11 กรกฎาคม 2548 14:36 น.

อุดมการณ์...ถึงที่สุด

ตุ๊กตาไล่เหงา


เหมือนเรือน้อยลอยฝ่าท้ามรสุม
กฏุมภีรี่เร้าเข้าถั่งโถม
กระแสน้ำซัดสาดปาดชะโลม
หาได้จมลงสู่คู่นที
        ลอยล่องไปดายเดียวเปลี่ยวโอนเอน
        แต่ชัดเจนเห็นไกลในวิถี
        แม้ต้องเหนื่อยจะพร้อมขอยอมพลี
        เพื่อความหวังครั้งนี้ถึงที่สุด
อาจเคว้งคว้างท่ามกลางระหว่างฟ้า
กับพื้นแห่งพสุธามหาสมุทร
ใต้เงาแห่งฤทธาพญาครุฑ
ไม่อาจจะยื้อยุดฉุดไว้ทัน
         ความหวังเพียงหยิบมือคือนาไร่	
         จะเก็บไว้จุนเจือเพื่อลูกหลาน
         หากชีพต้องแดดิ้นสิ้นตำนาน
         ยังยืนยันอุดมการณ์นั้นมั่นคง


ล้มตัวลงพิงพัก
กระท่อมรักกลางท้องนา
   อำลาชาวกวี
   ด้วยวจีห่วงหา
   หากมีวาสนา
   จะกลับมาชื่นชม...				
9 กรกฎาคม 2548 14:17 น.

...ตะกายดาว...

ตุ๊กตาไล่เหงา


เอื้อมคว้าความฝัน
ตามตะวันเช้าวันใหม่
บรรยากาศสะอาดใส
ยื่นมือไปตะกายดาว
     เก็บเอาประสบการณ์
     แบ่งปันคนหนุ่มสาว
     ร้อยรวงเป็นพวงพราว
     วะวับวาวประดับดิน
ดาวเลือนดูเคลื่อนคล้อย
ตะวันลอยมาบังสิ้น
จะเกี่ยวดาวมาไว้ดิน
เก็บเป็นสินก่อนสิ้นใจ..
     ผ่านการทดสอบ
     พังกรอบครอบไว้
     ฟากฟ้ากว้างใหญ่
     บินไปเสรี...   
				
21 มิถุนายน 2548 11:24 น.

...ตามหาหัวใจ...

ตุ๊กตาไล่เหงา


ตามหาหัวใจ
ที่ลืมไว้กับใครบางคน
ยอมแม้ต้องดิ้นรน
จะค้นหาใจตัวเอง
      ตามหามันเรื่อยไป
      หัวใจของบทเพลง
      ตามเสียงแห่งบรรเลง
      บทเพลงรักของเรา
ตามแม้จะเนิ่นนาน
กี่วันที่ผ่านเหงา
ไม่เห็นแม้แต่เงา
ถึงเศร้าแต่เฝ้าทน
      ตามหาหัวใจ
      ที่ให้ไว้กับใครบางคน
      หวังแม้จะมืดมน
      จะทนเฝ้ารอคอย....1/05/48   อ้อมน้อย  นครปฐม				
18 มกราคม 2548 14:33 น.

กลับสู่หลืบ...

ตุ๊กตาไล่เหงา


เธอเดินเข้ามาพิงพัก
ใต้เงาแห่งรักเหมือนกัน
ก่อเกิดเป็นความผูกพัน
เรานั้นสุขสันต์ไม่ร้อนรน
       ไม่นานฤดูกาลเปลี่ยน
       หมุนเวียนหนาวร้อนฝน
       เวลาเปลี่ยนใจคน
       จะกี่หนก็วนไป
ใต้ร่มเงาแห่งความรัก
คนพักเริ่มห่างหาย
กิ่งก้านนั้นพลัดใบ
ฤดูหนาวใกล้คลืบคลาน
      ฉันอยู่อย่างเดียวดาย
      ภายใต้เงาแห่งรักนั้น
      อีกกี่ปีอีกกี่วัน
      รักจะพลันหันกลับคอน
........................................
         ฉันกลับมาที่เก่า
         ภายใต้เงาครั้งเก่าก่อน
         เอนหลังพักหลับนอน
         ลงกลอนปิดกั้นใจ
......................................   
  21 เม.ย. 2547   รวิ วารินทร์				
18 มกราคม 2548 14:28 น.

ออกจากหลืบ...

ตุ๊กตาไล่เหงา


ฉันยังเก็บซ่อนตัว
อยู่ในหลืบเหงาแห่งความเหงา
จอมจมอยู่กับความว่างเปล่า
และมัวเมาอยู่กับความเปล่าเปลี่ยว
       ใต้ร่มเงาแห่งความเหงา
       แสนปวดร้าวและโดดเดี่ยว
       ความอ้างว้างขวางเกาะเกี่ยว
       แน่นเหนียวและหน่วงหนัก
ฉันจากร่มเงาแห่งความเหงา
มาอยู่ภายใต้ร่มเงาแห่งรัก
อบอุ่นกายเอิบอิ่มใจนัก
คาดว่าจะพักปักหลักใจ
      ใต้เงาแห่งความรัก
      ฉันเห็นความห่วงใย
      โอบกอดประคองไว้
      อิ่มอุ่นใจในทุกวัน
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตุ๊กตาไล่เหงา
Lovings  ตุ๊กตาไล่เหงา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตุ๊กตาไล่เหงา
Lovings  ตุ๊กตาไล่เหงา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตุ๊กตาไล่เหงา
Lovings  ตุ๊กตาไล่เหงา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงตุ๊กตาไล่เหงา