ดอกบัว
ฉันแค่คนธรรมดามีร้องให้
มีหัวใจ รักโลภ มีโกรธ หลง
มีอาทรร้อนใจในจำนงค์
มีตัดปลง เปลี่ยนแปลงความเป็นไป
มีบางสิ่งมั่นคงมิหลงเลย
ยังเปิดเผยรู้สึกอยากชิดใกล้
ยังห่วงหาอาวรณ์คนห่างไกล
พิสมัยสัมพันธ์ฉันและเธอ
ที่เเห่งนี้ .. ยังมีความรักอยู่
คอยรับรู้เเละคอยเข้าใจ
เเม้ข้างนอกจะเป็นอย่างไร
จะร้อนรึหนาวเเค่ไหนก็ไม่สำคัญ
จะเตียมความรักไว้ให้เธอพักผ่อน
ลืมความร้อนเรื่องราวที่ไหวหวั่น
เเละรอยยิ้มที่มาจากใจ
เพื่อเพิ่มเติมความสดใส
เมื่อไหร่พบกัน
ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปเเค่ไหน
จะเป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี
เป็นที่พักที่ให้ความเข้าใจ
นานเท่าไหร่ก็จ