29 กรกฎาคม 2548 07:31 น.

::เรื่องของคนแพ้(ใจ) 2::

นางสาวใบไม้


                          จนกระทั่งคุณหมอเรียกไปคุยเป็นการส่วนตัว....พร้อมยิงคำถามเด็ด  "คุณจะเป็นภูมิแพ้ทางกายอย่างเดียวหรือเป็นภูมิแพ้ทางใจด้วย"  
แล้วก็อรรถาธิบายซะยกใหญ่ว่าในสังคมทุกวันนี้คนส่วนใหญ่ต่างก็ป่วยด้วยไอ้โรคภูมิแพ้(ใจ) เนี่ยแหละ
ซึ่งก็คงรวมฉันด้วยอีกคนล่ะมั้ง
         ฉันก็ไม่ดูใครหรอก....ก็ดูตัวเองเนี่ย  นอกจากจะแพ้อากาศ  แพ้กลิ่น  
ฉันยังแพ้ต่ออารมณ์ความรู้สึกด้วยนี่สิ  
ด้วยว่าหมอบอกให้ดูแลตัวเองให้อบอุ่นเสมอ  
ไอ้ฉันก็ยังดอดไปนอนชายทะเลทุกวันศุกร์  ยิ่งฝนตกล่ะยิ่งชอบ  
พยายามหาเหตุผลแก้ตัวให้ตัวเองแล้วนะว่าจะกินน้ำอุ่น  แล้วก็นอนห่มผ้าหนาๆ
แต่กลับมาทุกทีฉันก็เป็นหวัดงอมแงม...ก็คนมันชอบทะเล..
       พอย้อนมองตัวเอง...ฉันก็เลยชักจะเห็นสัจธรรม  
ได้รู้ว่าถ้าเราแพ้สิ่งที่มากระทบ คือความอยากทั้งหลาย  ถ้ามองง่ายๆก็พวกกลิ่นหอมทั้งหลาย  
เราก็จะตกอยู่ในอำนาจความอยากในสิ่งนั้นๆ (เหมือนๆกับอาการปวดหัว  ปวดขมับของฉันเนี่ย) 
ฉันก็เลยได้ข้อสรุปว่า  เมื่อไหร่ก็ตามที่เราพ่ายแพ้ต่ออะไรสักอย่างเราก็จะเป็นทุกข์เพราะสิ่งนั้น....
	         หลายอย่างที่เข้ามาในชีวิต  ทำให้ฉันเกิดความอยาก....อยากได้....อยากมี....อยากเป็น...พอไม่ได้ดังใจก็ร้อนรุ่ม  ไม่เป็นสุข  สับสน  วุ่นวาย  
ดูท่าว่าอาการทางใจจะย่ำแย่พอๆกับร่างกาย  หรืออาจจะแย่กว่าด้วยซ้ำ  
นี่แสดงว่านอกจากฉันจะเป็นโรคภูมิแพ้แล้ว  ฉันยังจะแพ้ใจไปอีกโรคนึงด้วยกระมัง
	คุณหมอถึงได้กำชับนักกำชับหนา  ถ้าคุณควบคุมตัวเองได้....อาการแพ้ก็จะไม่กำเริบอีก 
ควบคุมที่ว่า...ท่านหมายถึงควบคุมจิตนี่เอง 
ถ้าเรามีสติ  ใช้สติในการดำเนินชีวิตแทนที่จะทำตามใจ(อยาก)ไปเสียทุกเรื่อง ไอ้โรคภูมิแพ้ก็คงไม่กำเริบให้เป็นทุกข์อย่างทุกวันนี้.... 				
27 กรกฎาคม 2548 15:36 น.

::เรื่องของคนแพ้(ใจ)---1---::

นางสาวใบไม้


       ฉันไม่ได้เป็นคนป่วย  แต่ฉันมีโรคประจำตัว.....โรคที่บางคนเคยบอกฉันว่า
เป็นกรรมเก่า  โรคนี้คุณหมอประจำตัวบอกกับฉันตอนที่เข้ารับการรักษา
ใหม่ๆ ว่า "โรคนี้ไม่มีทางรักษาให้หายได้หรอกนะ  อยู่ที่ตัวคุณที่จะควบคุม
ตัวเองให้ได้"  แล้วก็ให้ยาฉันมาหลายขนานทั้งๆที่บอกว่า  "ไอ้ยาเนี่ย  ทำได้
เพียงช่วยระงับไม่ให้อาการรุนแรงขึ้นกว่าเดิมเท่านั้นเอง"  แต่ก็ทำให้ฉันรู้จัก
เรียนรู้วิธีแก้  "แพ้"  อ่ะนะ
       สิ่งที่ฉัน "แพ้"ก็คือพวกอากาศ  ฝุ่นละออง  แล้วก็กลิ่นน้ำหอมจากการสกัด
เกือบทุกชนิด  ก็คือพวกน้ำหอม  โคโลญจน์  หรือแม้แต่โลชั่น  แล้วก็แป้ง
บางชนิด  เรียกได้ว่าในชีวิตประจำวันฉันจะต้องเลี่ยงสิ่งเหล่านี้ให้ได้  
เพราะอย่างนี้เองแม่เพื่อนสาวๆ  ทั้งหลายจึงแสนจะเห็นใจแกมสมเพช
เวทนาว่า  ฉันน่ะเสียทีที่เกิดเป็นผู้หญิงแต่อยู่ใกล้เครื่องสำอางไม่ได้เอา
เสียเลย  จะกี่ร้อยกี่พันชิ้นที่วางขายไม่มีทางได้แอ้มเงินออมอันน้อยนิด
ของฉันแม้แต่น้อย  ....แต่ฉันก็ไม่เคยรู้สึกน้อยใจกับคำพูดเหล่านั้นเพราะ
ฉันก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆ  ใช้ชีวิตเรียบง่ายไม่ต้องเข้าสังคม  ไม่ต้องแต่ง
ตัวแต่งหน้าหวือหวา  ก็เลยไม่เดือดร้อนสักเท่าไรนัก  แต่ที่ทำให้เพื่อนเหน็บเอาบ่อยๆก็คงเป็นที่ฉันมักจะคุยกับเจ้าหล่อนได้ไม่นานโสตประสาทการรับรู้กลิ่นของฉันต้องหาเรื่องให้ขอตัวเอาดื้อๆ  จมูกเริ่มฟุดฟิด  
ฉันเริ่มปวดขมับ  เนื้อตัวตะครั่นตะครอเอาซะอย่างนั้น  นี่เองคงเป็นเหตุ
ให้คนใกล้ตัวรำคาญคน(ขี้)แพ้อย่างฉัน
    				
Calendar
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนางสาวใบไม้