2 กุมภาพันธ์ 2551 11:19 น.

+++ ในม่านหมอก +++

๏ ม่านสลัว มัวหมอก ละลอกใหม่
ประโลมใจ เจ็บร้อน จงผ่อนเหงา
กระซิบคำ ซ้ำซ้อน ฉะอ้อนเบา
สละเศร้า เสียนะ เถอะ.... ละวาง

เขาทิ้งไป ไม่คืน สะอื้นอ้อน
ฤาจะรอน ลดเมิน สะเทินหมาง
ทิ้งคือทิ้ง.....  จริงพ้น คนละทาง
มิอาจอ้าง โอษฐ์ขืน ให้คืนคง

ในม่านหม่น ระคนมัว สลัวหมอก
นี้คือซอก ซุกกมล ที่ป่นผง
ฝอยละออง ฟ่องฝัน จะบรรจง
ฝากพะวง ภวังค์ปรัก รักบรรลัย

รออรุณ ละมุนสี สุรีย์ส่อง
ฝอยละออง อนธการ จะซ่านไส
พ้นมรรคา ครานี้ มีที่ไป
คือฤทัย ทะนงแท้ กับ..... แผลเป็น ๚ะ๛