24 มิถุนายน 2547 13:15 น.
นางฟ้าซาตาน
เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
ตรวจดูข้าวของเครื่องใช้
เตรียมตัวออกเดินทางไกล
ไปกับหัวใจสองดวง
กลับสู่อ้อมกอดดารา
ซบหน้าหาดทรายแสนหวง
น้ำใสไร้เล่ห์หลอกลวง
กลิ่นพวงบุบผาหอมเย็น
ขอทวงเวลาเลือนหาย
ขอเปิดหัวใจให้เห็น
ขอให้ทุกอย่างเกิดเป็น
ความสุขซ่อนเร้นจับใจ
โอบกอดเราไว้ด้วยรัก
ประจักษ์ตราตรึงหวาบไหว
จมลึกจดจำสายใย
คืนใจให้กันดูแล
ความหมายมากมายที่นี่
วันคืนที่ฉันหวงแหน
ไม่มีวันใดทดแทน
เรื่องราวสุดแสนอ่อนโยน
คืนความรู้สึกในหาดทรายขาว
หัวใจยังเก็บเรื่องราวไว้ได้
เดินทางกลับไปทวงความรู้สึกมากมาย
ด้วยครั้งหนึ่งเลือนหายไปกับสายลม
ไม่ต้องขีดเขียนคำรักบนผืนทราย
เมื่อคลื่นซัดมารักละลายขื่นขม
คำรักที่เขียนถูกลบลืมกลบกลืนฝังจม
เหลือไว้เพียงอารมณ์..ร้าวราน
ขอไว้แค่ความผูกพันแล้วกัน
ไม่ต้องการคำรักชวนฝันอ่อนหวาน
ขอเป็นแววตาที่มองมาตลอดกาล
ขออ้อมกอดนั้นเนิ่นนานเกินจดจำ
เมื่อเรากลับจากฝั่งฝัน
ขอฝากคืนและวันอันรวดร้าวตอกย้ำ
ไว้กับสายลมแสงดาวทรายขาวใต้เงาจันทร์
เปลี่ยนเป็นความผูกพัน..
ให้เราได้สานต่อความฝันทุกครั้งที่กลับมา
23 มิถุนายน 2547 20:15 น.
นางฟ้าซาตาน
ตื่นมาตอนเช้า..กระซิบเบาๆกับดอกไม้
ดวงตะวันส่งยิ้มทักทายรับวันสดใส
ได้ยินนกน้อยร้องเพลงอยู่ไม่ไกล
เช้านี้อิ่มใจ..คงยิ้มให้ใครต่อใครได้ทั้งวัน
เพื่อนข้างห้องบอก..ฉันดูแปลก
เป็นวันแรก..ฉันยิ้มได้อย่างสุขสันต์
ดีใจด้วย..คงเพราะเขากลับมาดูแลกัน
รักษาความผูกพัน..
อย่าให้วันแย่ๆนั้นกลับมาอีกเลย
เวลาที่เขาไม่อยู่ฉันดูแย่มากเลยใช่ไหม
มีชีวิตอยู่อย่างไร้อารมณ์..เรียบเฉย
ดูไม่มีความสุขจนไม่อาจหาคำใดมาเปรียบเปรย
ไม่เหมือนคนคุ้นเคยที่เธอรู้จักมา
เคยบอกเขาเอาไว้ตลอด
เขาคือพลังที่ทำให้หัวใจอยู่รอด..มีแรงไขว่คว้า
เพียงแค่ได้ยินเสียงเขา..ฉันมีชีวิตชีวา
แค่คำคิดถึงที่เขาส่งมา..
ฉันรู้สึกว่าไม่ต้องเหว่ว้าอีกต่อไป
ฉันรักเขาเท่าที่หัวใจจะรักใครได้อีกคน
ไม่มีเขา..โลกของฉันสับสนดูหวาดไหว
หมดกำลัง..ขาดอุ่นไอ..ไร้แรงใจ
ใช้ชีวิตเรื่อยไปกับรอยยิ้มที่เสแสร้งแกล้งทำ
เมื่อหัวใจได้มีเขาอีกครา
ความสดชื่นที่เคยจากลา..กลับมาหยอกย้ำ
เติมไอรักเพิ่มสีสันให้กับความทรงจำ
โยงสายใยความฝันเชื่อมเราไว้ด้วยกันตลอดไป
22 มิถุนายน 2547 14:39 น.
นางฟ้าซาตาน
เดินไปเดินมาไม่กล้าเข้าไปทัก
กลัวเธอบอก..ไม่รู้จัก..ไม่อยากเห็นหน้า
กลัวเธอมีใครเคียงข้าง..ได้โอกาสบอกลา
ถ้าเธอมีใครแทนที่ยามมองตา..
แล้วฉันจะทำตัวอย่างไร
เห็นเธอยุ่งอยู่กับกีต้าร์ตัวนั้น
แอบมองคนดีด้วยหัวใจสั่นหวั่นไหว
ไม่ได้เจอเธอมานานเต็มที..
