7 ธันวาคม 2553 09:02 น.
กู้ภัย
ทรมาน(เพราะกาลเปลี่ยน)
เจ็บปวดแสบแทบวายชีวาสิ้น
เมื่อได้ยินเธอเอ่ยว่าอย่ามาใกล้
ต้องออกห่างถอยหนีรี่ออกไกล
เหตุไฉนแปรเปลี่ยนเลื่อนวาจา
ทุกๆครั้งที่เคียงชิดสนิทแนบ
ได้อิงแอบแทบกายหายผวา
เอ...นี่คงเป็นเพราะเล่ห์ร้อยมายา
เจ็บนักหนาร้อนรนทุรนทุราย
เธอเปรียบเหมือนแม่มดคอยทดสอบ
หากคำตอบผิดพลาดขาดสลาย
เราหลงเล่ห์มายารักปักใจกาย
ใจพี่ชายพลั้งตกหลุมนอนกลุ้มใจ
แต่เดี๋ยวเดียวจากหลังมือกลายเป็นหน้า
เปลี่ยนวาจามาบอกรักชักสงสัย
จับมือขวาหอมแก้มซ้ายเธอทันใด
เอ๊ะ....ยังไงเป็นเช่นนี้ นี่ชอบกล
พอว่าจบครบเวลานาฬิกาปลุก
ต้องรีบลุกตื่นลืมตาน่าใจฉงน
เพียงฝันไปเท่านั้นเหมือนต้องมนต์
ฝันของคนกู้ภัย....ให้อ่านเอย.....
ไม่รู้จะเขียนกลอนอะไรครับ ช่วงนี้สมองทึบ สาเหตุก็เพราะคิดภึงใครบางคน...จนเก็บเอาไปฝันไม่เป็นเรื่องไม่เป็นราว5555
ไม่ต้องการสิ่งใดไปกว่านี้
ขอสิทธิ์มีเพียงห่วงใยในตัวเขา
เพราะรู้ดีเธอไม่ใช่คู่ของเรา
ขอสิทธิ์เฝ้าแค่คิดถึงซึ้งเกินพอ
หน้าส่วนตัว
1286
