19 สิงหาคม 2545 15:50 น.
ฟ้าจางๆ
เธอหันมาแล้ว
ใครจะเห็นโอกาศในแววตาฉัน
มันแอบส่องประกายวิบๆทุกวัน
พยายามหาทางให้ถ่ายทอดถึงเธอ
พยายามเรียงร้อยเป็นคำพูด
ให้หายใจไม่ติดขัดสม่ำเสมอ
แต่พอสบตากับเธอ
จมูกมันก็ลืมเสมอลืมหายใจ
สมองเริ่มสั่งการให้สู้ๆ
เพื่อนเอาใจช่วยอยู่รู้ไหม
ปากก็สั่นมือก็เย็นตัวร้อนเหมือนจะเป็นใข้
ทำยังไงทำยังไงใครช่วยที่
แอบหลบสายตาจากหน้าเธอ
เพื่อเรียกสติที่เพ้อให้กลับมา
รู้ไหมว่าใครรักเธอ
14 สิงหาคม 2545 17:00 น.
ฟ้าจางๆ
เคยคุยกันอยู่ทุกวัน
เคยเพจหากันทุกคืน
เคยส่งmassage มาจนฉันตื่น
แต่วันนี้ไม่เหมือนวันคืนที่ผ่านมา
เปลี่ยนไปแล้ว...ใช่ไหม
เปลี่ยนความคุ้นเคยที่มีให้เป็นอื่น
ส่งมาแต่ความเฉยชามาทุกคืน
เปลืยนเป็นอื่นแล้วจริงๆ
ทุกวันมีเพียงใจเหงาๆ
กันดวงดาวบนท้องฟ้า
อยุ่กับน้ำตา..
แต่ก็จะทนจนกว่า
คนใหม่ของเธอนั้นหนา
ทิ้งเธอไป
รู้ว่าอาจไม่มีวันนั้น
เพราะฉันยังไม่พร้อมรับมันก็ได้
บอกกันตัวเองต่อไป
หัวใจจ๋าทนหน่อยนะคนดี
14 สิงหาคม 2545 16:42 น.
ฟ้าจางๆ
เมื่อเราได้เจอกันวันนั้น
เหมือนมันมีอะไรใหม่ๆเกิดขึ้น
คล้ายๆโชคชาตาพาให้เกิดความลึกซึ้ง
ในคราวหนึ่งที่บังเอิญเราได้สบตา
อาจเป็นความบังเอิญของเธอ
แต่จะใช่ความบังเอิญที่รอไหมหนา
แค่เราได้สบตาอาจมีความผูกพันลำค่า...
เกิดขึ้นในใจ
ตั้งใจไว้ว่านี่เป็นโอกาส
จะเปลี่ยนวิกฤษเป็นโอกาสได้ไหมหนา
เพราะแอบหวังไว้ว่า.........
สบตาได้พูดจา...ตรงๆ
กับใจกันสักที..
22 กรกฎาคม 2545 14:57 น.
ฟ้าจางๆ
อยากจะรักและเข้าใจ
ให้มากกว่านี้
แต่ยิ่งใกล้ก็เหมือนยิ่งห่างไกล
..ไกลออกไปทุกที
เป็นเพราะเธอนะเอง
เธอคงจะไม่มั่นใจในตัวฉัน
จึงยังไม่คิดจะทำลาย
กำแพงแห่งร่งรักให้พังทะลายลง
หากไม่คิดจริงใจ
อยากจะขอร้องเธอ
ถอยกลับไปเสียจากชีวิตฉัน
..จะขอเจ็บไว้จำเพียงแค่นี้..
22 กรกฎาคม 2545 14:43 น.
ฟ้าจางๆ
นั่งอยู่ในห้องสี่เหลลี่ยม
อยากไปเยี่ยมพูดคุยกับคนรู้จัก
อยากไปทักทายกับเพื่อนรัก
อยาก..ไปนั่งแอบมองเธอ
ติดอยู่ในห้องสีเหลื่ยม
ชาชินกับความงียบตรงนี้
เย็นชากับความรักที่มี
โกรธกันกับเพื่อนคนดี
หายไปไหนกันนะ
ความหวังดีที่มีต่อกันเรื่อยมา
หน้าส่วนตัว
1270