ขอดูเธอให้เต็มสองตาเต็มหัวใจ
เผื่อจะเป็นโอกาสสุดท้ายก่อนจากกันไปไม่มีคำลา
นั่งซับน้ำตาที่ไหลมาด้วยความคิดถึง
ด้วยชีวิตอีกครึ่ง..ที่ฉันตามหา
เขานั่งอยู่ตรงนั้น..แต่ฉันไม่อาจเอื้อมมือมา
หัวใจไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ต้องเจอ
เพื่อนของเธอเดินเข้ามาหา
พร้อมคำต่อว่า..เขารอฉันอยู่เสมอ
อย่าทำร้ายหัวใจกันอีกเลยนะเธอ
อย่าปล่อยให้เขาเพ้อรอฉันเก้ออย่างเดียวดาย
เธอมองหยุดนิ่งมาที่ฉัน
เราสองคนสบตากัน..คืนความรู้สึกที่เลือนหาย
ไม่ต้องเอ่ยคำใดๆออกมา..เรารู้ซึ้งถึงรักมากมาย
ทั้งเธอฉันโดนรักทำร้าย..เราทนกันมาได้ยังไง
ในอ้อมกอดที่ฉันโหยหา
ในแววตาที่มองมาอย่างรักใคร่
ขอโทษนะคนดี..ฉันไม่กล้ามากลัวเธอไม่ใส่ใจ
ขอโทษที่คิดไกลแทนหัวใจเธอจะบอกกัน
ต่อไปนี้เราจะไม่จากกันไปไหน
ทั้งหมดที่แล้วมาฉันให้อภัยอย่าไหวหวั่น
เหตุการณ์ที่ผ่านไม่อาจบั่นทอนรักที่มีให้เธอทุกวัน
และยิ่งนานวันที่ต้องห่างกัน..
กลับทำให้ฉันรักเธอมากขึ้นกว่าเดิม
21 มิถุนายน 2547 18:54 น.
นางฟ้าซาตาน
มองดูสายฝนร่วงหล่นโปรยปราย
ใบไม้กรีดกรายทักทายก้อนหิน
เสียงนกร้องหยอกล้อดั่งเสียงพิณ
ลมหอบกลิ่นไอหญ้าเริงร่าหัวใจ
ก้อนเมฆขาวจับมือไปกับท้องฟ้า
โบกมือลาถามตะวันว่าไปไหน
ขอจรจากพรุ่งนี้พบกันใหม่
ดาวสดใสหัวเราะไกลไรักังวล
บุปผาหลับตาเอนตัวนอนพัก
ยามตะวันลาลับ..อิ่มใจสายฝน
ชูช่อบานสะพรั่งเปิดใจผู้คน
ถึงคราล้ารนล้มตัวลงนอน
ความมืดกุมเกี่ยวยึดหนี่ยวหัวใจ
สมองสั่งใจขานไขตัวอักษร
ระบายความฝันไหว้วานบทกลอน
บอกผ่านความร้าวรอนปนสุขใจ
กลิ่นดอกไม้ลอยมาตามสายลม
หอบห่มอารมณ์เพลินพาพริ้วไหว
ความเงียบงันยังอยู่ใกล้ไม่หายไป
ปล่อยหัวใจรับอุ่นไอจากวันวาน
ฝากฝังความห่วงใยไปกับดอกไม้
วานดวงดาวมอบอ้อมกอดอ่อนหวาน
บอกก้อนเมฆดูแลหัวใจไม่ให้ร้าวราน
ขอวันที่เธอพบพานมีแต่ความสุขใจ
ขอให้สายลมห่มหัวใจยามหนาว
ขอน้ำค้างพร่าวพราวอย่าให้หวั่นไหว
ขอความเศร้าตรมผันผ่านห่างไกล
ขอคนใกล้รักเธอด้วยใจเท่าที่ฉันมี
20 มิถุนายน 2547 23:29 น.
นางฟ้าซาตาน
ลมพัดแรงเห็นยอดไม้สั่นไหว
ความเยือกเย็นกระทบกลางใจจนหนาวสั่น
มองดูรอบกาย..อ้างว้างเงียบงัน
เสียงสะอื้นสุดกลั้น..เหงาจับใจ
ทุกมุมห้อง..ประตู..หน้าต่าง
รูปถ่ายใบเก่าสีจาง..รอยยิ้มอ่อนไหว
ตุ๊กตา..น้ำหอม..หมอนอิงรูปหัวใจ
แฝงกลิ่นไอของคนไกลไม่จืดจาง
มองไปทางไหนมีแต่ความทรงจำซ่อนอยู่
ยิ่งย้ำให้หัวใจรับรู้..เหลือเพียงรอยอ้างว้าง
ความสุขในรักนับวันยิ่งเลือนลาง
ความเชื่อมั่นเริ่มเปราะบางเหินห่างขึ้นทุกที
ความสุขในวันเหล่านั้นทำให้ฉันลืมไป
มีวันที่รักมา..ย่อมมีวันที่รักห่างไกลหลบหนี
ยอมรับความเป็นไปเข้าใจความรักที่มี
คืนความทรงจำที่ดี..เมื่อวันที่ความรักเดินจากไป
อาจเพราะเราสองคนได้ทำบุญกันมาเท่านี้
ฟ้าจึงลิขิตช่วงเวลาเพียงเสี้ยวนาที..ให้เราได้หวั่นไหว
ชาติหน้าชะตาใหม่ขอฟ้าดลใจ
ไม่พรากเราให้เลิกร้างห่างไกลดั่งที่เป็นมา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนางฟ้าซาตาน
หน้าส่วนตัว
1205
