ผลไม้สุก...มีภัยเพราะไม่ช้า
ร่วงหล่นมาสู่พื้นดาษดื่นหน
มนุษย์เกิด...มีภัยในทุกคน
เพราะไม่พ้นตกตายวายชีวาตม์
เมื่อความทุกข์ไม่มีที่สถิต
ด้วยดวงจิตว่างเปล่าเท่าอากาศ
สุขจะมีที่ใดให้หวังวาด
โลกประหลาดหมุนไปในความลวง
เธอหยิบยื่นตำราเล่มหนาหนึ่ง
ฉันคำนึงคิดไกลไปใหญ่หลวง
พอเปิดอ่านต้องตะลึงถึงในทรวง
ทุกหน้ากลวงไร้อักษรจรละลาย
ฉันแย้มยิ้มด้วยซึ้งถึงความรัก
ที่เธอถักและทอก่อความหมาย
การพบกันแห่งเราใช่เปล่าดาย
จุดสุดท้ายย่อมเป็นเช่นตำรา
จะโอบกอดเธอเยี่ยงไรในความว่าง?
เมื่อทุกอย่างมีเพียงรักมากหนักหนา
ใครหรือควรจะกล่าวคำอำลา
เมื่อการประสบพบหน้าไม่มีจริง...
คีตากะ 18 ต.ค. 2559 21:38 น. - ID 149509 
3158
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
