31 กรกฎาคม 2554 16:53 น.
กู้ภัย
ลูกเงาะ ขี้เหร่
อันชีวิตคนเรานั้นแสนสั้น
ต้องรู้จักรักกันให้ฝันหวาน
อีกไม่กี่ชั่วคืนยามจะถึงกาล
อวสานสิ้นลมล้มลงนอน
จงหัดปลงจิตเราอย่าเฝ้าติด
ห่วงนึกคิดแต่สิ่งนั้นหมั่นสังหรณ์
ถึงเวลาจะต้องเข้าเชิงตะกอน
แต่เก่าก่อนนานมาอย่าได้เมิน
ไม่ว่าเราหรือท่านจำต้องจาก
ต้องได้พรากจากกันพลันห่างเหิน
เกิดแก่เจ็บและตายต้องเผชิญ
จึงขอเชิญทุกๆท่านมาอ่านตรอง
ให้อภัยคือทานอันใหญ่ยิ่ง
เหนือทุกสิ่งผ่องใสใจสนอง
ปล่อยและวางจิตว่างยึดธรรมครอง
หายหม่นหมองจิตใจแแจ่มใสดี.....
29 กรกฎาคม 2554 07:22 น.
กู้ภัย
จะรู้ไหม ว่ามีใคร เขาคิดถึง
เป็นที่พึง ทางใจ ให้ใฝ่หา
เพียงเศษเสี้ยวเกี่ยวก้อยร้อยอุรา
ให้แก้วตายามเหนื่อยเอ่ยวจี
27 กรกฎาคม 2554 09:23 น.
กู้ภัย
ฝันดีนะ….
เพียงคำนี้ที่เธอนั้นพลันเอ่ยบอก
ไม่ได้หลอกหรือแสแสร้งแกล้งไฉน
จากส่วนลึกของก้นบึ้งถึงหัวใจ
ขอขอบคุณจากใจเธอให้มา
เหมือนนางฟ้าได้ปราณีไมตรีเอื้อ
คอยจุนเจือหัวใจไม่ไร้ค่า
เปรียบดั่งเกลือถึงมีน้อยด้อยราคา
ยังดีกว่าน้ำเค็มๆเต็มทะเล
ขอขอบคุณอีกครั้งทั้งที่นี้
ในน้ำใจไมตรีหายว้าเหว่
หัวใจฉันจะหยุดเที่ยวเสเพล
ไม่เกเรต่อไปฉันให้เธอ..........
เธอคนเดียวคือสุดท้ายของหัวใจ...รักแค่ไหนนับเม็ดทรายในทะเล
16 กรกฎาคม 2554 16:07 น.
กู้ภัย
หลับตาลงซักข้าง (เพื่อสร้างความสุข)
หลับตาลง ซักข้าง สร้างความสุข
ให้ลืมทุกข์ เบื้องหลัง ตั้งใจหมาย
สิ่งต่างๆ รอบข้าง ช่างวุ่นวาย
ซึ่งหลายราย เจ็บช้ำ ต้องกล้ำกลืน
ก่อให้เกิด ช่องว่าง ทางแห่งสุข
ให้ลืมทุกข์ หดหาย คลายสะอื้น
เพียงเศษเสี้ยว เวลาสั้น วันหรือคืน
จงหยิบยื่น แต่สิ่งดี มีให้กัน
เพียงแค่นั้น สรรสร้าง ทางแห่งสุข
หมดความทุกข์ สว่างใส ใช่สวรรค์
สุขของคน อยู่ที่ใจ กันและกัน
เพียงแค่นั้น ฉันนั้นต้อง ลองหลับตา
ลองหลับตาซักข้าง แล้วเราอาจจะพบแสงสว่าง ที่แท้จริง ของหัวใจ ใครล่ะจะรู้
15 กรกฎาคม 2554 08:44 น.
กู้ภัย
ขอบคุณกำลังใจ
หากชีวิต ไม่สิ้น จะดิ้นต่อ
จะไม่งอ มืองอเท้า ให้เปล่าสูญ
ถึงแม้นตา สองข้าง ไม่เกื้อกูล
ใจยังอุ่น เพราะมีเธอ อยู่เคียงใจ
คืบคลานไป ข้างหน้า อย่าย่อท้อ
เพียงมีเธอ จะเดินต่อ ไม่ไปไหน
สามพยางค์ สั้นสั้น กำลังใจ
จะก้าวไป ข้างหน้า ถ้ามีเธอ
ขอบคุณกำลังใจ ที่ทำให้ฉันอบอุ่น เสมอ นะนางฟ้า
หน้าส่วนตัว
3130
