23 พฤศจิกายน 2554 15:32 น.
อ.วรศิลป์
" ครูขา พ่อหนูไม่อยู่ "
เด็กน้อยบอกครู...น้ำตาไหล
พรุ่งนี้วันพ่อ...คงไม่เป็นไร
หนูไม่มีใคร หนูไม่อยากมา
สองมือครูดึงหนูน้อยเข้ามากอด
หอมสองฟอดข้างแก้มทั้งซ้ายขวา
เปิดกระเป๋าหยิบเอาผ้าเช็ดหน้า
ซับน้ำตาให้ศิษย์น้อยค่อยปลอบโยน
แต่หนูน้อยยังคงสะอึกสะอื้น
เหมือนพยายามกล้ำกลืน....แต่ปากบ่น
บ่นน้อยใจพ่อไม่อยู่คู่กายตน
ไปไกลโพ้นไปลับไม่กลับเลย
ครูกระซิบข้างหูบอกหนูน้อย
ครูจะคอยเป็นพ่อให้ได้ไหมเอ่ย
วันพรุ่งนี้...หนูจ๋าอย่าขาดเลย
ศิษย์ครูเอ๋ย...พ่อไม่อยู่ ครูเป็นแทน
หนูน้อยหยุดสะอื้นแล้วฝืนยิ้ม
ดวงตาพริ้มกอดครูด้วยสองแขน
สิ่งที่ขาดวันนี้มีทดแทน
กอดครูแน่นแล้วตอบว่า " มาค่ะ...ครู"
19 พฤศจิกายน 2554 15:54 น.
อ.วรศิลป์
พระเสโท ธ รินหลั่ง ประดุจดั่งสายนที
โอบอุ้มคุ้มปฐพี ด้วยปรานีและเมตตา
หลายสิบปีทรงตรากตรำ เช้าจรดค่ำทรงอุตส่าห์
หวังเกื้อเพื่อประชา แม้นเหนื่อยล้า ธ ทรงทน
๘๔ พระชันษา ไทยทั่วหล้าทุกแห่งหน
ถวายพรชัยมงคล องค์ภูวดล...ทรงพระเจริญ
31 ตุลาคม 2554 13:43 น.
อ.วรศิลป์
ข้าลอย กระทง มาหลายปี
สุขสันต์ สุขศรี หฤหรรษ์
ได้กระเซ้า เย้าหยอก คนผูกพัน
ร่วมจิตมั่น อธิษฐาน วันสวยงาม
ประเพณี วิถี บรรพชน
ทั่วทุกแห่ง ทุกหน แดนสยาม
อนุรักษ์ พิทักษ์ และก้าวตาม
สืบสานความ งามอยู่ คงคู่ไทย
ข้ามาลอย กระทง ในปีนี้
ปีสองห้า ห้าสี่ ข้าหม่นไหม้
คำหยอกเย้า วันเก่า นั้นหายไป
เหลือเพียงใจ หดหู่ ดูชอบกล
กระทงน้อย ในมือ ข้าถือไว้
ก่อนจะล่อง ลอยไกล ไปอีกหน
ก่อนจะลับ ดับหาย กับสายชล
ข้าพร่ำบ่น วอนขอ ต่อคงคา
ขอกระทง ใบน้อย ของข้านี้
ได้นำลอย ทุกข์ทวี อันหนักหนา
ลอยไปแล้ว ไปลับ อย่ากลับมา
ขอปีหน้า น้ำอย่าท่วม อ่วมอีกเลย.....(สาธุ)
7 ตุลาคม 2554 12:50 น.
อ.วรศิลป์
คิดถึง คนน้ำท่วม
คงอ่อนน่วม สิ้นแรงใจ
อุบัติ วิบัติภัย
น้ำท่วมใหญ่ ในปีนี้
อยุธยา สุโขทัย
กรุงเก่าไทย ลพบุรี
เจิ่งนอง เป็นท้องนที
วอนน้องพี่ ช่วยเยียวยา
คนละไม้ คนละมือ
เร่งหารือ เร่งปรึกษา
รวมใจไทย หลั่งไหลมา
ช่วยพัดพา เป่าทุกข์ไกล
ขอเถอะนะ จงอดทน
สู้อีกหน เพื่อวันใหม่
เมื่อวัน ผ่านพ้นภัย
ได้สดใส อีกครั้งคราว
** แทนกำลังใจส่งถึงผู้ประสบภัยทุกคน **
25 มกราคม 2554 15:15 น.
อ.วรศิลป์
ครูของฉันไม่มีโล่
เอาไว้โชว์ให้ใครดู
เกียรติประวัติไม่โก้หรู
เป็นแค่ครูธรรมดา
ใบประกาศพอมีบ้าง
สีจางจางบนข้างฝา
หลายสิบปีทำงานมา
แขวนข้างฝาไว้สามใบ
ครูของฉันไม่ได้รวย
ไม่ได้สวยอย่างใครใคร
สิ่งที่มีเพียงหัวใจ
ที่ยิ่งใหญ่ให้ทุกคน
ชีวิตครูดูเรียบง่าย
งานมากมายไม่เคยบ่น
ครูขยัน ครูอดทน
เกินกว่าคนตั้งมากมาย
แม้นักเรียนจะดื้อด้าน
บ้างเกียจคร้านบ้างมาสาย
ครูพร่ำสอนไม่เว้นวาย
จนสุดท้ายไปได้ดี
ครูของฉันรักทุกคน
รักมากล้นพ้นวจี
ไม้เรียวครูเคยใช้ตี
ฉันรู้ดีเพราะอะไร
แม้วัยเยาว์จะเคยโกรธ
ครูทำโทษให้ได้อาย
แต่วันนี้ทั้งหัวใจ
ฉันยกให้ครูผู้เดียว
ครูใส่ใจศิษย์ทุกอย่าง
จะก้าวย่างคอยแลเหลียว
บ่อยบ่อยครั้งก็ไม้เรียว
ใช้รั้งเหนี่ยวด้วยหวังดี
ขอกราบครูด้วยดวงจิต
ชีวิตศิษย์ทุกวันนี้
ยืนหยัดได้ด้วยปรานี
ด้วยวจีที่สอนมา
ผ่านล่วงไปให้หลายปี
มาวันนี้ครูแก่ชรา
วอนพระคุ้มชูรักษา
ครูของข้า....ตราบนิรันดร์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
1422
