31 มกราคม 2545 22:48 น.
ข้าวปล้อง
เคยคิดว่า..โลกใบนี้..ดูอ้างว้าง
มันเคว้งคว้าง..ว่างเปล่า..และเงียบเหงา
มีบทกลอน..เป็นเพียงเพื่อน..เสมือนเงา
ทุกย่างก้าว..เดียวดาย..ไม่เหลือใคร
โลกใบเก่า..ใบนั้น..เปลี่ยนไปแล้ว
ฉันพานแผ้ว..พบเจอ..โลกสดใส
โลกใบนั้น..สวยงาม..ยิ่งสิ่งใด
สวยสดใส..ด้วยหัวใจ..เธอแต่งเติม
จากที่เคย..เหน็บหนาว..ทุกย่างก้าว
เพียงสองเท้า..เปลือยเปล่า..คู่เดิม เดิม
ไม่อาจอุ่น..หากไร้รัก..เธอมาเติม
เข้ามาเพิ่มไอรัก..ให้อกอุ่น..ด้วยใจเธอ
ต่อจากนี้..โลกของฉัน..จะไม่เหงา
คำว่าเรา..จะคงไว้ในใจ..อยู่เสมอ
ผ่านบทกลอน..ร้อยใจ..ฉันและเธอ
ดั่งพบเจอ..แสงสว่าง..กลางใจตน
31 มกราคม 2545 15:50 น.
ข้าวปล้อง
เหนื่อยรึเปล่าเธอคนดี
ที่วันนี้ยังคงรักเพียงแต่เค้า
ยังคงรอแม้รู้ดีเป็นแค่เงา
เธอยังเฝ้ารักเค้าเพียงผู้เดียว
เธอก็รู้เค้ารักใครอีกคน
เธอยังรอขอแค่ใจเพียงเศษเสี้ยว
เธอรักมั่นผูกสมัครเป็นใจเดียว
เธอไม่เหลียวมองใครเลยสักคน
น่าสงสารหัวใจรักนี้ของเธอ
ฉันเคยเจอเลยเข้าใจในรักนั่น
ฉันเข้าใจว่าความรักที่ถูกคั่น
รักนั้นมันเจ็บปวดมากเพียงใด
เธอยังดีมีคนรักอยู่ตรงนี้
ในวันที่เธอเองเจ็บปวดใจ
ฉันซะอีกที่ยังคงไม่มีใคร
เจ็บแค่ไหนก็ทนเจ็บ..เพียงลำพัง
31 มกราคม 2545 15:36 น.
ข้าวปล้อง
ถามตัวเอง.. รักเธอบ้างรึเปล่า
รึแค่เหงาต้องการใครสักคน
แล้วนี้ฉันทำไมต้องให้เธอมาจำทน
อยู่กับคนไม่รักเธอทำไมกัน
ถามตัวเอง..เธอแค่เพื่อนเท่านั้นหรือ
รึเธอคือความรู้สึกแค่สับสน
ตัวฉันเองก็มีเพื่อนมากมายตั้งหลายคน
แล้วฉันนั้นจะมีเธอเป็นเพื่อนอีกทำไม
ถามตัวเองครั้งสุดท้าย..เธอคือใคร
เธอคือใจคนสำคัญนะใช่ไหม
หรือแค่คนคุ้นเคยแบบทั่วไป
ใจหนอใจช่วยตอบบอกฉันที
29 มกราคม 2545 14:24 น.
ข้าวปล้อง
จะให้รักอย่างไรเมื่อไม่รัก
จะให้ทักอย่างไรเมื่อไม่เห็น
จะให้ทำเหมือนเช่นที่เคยเป็น
จะให้เย็นตามใจเธอได้ยังไง
เมื่อไม่รักก็เพราะว่าฉันไม่รัก
เมื่อไม่ทักก็เพราะว่าฉันไม่เห็น
เมื่อไม่ทำก็เพราะว่าไม่จำเป็น
เมื่อไม่เย็นก็เพราะใจมันไม่ยอม
อย่าบังคับให้ใจฉันต้องมารัก
อย่าทึกทักให้ฉันต้องมาเห็น
อย่าให้ฉันต้องทำในสิ่งที่ทำไม่เป็น
อย่าเคี่ยวเข็ญหัวใจฉันกันนักเลย
ถ้าจะรัก..ฉันรักเองไม่ต้องบอก
ไม่เคยหลอกใจตัวเองเลยสักหน
แต่อย่ามาบังคับ ฉันนะ..ฉันก็คน
ฉันไม่ทนหรอกนะเรื่องของใจ
29 มกราคม 2545 13:55 น.
