เฆี่ยนเขย ของชาวผู้ไทย

ปติ ตันขุนทด


เถ้าแก่พูด.....(ล่าม)
"มาขอก้มเฮ้ายาง    ตามหางเฮ้าลก   เห้อพ่อแม่ลุงต๋า   พาเข้าเว้าเซอบ่า   ว่าเซอโห"
ผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงพูด...
"เจ้านี้มิได้เป๋นซายนักเล   เซงหน้าปอก   มิได้ดูดฝิ่น   กินกัญชาบ่อ     มิได้เป๋นปูด
เนอเลา  เป๋าเน้อข้าง   ป้างเน้อปู๋มบ่"
เถ้าแก่พูด......(ล่าม)
"มิได้เป๋น   เป๋นโขละได้ไต่  เป๋นไม้ไผ่ละได้สับฟะเซอเฮิน  ละได้"
ผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงพูด
"ลุงต๋า   อาชญาเจ้าล่าม   รับรองได้บ่"
เถ้าแก่พูด..(.ล่าม)
"รับรองได้"
**(สัมภาษณ์  คุณนอบาล   วรคันทักษ์    ๒๕๒๗)
ผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงสอนเขย
๑  ได้แก้วกะเยอะ  ได้เขยกะเยอะเพิ่งเขย
๒  เซ้อไปเมิงฮ้อมีฮ้อว่าไก๋  เซ้อไปเมิงไทยมิเห้อว่าค้าน  ฝาตี๋นเ๋นหินฝน  ต๋นโต๋เป็นข้อยเซ้อ
    บั้งพุ่มมีเห็อเอ็ดหลังยาว
๓  ลงน้ำมิเห้อเอ็ดก้นฟู  จกฮูมิเห้อเฮ็ดแขนสั้น   แหนมิเถิงเห้อเอ๋าไม้มาต่อ   คอมิเถิงเห้อ
    เอ๋าไม้มาตาม
๔  นอนคว่ำ   เห้อเบิ่งแลงควาย    นอนหงายเห้อเบิ่งไพหญ้า  หญ้าฮาดเฮินโฮ่  
    มอบเห้อแก้วเขย
๕  ไม้กะบกฟันยะ   ไม้กะบะฟันเหนียว   ไม้กะซะหนามสน  มอบเห็อแก้วเห้อเขย
๖  ไป๋โคกมิเห้อมาเปล่า   ไป๋เลามิเห้อมาด๋าย  ฮักไม้ต๋ายมาแกงก้นหม้อ
๗  ได้เห็น  เห้อกิ๋นแต่ไส้  ได้ไก้    เห้อกิ๋นแต่ตี๋น  ได้กิ๋นซิ้น  มิเห้อเหน็บจ่ามคา  ได้กิ๋นป๋า
      มิเห้อเหน็บจ่ามหญ้า
๘  ไป๋ตึกป๋าหาเน้อ   ได้หน้อยมากะต๋าม   เห้อเอามาหาพ่อเฒ่าแม่เฒ่า  แล้วแต่เพ่ินละแบ่ง
     มิเห้อเอาเป๋นสิทธิ์เป๋นโส่น
๙   ลุลงหลานต๋า  ดิกท่อก้อย  น้อยท่อทู  พอฮ้องลุงฮ้องต๋า  เห้อฮ้องลุงฮ้องต๋า  
       พอฮ้องท้าวฮ้องนาง   กะเห้อฮ้องท้าวฮ้องนาง
๑๐   หนี้หน้าเห้อเอาไว้หน้า   หนี้หลังเห้อเอาไว้หลัง
๑๑  ฮื้นเฮินลุงเฮินต๋า   มิเห้อเตะเต่วลอยซาย  เหน็บดอกไม้คันธมาลา   เป่าแคนแลนต๋า  
         ฮ้องฮำทำเพลง  มิเห้อไป๋ทางฮอง  มิเห้อหยองทางห้าม  เฮ้าทางเลอเห้อเอาะทางนั้น
        เว้นยามเป็นหมูเป๋นกว๋าง  ลุงต๋ายังละเห้อโล่งได้  
๑๒  มิเห้อเย็ดหมาด่าโคตร  มิเห้อตี๋หมูซา  ตี๋หมาเสด  ตู๋มตะล่างขว้างเทิงเฮิน  มิเห้อคมน้องน้า           กะพ้าน้องเมอ  ป้ากะดี๋  ถ้ามันเป๋นไผ  อันนี้เขาละได้เหมอเหล้า  ควายเงินฮ้อย
๑๓  เอาเมไป๋แล้ว  มิเห้อต่างพ้า  ห้าต่างเสม  หลังตี๋  หีสี้  ขี้ทาลาน  มานกินน้อง
๑๔  ขันมันมีจบมีตี๋  มันบ่มีลอน  สอนบมิได้  มิเห้อคำเมอนาย  ขายเมอหน้า  ค้าเห้อแก๋ว  
        ลุหมูลุหมา  เห้อส่งหามุ้ง  ลุฮุ้งลุค่าง  เห้อส่งฌซอภูเซอผา  ลุลุงหลานต๋า  
         เห้อส่งหาลุงหาต๋า   มิเห้องเอ๋าไปเฮนต่างพ้า  ต่างเสม
**ถวิลทอง  สว่างรัตน์  ประวัติผู้ไทย   กรุงเทพฯ  ศรีอนันต์  ๒๕๓๐
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน