28 กุมภาพันธ์ 2550 13:52 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ หนึ่งชีวิตปลดปลงซบลงพื้น
ใคร?หยิบยื่นความตายทำลายเขา
ฤๅเพียงแผกแตกต่างระหว่างเรา
จึ่งเพียรเฝ้าเข่นฆ่าล่าล้างไทย
ครู-เด็ก-พระ-ชาวบ้าน-ทหารกล้า
ใช้มาตราตัวบทกฏหมายไหน
ลงโทษทัณฑ์าอาญาข้อหาใด?
กราดยิงใส่ระเบิดซ้ำทำทารุณ
อีกกี่ศพ?ด่าวดิ้นในดินแดน
กี่เพลิงแค้น?พวยพุที่คุกรุ่น
เข้าเผาผลาญรานแหลกแตกเป็นจุณ
จึ่งสมดุลสมมาตรเป็นชาติพันธุ์
หนึ่งชีวิตปลดปลงซบลงพื้น
ใคร?หยิบยื่นความตายทำลายนั่น
หัวใจมีพ่อหลวงดวงเดียวกัน
อย่าเพียรคั่นด้วยศาสน์พิฆาตเลย๚ะ๛
19 กุมภาพันธ์ 2550 14:44 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ปล่อยเรื่องราวบางอย่างไว้ข้างหลัง
ให้ผุพังตามกาลที่ผ่านผัน
ทิ้งรอยเจ็บเหน็บหนาวใต้เงาจันทร์
แล้วตามรอยตะวันออกก้าวเดิน
อาจยังไกลฝั่งฝันที่มั่นหมาย
เพลงเดียวดายขับขานแสนนานเนิ่น
หลากบาดแผลทดทบพบเผชิญ
บนทางเดินท่ามเดือนแสงเลือนราง
เส้นขอบฟ้าจบลง ณ ตรงไหน?
คงมีเพียงหัวใจให้ความกระจ่าง
ภาพแห่งฝันแจ้งแจ่มฤๅแรมจาง
ยามรุ่งสางจักสืบค้นบนทางเดิม
ทิ้งเรื่องราวบางอย่างไว้ข้างหลัง
หากฝันยังงดงามแต่ยามเริ่ม
แม้นบางคราล้าแรงมาแต่งเติม
มิเคยเพิ่มแรงท้อหุ้มห่อตน๚ะ๛
16 กุมภาพันธ์ 2550 05:18 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ลองใช้ใจค้นหาอีกคราครั้ง
รักคงยังมากมายมิหายสูญ
อย่าจองจำช้ำตรมจมอาดูร
อย่าเพิ่มพูนโศกหมองน้ำนองตา
ใจค้นใจฤๅยากลำบากยิ่ง
หลากหลายสิ่งมากล้นรอค้นหา
ใจเข้าใจอยู่เหนือธารกาลเวลา
ใหญ่กว่าฟ้าเกินกว่าแรงแสงสุรีย์
รักเพื่อรักษ์สัมพันธ์ทุกวันวาร
แม้นเนิ่นนานมิกลายฤๅหน่ายหนี
รักษ์เพื่อรักทุกทิวาและราตรี
จักกาลนี้หรือกาลไหนเข้าใจกัน
ลองใช้ใจค้นหาอีกคราครั้ง
รักคงยังสดใสไร้โศกศัลย์
อย่าจองจำอุราจนจาบัลย์
กี่หมื่นพันรอยทุกข์เก็บซุกดิน๚ะ๛
14 กุมภาพันธ์ 2550 10:06 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ หมอกสุดท้ายกล่าวลาผืนป่าหนาว
ฝากเรื่องราววันวานไว้ขานไข
เคยห่มห่อทอร่างท่ามกลางไพร
จากนี้ไปเพียงเงาจางอันบางเบา
หยาดน้ำค้างทอดร่างกลางภูดอย
วางเก็จคอยแสงแดดเข้าแผดเผา
เจ้าอ้อยอิ่งอิงแอบแนบนานเนา
ยามสางเข้าทาบทาต้องลาไกล
ลำนำหนาวป่าเหนือเหลือเพียงฝัน
ที่รอวันหวนย้อนสู่ตอนใหม่
อย่าจากจรลืมสิ้นดงถิ่นไพร
ปล่อยบางใครคำนึงหาทุกราตรี
หมอกสุดท้ายกล่าวลาผืนป่าหนาว
หลากเรื่องราวปะปนจนล้นปรี่
มวลหนุ่มสาวขับขานกานท์กวี
สิ้นหนาวนี้คอยหนาวหน้าด้วยอาลัย๚ะ๛
9 กุมภาพันธ์ 2550 00:28 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ แม้นล้านถ้อยรอยคำมาพร่ำกล่าว
เปรียบดวงดาวแทนพากย์เจ้าอยากร่ำ
ห้วงเวหาแทนกระดาษวาดลำนำ
กี่กอบกำเม็ดทรายมาดหมายแทน
เจ้าจนใจไร้พากย์ลำบากนัก
หวังเพียงให้ประจักษ์รัก-หวงแหน
แต่ยากเค้นค้นความท่ามดินแดน
อกช่างแสนชอกช้ำจึ่งร่ำกลอน
คนดี..ท่ามความเงียบสงบพี่พบว่า
ในแววตาพุ่มพวงดวงสมร
เปี่ยมด้วยรักเสน่หาแลอาทร
ทุกบทตอนล้นหลั่งจากข้างใน
ต่อล้านถ้อยรอยคำนำมากล่าว
หมื่นแสนดาวพราวฟ้าประภาไสว
มิเทียมเทียบเปรียบเท่าหนึ่งเข้าใจ
ที่ยิ่งใหญ่ด้วยรักมั่นภักดิ์กัน๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1371