ข้าวปล้อง
นอนนับดาวที่พราวพร่างกลางเวิ้งฟ้า
ท้องนภายามคืนค่ำย้ำความหมาย
มีน้องสาวช่วยนับดาวที่เรียงราย
กับพี่ชายพลัดกันนับ สลับกัน....
___________________________ธนรัฐ
พี่นับหนึ่ง น้องนับสอง สามสี่ห้า
นับแซงหน้าพี่ชาย... ไปแล้วนั่น
แย่งพี่นับคอยปั่นป่วนพัลวัน
สบตาพลัน พี่ชายจ๋าช่วยนับที...
___________________________ข้าวปล้อง
พี่นับต่อเลยนะจ๊ะ น้องสาวจ๋า
ดาวบนฟ้าดวงที่หก คือดวงนี้
นั่นดวงนั้นดวงที่เจ็ด เจอพอดี
ดาวดวงนี้พี่ขอจองไว้ในใจ...
___________________________ธนรัฐ
อุ้ย! พี่จ๋า นั่นดาวตกใช่รึเปล่า
แล้วนั่นเล่าดาวอะไรหรือดาวไถ
ว่าแต่ว่า ดาวตรงนั้นดาวอะไร
เห็นไกล ไกล น้องอยากรู้ช่วยบอกที
___________________________ข้าวปล้อง
ไหน ไหน ไหน ดาวดวงไหนน้องอยากรู้
พี่ดูอยู่เห็นไกล ไกล ใช่ไหมนี่
อ๋อ..เจอแล้วดาวดวงนั้น รู้จักดี
ดาวของพี่ คือดวงดาวประจำใจ...
___________________________ธนรัฐ
อ๊ะ อ๊ะ พี่ชายน้อง เล่นไม่ซื่อ...
อยู่ดื้อ ดื้อ เป็นเจ้าของ ดาวตอนไหน
น้องไม่ยอมอยากมีบ้าง ดาวของใจ
ดาวดวงไหนพี่ชายจ๋าหาให้ที
___________________________ข้าวปล้อง
ดาวดวงนี้ น้องสาวพี่จะเอาไหม?
ดางดวงใหญ่ใกล้ดวงจันทร์เลยนะนี่
ดาวดวงนี้ชื่อดาวศุกร์ สดใสดี
ดาวดวงนี้พี่ให้น้องด้วยดวงใจ
___________________________ธนรัฐ
นั่นดาวพี่... นี่ดาวน้องสวยจังเลย
เพิ่งจะเคยเห็นดาวน้อยสวยสดใส
แต่ว่าดาว..ของน้องพี่อยู่ตั้งไกล
จะทำไงถ้าพรุ่งนี้ไม่เจอดาว
___________________________ข้าวปล้อง
หากพรุ่งนี้ ดาวของน้องต้องหายไป
ไม่เป็นไรหรอกนะจ๊ะ... นะ น้องสาว
ไว้พรุ่งนี้ พี่จะพามาดูดาว
ดาวน้องสาวจะเจอไหมหรือไม่เจอ
___________________________ธนรัฐ
อุ้ย! พี่จ๋าโทษทีน้องเผลอหลับ
เอ๊ะ! เรานับถึงไหนกันแล้วเหรอ
แหะ แหะ โทษทีน้องเบลอ เบลอ
ก็มันเผลอหลับคาตักหนุนพี่ชาย
___________________________ข้าวปล้อง
่
อ้าว... ไปไหนแล้วละจ๊ะ น้องสาวพี่
เมื่อตะกี้ ยังคุยกันเรื่องดาวหาย
แต่ตอนนี้น้องสาวพี่... หลับสบาย
หลับคาตักของพี่ชาย... สบายเอยฯ
___________________________ธนรัฐ
สุดท้าย... พี่ชายและน้องสาวก็นอนหลับฝันดี
ภายใต้อ้อมกอด ของท้องฟ้าและดวงดาว....
จบบริบูรณ์
หน้าส่วนตัว
705
