 19:16 น. - comment id 217602
หนทางยังมีให้ก้าวเดิน หนทางมีไว้ให้ค้นหา หนทางมีไว้ให้เรียนรู้สิ่งข้างทาง หนทางไม่ได้มีไว้ให้เราหลง... ยินดียินดีที่เราได้แลกเปลี่ยนความเห็นกันน่ะครับ ผมยังอยู่ที่เดิมเป็นเพื่อนกัน... ขอบคุณสำหรับความเห็นน่ารักน่ารักจากคุณ
17 กุมภาพันธ์ 2547 21:07 น. - comment id 217640
หนทางข้างหน้าที่ก้าวเดิน อาจมีแยกขวาซ้ายมาเผชิญให้เลือกสันต์ แล้วแต่ว่าฉันจะเลือกเดินทางไหนกัน ซึ่งทางเดินเหล่านั้นอาจไม่มีเธอ *-*ชอบค่ะชอบ แต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
17 กุมภาพันธ์ 2547 21:13 น. - comment id 217642
หนทางข้างหน้าที่ก้าวเดิน อาจมีแยกขวาซ้ายมาเผชิญให้เลือกสันต์ แล้วแต่ว่าฉันจะเลือกเดินทางไหนกัน ซึ่งทางเดินเหล่านั้นอาจไม่มีเธอ *-*ชอบค่ะชอบ แต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
17 กุมภาพันธ์ 2547 22:39 น. - comment id 217696
หนทางข้างหน้ายังอีกไกล เดินให้สุดทางแล้วไป ปลายฝั่งฝัน ไม่ใช่ไม่มีเขาเราจะต้องทุกข์ทรมาน ในเมื่อวันวานยังอยู่ได้เมื่อไม่มีใคร ฉันไม่อยากเป็นผู้แพ้ ให้เธอรู้ว่าอ่อนแอและหวั่นไหว ฉันมีทางเลือกอื่นอีกตั้งมากมาย จะใส่ใจทำไมแค่ข้างกาย...ฉันขาดเธอ สวัสดีค่ะ เข้ามาทักทายกัน กลอนน่ารักดีจังเลยค่ะ
17 กุมภาพันธ์ 2547 23:32 น. - comment id 217717
หน้าส่วนตัว
อันความรักจริงหรือคือความรัก
ไตร่ตรองนักสักครั้งชักฉงน
รักแท้เทียมเกิดได้ในใจคน
ปุถุชนย่อมไม่พ้นทนต้องรัก
รักที่แท้แน่นอนหายากยิ่ง
ต้องมีสิ่งผูกพันกับเขานัก
ดุจเช่นเงาของเราต้องรู้จัก
หากยังรักต้องเข้าใจน้ำใจคน.
แก้วประเสริฐ.
ดีมากครับเข้าใจได้ถ่องแท้ก่อนสายไพเราะครับ
17 กุมภาพันธ์ 2547 23:46 น. - comment id 217722
ใจพี่อยู่ปลายทาง วอนน้องนางเดินมาใกล้ ไม่มีแยกไปไหน เพราะสุดท้ายอยู่ที่เธอ ดูจากรูป ไม่เห็นมีแยกขวาหรือซ้ายที่ไหนเลยครับ
18 กุมภาพันธ์ 2547 00:28 น. - comment id 217743
....สวัสดีค่ะ... ..หนทางยังยาวไกล เก็บหัวใจ...ไว้ดีกว่า... สิ่งใหม่ๆ คอยพบพา... หวังไว้ว่า...คงโชคดี........ ...~-~....
18 กุมภาพันธ์ 2547 21:42 น. - comment id 218059
ชูรักแร้สนับสนุนความคิดนี้ค่ะ ฮูเร่ =^____^=
19 กุมภาพันธ์ 2547 11:35 น. - comment id 218244
แต่เมื่อเหนื่อยที่จะเดินหยุดพักก่อน จะขอวอนเธอคนนี้ให้รอหน่อย แค่ไม่นานขอให้เธอมารอคอย เพราะฉันคอยเธอมาแล้วตอลดเวลา /*/เหนี่อยนักก็มาพักตรงนี้ก่อนก็ได้มีน้ำเย้นๆคอยบริการนะคะ
21 กุมภาพันธ์ 2547 16:09 น. - comment id 219135
อาจเป็นเพราะฉันรักเขาไม่เพียงพอ จึงไม่เคยคิดร้องขอเพื่อให้เขาอยู่กับฉันไม่ไปไหน อาจเพราะไม่เคยหวั่นไหว เมื่อมีเธอเข้ามาทักทาย จึงตีความเข้าใจว่าเป็นรัก แต่เมื่อออกเดินทางอีกก้าว จึงเข้าใจว่าที่รู้จัก ไม่ใช่รักแต่เป็นความเพ้อฝัน ไม่เจ็บ ไม่ร้าวรวด ไม่แสบปวดทรมาน มีเพียงแค่บางวัน ยังเพอ้ ยังฝันจางจาง...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
