27 ตุลาคม 2547 01:01 น.
นครา ประไพพงศ์
มาเรียกร้อง สิทธิ และอิสระ
มาเพื่อจะ ใฝ่หา สันติสง่า
หรือมาเพื่อ ก่อการร้าย ป้ายน้ำตา
มาเพื่อเลือด...เพื่อเข่นฆ่า....มาเพื่อใคร
เรียกร้องรัฐ เพื่อพ้อง ญาติน้องพี่
ด้วยกลวิธี พลังชน ล้นยิ่งใหญ่
เรียกร้องหา ความยุติธรรม ค้ำชูไทย
แล้ว ตากใบ ก็คุกรุ่น ความวุ่นวาย
ทัพตำรวจ ทหาร มาต้านสู้
ความหดหู่ จึงก่อตาม ความเสียหาย
โจร-ผู้บริสุทธิ์ ...ที่สุดตาย
ความโหดร้าย มืดทมิฬ ...กินชีวิต
ผู้ถือปืน ในมือ คือผู้ฆ่า
ปวงประชา ก็หวั่นไหว อยู่ในจิต
ศพที่ตาย ก็คนไทย ไยรอนริด
กลับถูกปลิด เหมือนใบไม้ ไร้ค่านัก
โจรที่แฝง ตัวอยู่ กับผู้บริสุทธ์
คือมนุษย์ ที่ชีวิต เดินผิดหลัก
เมื่อแข็งข้อ แล้วงัดข้อ ข้อชงัก
ก็แตกหัก ก็สูญเสีย...ละเหี่ยใจ
พอปืนเปรี้ยง...เหลือเพียงศพ จบชีวิต
นั่นก็คน ชีพถูกปลิด มันคุ้มไหม ?
หนึ่งคนตาย หลายคนรอ สู้ต่อไป
แล้วจะสงบ เมื่อไหร่...เมืองชายแดน
12 ตุลาคม 2547 02:13 น.
นครา ประไพพงศ์
ผมอยู่ที่นี่....
เมืองนี้ที่มีเข่นฆ่า
เมืองนี้เจิ่งนองน้ำตา....
ใต้ฟ้าเมืองไทยชายแดน
เหยื่อแห่งความกระหาย...หายนะ
จนยากจะป้องปัดสาหัสแสน
มีชีวิต...อยู่ไปไร้แก่นแกน
เพราะถูกแขวนเอาไว้....ที่ปลายปืน!!!!
หน้าส่วนตัว
914
Lovers
0 คน เลิฟนครา ประไพพงศ์
Calendar
