31 สิงหาคม 2547 14:44 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เก็บดวงดาว มาร้อย เป็นสร้อยสาย
เก็บน้ำค้าง ที่พร่างพราย มาใส่ฝัน
เก็บหมอกขาว พราวพร่าง กลางแสงจันทร์
ก่อนตะวัน ส่องสาด วาดกลางวัน
ก่อนรุ่งสาง แสงทอง สาดส่องฟ้า
รวมทุกสิ่ง ที่เก็บมา ไว้ในฝัน
ให้จมลึก ในใจ ในกายพลัน
หลบตะวัน หลบแสง แห่งความจริง
กลัวตะวัน ส่องสาด มาในฝัน
น้ำค้างพลัน จะสลาย หายทุกสิ่ง
ลมหนาวลับ ดับหาย ในความจริง
หมอกขาวยิ่ง เลือนลับ หายกับตา
เหมือนความรัก ที่ได้ ในวันนี้
เป็นสิ่งที่ เหมือนน้ำ - ค้างหนักหนา
เมื่อแสงทอง ส่องสาด เข้าทาบทา
รักที่มา ก็เลือนลับ กลับที่เดิม
27 สิงหาคม 2547 12:24 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ขอความรัก ห่วงใย ให้คงอยู่
เฝ้าคอยดู รักษาใจ ไม่เปลี่ยนผัน
แม้เวลา เคลื่อนคล้อย ลอยลับวัน
แม้เสี้ยวจันทร์ ลาลับ กับราตรี
แม้ภูผา สูงใหญ่ มลายสิ้น
แม้แผ่นดิน จมหาย ทลายหนี
ทะเลเหือด แห้งหาย ในทันที
แม้โลกนี้ แตกดับ ลับเลือนกาล
ไม่เคยเปลี่ยน ความรัก ที่มีให้
ไม่เคยเปลี่ยน สายใจ ที่ขับขาน
ท่วงทำนอง เพลงรัก นานนับกัลป์
ทิวาวาน กึกก้อง ทำนองรัก
จะรักษา ความรัก ให้คงมั่น
จะรักษา ความฝัน ให้ประจักษ์
ว่ารักแท้ ต้องไม่แพ้ แน่คือรัก
แม้จะหนัก ให้ประจักษ์ ถึงรักแท้
24 สิงหาคม 2547 17:04 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ความเป็นไป ในโลก ใบโศกนี้
มี - ไม่มี ใครกำหนด จดจารสั่ง
โชคชะตา หรือฟ้า มีกำลัง
บงการสั่ง ให้เห็น ความเป็นไป
หรือกรรมเก่า บุญก่อน ย้อนให้เห็น
ทุกข์ลำเค็ญ เข็ญยาก ลำบากไฉน
สุขสมหวัง อิ่มเอม เปรมกายใจ
เป็นสิ่งใด ที่กำหนด บทชีวี
จะชะตา หรือฟ้า ที่กล้าสั่ง
แม้บุญเก่า กรรมที่บัง ยังไม่หนี
จะไม่ขอ อ่อนข้อ ให้ราวี
แม้ชีพนี้ แดดิ้น ตราบสิ้นปราณ
จะหยัดกาย ยืนมั่น ไม่หวั่นไหว
สุขทุกข์ใด พร้อมสู้ ดูใจหาญ
จะซบกาย กับดิน เมื่อสิ้นกาล
เมื่อลมปราณ แตกดับ ลับลาไป
21 สิงหาคม 2547 14:53 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ครึ้มเมฆฝน ก่อร่าง กลางวสันต์
ไร้แสงจันทร์ แสงดาว พราวแสงใส
เหมือนลางบอก เรื่องราว ความเป็นไป
ว่าคงไม่ สดใส ในคืนวัน
ฟ้าใสสด ใยกลับ ลับเลือนมืด
ดาวหลบหลืบ ซอกไหน ในห้องฝัน
เดือนหลบหลีก ไม่พราว ขาวแสงจันทร์
เมฆฝนกั้น ดาวเดือน เลือนลบไป
ขออย่าให้ รักเรา เป็นเช่นนั้น
ขอจงให้ ความฝัน นั้นสดใส
ไร้เมฆหมอก บดบัง ทั้งกายใจ
สกาวใส เหมือนจันทร์ คืนวันเพ็ญ
17 สิงหาคม 2547 10:29 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ลมหนาวพัด ลูบไล้ สายหมอกขาว
คล้ายจะบอก เรื่องราว ที่ผ่านผัน
ดอกหญ้าพริ้ว สายลม อวดโฉมบาน
เหมือนกระซิบ เล่าขาน เรื่องผ่านมา
หมอกเคี่ยวร่าง เป็นน้ำค้าง เกาะยอดหญ้า
คล้ายกับว่า อยากพัก เหนื่อยนักหนา
หลายเรื่องราว ลมหนาว ได้บอกมา
ทั้งดอกหญ้า กระซิบผ่าน ร้าวรานใจ
รอแสงทอง ส่องสาด เมื่อรุ่งสาง
จะกลายร่าง ลับหาย เป็นไอใส
ให้เรื่องราว ทั้งหลาย มลายไป
เหลือทิ้งไว้ เพียงร่องรอย ความทรงจำ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1966
