9 พฤศจิกายน 2546 22:33 น.

ประสาท DAX

เชษฐภัทร วิสัยจร

ประสาท DAX อัตตากูด่าดะ
ยึดโทสะวิถีเป็นที่ตั้ง
เหตุผลดีแค่ไหนกูไม่ฟัง
จมแรงเกลียดชิงชังไม่ชั่งใจ

แพ้กิเลสตัณหาห้วงราคะ
ถือมานะทิฐิผิดวิสัย
ถือตัวกูของกูอยู่ร่ำไป
จึงร้อนรุ่มดวงใจในอาจม

ถูกไฟเผาพ่ายแพ้แก่กิเลส
รอยทุเรศอาภัพจึงทับถม
งาบอีแก่ อีโก้ อีโง่งม
ประสาท DAX แดกตม จมอัตตา

ขอเพียงถือรอยธรรมนำชีวิต
หยุดทะนงหลงผิดละมิจฉา
แล้วเปิดม่านรับแสงแห่งปัญญา
รอยศรัทธาก็จะเกิดกำเนิดธรรม

อย่าถือโกรธมาเป็นกรอบครอบงำจิต
วิปริตสับสนจนระส่ำ
แล้วลองปรับรับทราบถึงบาปกรรม
ค่อยจดจำธรรมะประทับใจ

หยุดดูถูกผู้คนเลิกก่นด่า
ละวิชาพยาบาทอาฆาตวิสัย
พึงแสวงแสงธรรมผ่องอำไพ
ทำเรื่องใหญ่เป็นเรื่องย่อยแล้วปล่อยวาง				
8 พฤศจิกายน 2546 00:30 น.

ความรักครั้งสุดท้าย

เชษฐภัทร วิสัยจร

แค่ผิดคาดพลาดคิดเพียงนิดหน่อย
เพราะมัวคอยรถไฟในความฝัน
ไม่เลือกขึ้นลองคู่ดูสักคัน
อาจโศกศัลย์ต้องเศร้าเพราะเหงาใจ

ถ้าเล่นตัวมัวหลงทะนงจิต
ยังถือสิทธิ์โลเลทำเฉไฉ
จนตาฝ้าฟางฝาดพลาดรถไฟ
อาจต้องจำช้ำใจไร้คู่ควง

รถไฟทิ้งรั้งท้ายรายทางเปลี่ยว
อยู่คนเดียวร้องไห้ไร้คนห่วง
กลัวคนโฉดชั่วช้ามาล่อลวง
ขยี้ทรวงคนสวยด้วยมือทราม

ทุกขบวนมีข้อดีและที่ผิด
ให้เธอคิดลองครวญทวนคำถาม
อย่ารอเลยรถไฟในนิยาม
ขบวนงามเพชรประดับประทับรอง

ลดมานะละทะนงลงสักหน่อย
ลองรถด่วนขบวนน้อยค่อยสนอง
แล้วหยุดท้าตำนานขึ้นคานทอง
แค่เธอลองเปิดใจให้ฉันที

เห็นรถด่วนขบวนเดียวมาเที่ยวหน้า
ต้องรีบคว้าขวนขวายอย่าหน่ายหนี
แค่ชายสามัญชนชั่วปนดี
คือรถด่วนขบวนนี้ที่สุดท้าย				
2 พฤศจิกายน 2546 21:19 น.

ผักชีโรยหน้า

เชษฐภัทร วิสัยจร

เพื่อนหนูไม่ชอบแน่ คุณแม่ขา
ก็ผักชีโรยหน้าหนูว่าเหม็น
ลูกสาวชูหน้าเชิดเปิดประเด็น
ประชดแม่มื้อเย็นเล่นน้ำลาย

ไยลูกหน้าเป็นตูดพูดอย่างนี้
แม่หาซื้อผักชีเขามีขาย
ทำกับข้าวทั้งเมื่อยเหนื่อยแทบตาย
หวังถวายเพื่อนลูกผูกไมตรี

แม่จัดงานหวังเพียงเลี้ยงเพื่อนลูก
เพราะหมายผูกสัมพันธ์ฉันน้องพี่
แล้วรังเกียจอะไรกับเศษผักชี?
ถ้าเห็นว่าไม่ดีก็เขี่ยทิ้งไป

ลูกสาวค้อนเคืองโกรธพิโรธแม่
บ่นคนแก่บอกว่า-ล้าสมัย-
-ชอบขายผ้าเอาหน้ารอด-ค่อนขอดไป
จิกแม่จนช้ำใจในวาจา

แต่แม่ยังทนสู้กวาดถูบ้าน
หวังให้งานสร้างสรรค์ลูกหรรษา
ลูกกลับเก๊กนอนโก้แม่โศกา
โดนลูกบ่นลูกด่าแค่ว่ามันส์

เพื่อนเขาพร้อมแล้วจ่ะนะลูกจ๋า
ได้เวลากินแล้วลูกแก้วฉัน
ผักชีโรยข้าวผัดจัดแจกพลัน
เพื่อนสนุกสุขสันต์สนั่นเมือง

แค่เศษผักโรยหน้าเพื่อ หน้า ลูก
ถึงผิดถูกผิดที่เคยมีเรื่อง
แต่ที่แม่โรยไปไม่เปล่าเปลือง
สร้างชื่อเสียงลือเลื่อง เมืองผักชี-

ในบางครั้งโรยไว้ได้ประโยชน์
มากกว่าโทษทำไปให้ถูกที่
ถูกภาวะเวลาถูกนาที
ลูกย่อมรวยศักดิ์ศรีมีคนชม				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
Lovings  เชษฐภัทร วิสัยจร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
Lovings  เชษฐภัทร วิสัยจร เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเชษฐภัทร วิสัยจร