28 เมษายน 2555 19:19 น.
สุนทรวิทย์
เจรียงถ้อย ร้อยกานท์ หว่านคำรัก
เอกภักดิ์ ถักทอ ต่อโวหาร
ถมบรรจุ มธุรส พจมาน
พิษฐาน สานกอบ มอบพธู
อยากคว้าดาว วาวแวม แซมผมให้
สอยรำไพ นิศารัตน์ นำทัดหู
เพื่อนงราม งามเด่น น่าเอ็นดู
ทุกอนู หรูเริด เฉิดโสภี
คัคนางค์ ว้างเวิ้ง เลิ้งไพศาล
มิเปรียบปาน หนึ่งช่อง ห้องใจพี่
ถึงหยิบอ้าง ภูวดล ชลธี
นั้นธุลี ฝุ่นเดียว ของเสี้ยวใจ
อดอาหาร ทั้งปี ยินดีกว่า
ถูกกานดา ค้อนควัก กล่าวผลักไส
หากเธอเรียก บุกน้ำ ย่ำลุยไฟ
ฉันจักไม่ ลังเล มัวเฉเชือน
บุรุษใด รักมั่น เท่าฉันนี้
คงมิมี อื่นใคร ไหนเสมือน
พบแล้วควร คบหา พาร่วมเรือน
ขี้เกียจเตือน ซ้ำสอง รีบจองคิว
25 เมษายน 2555 14:44 น.
สุนทรวิทย์
งามเลิศ งามล้ำ ไร้ตำหนิ
ปีติ ปรีดา กว่านางไหน
พะเน้า พะนอ อรไท
มอบใจ มอบรัก ขอภักดี
หัวปัก หัวปำ แสนฉ่ำชื่น
ระรื่น ระลอง ปองยาหยี
เอาอก เอาใจ ไม่ถึงปี
ได้ที ได้ช่อง จองวิวาห์
สมจิต สมใจ ได้ครองคู่
ถูลู่ ถูกัง เป็นฝั่งฝา
ผ่านเดือน ผ่านปี ร่วมชีวา
ลูกห้า ลูกหก ดกเอาการ
วันนี้ วันนั้น ผิดกันมาก
ต่อปาก ต่อลิ้น สิ้นคำหวาน
มองบน มองล่าง ต่างหย่อนยาน
สะท้าน สะทก รกหูตา
ถามนิด ถามหน่อย คอยผิดหู
ช่างรู้ ช่างคั้น สร้างปัญหา
นอนตด นอนหาว กลิ่นคาวปลา
ระอา ระทด หมดอารมณ์
23 เมษายน 2555 11:42 น.
สุนทรวิทย์
ดื่มด่ำ น้ำเสียง สำเนียงนุช
หวานดุจ มธุระ ชโลมจิต
ซาบซ่าน ปานน้ำ อมฤต
ศักดิ์สิทธิ์ พิศวง ชวนหลงรัก
รอยยิ้ม พริ้มพราย ฉายกระทบ
เพียงสบ ชื่นชม ยอมจมปลัก
ผูกพัน ฉันทา สามิภักดิ์
สมัคร ปักใจ ไม่เลี้ยวลด
โสภา กว่าหญิง ผู้พริ้งเพริศ
เจริด เลิศล้ำ เหนือกำหนด
เทวี ผละฟ้า มาสมมต
ปรากฏ มอมเมา เหล่ามาณพ
งวยงง หลงใหล ดิ้นไม่หลุด
วิรุธ สุดกู่ มิรู้หลบ
อาทร ซอนแทรก แต่แรกพบ
สยบ ซบจินต์ สิ้นพยศ
รักเธอ ข้างเดียว ทนเหี่ยวแห้ง
ทุ่มแรง แข็งขัน หมั่นสบถ
เธอตอบ ก้าวร้าว กล่าวประชด
ตัดบท ผัวดุ ระบุชัด
21 เมษายน 2555 13:09 น.
สุนทรวิทย์
สนธยา ฟ้าแดง แผลงสีสัน
ดวงตะวัน อัสดง ลงจากผา
แสงสุดท้าย ฉายฉาบ อาบเมฆา
ก่อนนภา พยับ กลับมืดมน
สุริยา ลาไป ในวันนี้
รุ่งอีกที ก็เจิดจ้า อีกคราหน
ชัชวาล ฉานกลบ นภดล
หล้าโสภณ ชลธี ทอสีคราม
เปรียบมนุษย์ เวลา ชะตาตก
ตื่นตระหนก อกตรม โดนข่มหยาม
ครั้นผ่านช่วง เลวร้าย คลายเรื่องทราม
โชคคล้อยตาม ชวลิต พิสิฐพลัน
เป็นวัฏฏะ ธรรมชาติ วาดลิขิต
จึ่งชีวิต มนุษย์ สุดพลิกผัน
สุขหรรษา อาภัพ สลับกัน
สร้างสามัญ ครรลอง ผองผู้คน
จักขึ้นสูง ลงต่ำ จำไว้เถิด
สิ่งประเสริฐ อยู่ที่ มีกุศล
ความต่ำต้อย สูงส่ง ใช่คงทน
ย่อมหลุดพ้น ป่นไป ในกฎเกณฑ์
19 เมษายน 2555 14:21 น.
สุนทรวิทย์
มธุกร ร่อนเร่ หาเกสร
พเนจร ไต่ตอม ดอมพฤกษา
ดื่มน้ำหวาน ถาโถม โลมผกา
แล้วเย็นชา จากไป มิไยดี
เปรียบบุรุษ สุดกระหาย ไม่เอมอิ่ม
คอยกรุ้มกริ่ม เถยจิต ลวงอิตถี
เสน่หา บำโบ ความโสภี
พรหมจารี ที่ชาย ตะกายปอง
ครั้นสมใจ ก็เมิน ทำเหินห่าง
รักจืดจาง ร้างไกล ไปมีสอง
ลืมสัญญา สัมพันธ์ อันก่ายกอง
ทิ้งความหมอง ต่างหน้า ให้อาดูร
หญิงไม่น้อย เคยผ่าน การเพลี่ยงพล้ำ
ด้วยหลงคำ มารร้าย ชายอสูร
สร้างบาดแผล พยาธิ ปฏิกูล
เป็นข้อมูล จริงแท้ แก้ยากเย็น
เหตุซ้ำซาก โจษแจ มิแปรเปลี่ยน
มีบทเรียน ครันครบ ให้พบเห็น
ควรสตรี กลั่นกรอง ตรองให้เป็น
ยกประเด็น กลาดเกลื่อน ขึ้นเตือนตน
หน้าส่วนตัว
1039
