***.พิมกานดา...ดอกไม้แห่งศัรทธา****บทที่2

พิมญดา

	   แปบเดียวของหล่อนไม่ได้พูดเหมือนนัดไว้เลย ยั่งคงนั่งหน้าคอม เช็กเมล์ทั้งงานและของเพื่อนที่ส่งมาให้     โห..ไมเยอะขนาดนี้อ่า ..โอ้ยขี้เกียจอ่าน ค่อยกลับมาดูใหม่ดีกว่า      หล่อนปิดเครื่อง คว้าผ้าเช็ดตัวเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำ      นายน้อยเจ้า เสียงป้าอุ่นเรียกอยู่หน้าประตูห้อง       เจ้าป้า..แป๊บหนึ่งพิมแต่งตัวอยู่เด่วออกไปแล้วค๊า      แม่เลี้ยงโทรมาเจ้า ..       เสียงแม่บ้านเงียบไปคงคุยโทรกับแม่แน่ๆ  นี้หล่อนหายไปอาทิตย์หนึ่งเต็มๆก่อนไปก็ได้แต่โทรบอกแม่ แต่ตัวไปได้ไปบอกด้วย ว่าหล่อนจะไปเชียงราย 
             ..เชียงราย..ไปคราวนี้หล่อนได้ข้อมูลมาแน่นพอที่จะเขียนบทความของชนเผ่า คนไร้สัญชาติเพื่อเขียนบทความส่งสำนักพิมพ์ มีองค์กรเอกชนและรัฐให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ข้อมูลที่แม่นักเขียนสาวจึงมักแน่น เพราะต้องลุยเอง    มารดาของหล่อนเป็น  คนเชียงรายเหมือนกัน ตั้งแต่จำความได้แม่พาหล่อนมาอยู่เชียงใหม่
          ตอนเด็กๆหล่อนเคยถามพ่ออยู่ไหน มารดาตอบหล่อน พ่อไปสวรรค์แล้ว หล่อนเชื่อที่แม่พูดเพราะแม่ไม่ได้ทำให้หล่อนรู้สึกว่าหล่อนขาดพ่อ  ฉะนั้นแม่เลี้ยงบัวแก้วจึงไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ถ้ารู้ว่าหล่อนไปเชียงราย  ที่นั้นมีคุณยายบัวเงินแม่ของมารดาหล่อน คุณยายวัย67ปี  จึงมักจะดีใจจนออกนอกหน้าทุกครั้งที่หล่อนไปนอนบ้านที่เชียงรายหล่อนเป็นหลานสาวคนเดียวที่คุณยายหลงซะเหลือเกิน เพราะแม่บัวแก้วเป็นลูกสาวคนเดียวของยาย  พิมกานดาเป็นลูกสาวคนเดียวของแม่    .แล้วงี้ไม่ให้คุณยายหลงได้ไงหล่อนขี้ประจบซะขนาดนั้น
        แต่งตัวเสร็จแล้วมองหาป้าอุ่น      ป้าอุ่น พิมไปหาแม่แล้วนะคะ .เอามอไซด์ไป.เออ ป้าจ๋าบอกลุงมีล้างรถให้พิมทีเจ้า        เจ้าเด๋วป้าบอกหื้อเจ้า      หล่อนคว้ามอเตอร์ไซด์คันโปรดสีแดงสดตามยุคสมัยขับออกไปไม่เร็วนัก หล่อนใช้เวลาไม่ถึง10นาที ก็ถึงรีสอร์ท     บัวแก้ว   ของ มารดาหล่อน
      ยามวัยกลางคนเห็นหล่อนขับมอไซด์จอดรีบวิ่งมาทำความเคารพ พร้อมรับรถเอาไปเก็บ     คุณพิมหายไปหลายวันเลยนะคับ      จ้าลุง.พิมไปเชียงรายมา  มีลุกค้าเยอะไหมจ๊ะ       ครับมีทัวร์ลงแม่เลี้ยงเหนื่อยเลยครับคุณพิม       พอแระลุง..จะบ่นพิมอะดิเนี่ย  โห พอๆๆนะ พิมไปหาแม่ดีกว่า     ว่าแล้วหล่อนก็เดินตัวปลิวเข้าไปในร้าน ปล่อยให้ลุงคำปันยามยืนยิ้มเอ็นดูกับความรู้ทันของนายสาวตัวน้อย  พนักงานหลายคนยกมือไหว้หล่อน หล่อนรับไหว้ทั้งที่หลายคนอายุพอๆกับหล่อน ยิ้มสวยไปก่อนส่งคำทักทายที่ทีเล่นที่จริง        หวัดดีทุกคน ไหนบอกมาสิตั้งใจทำงานป่าวใครเกเรบ้างเนี่ย ..หือ ไม่จ่ายเงินเดือนน๊า     พิกุลเด็กสาวหน้าจิ้มลิ้มอมยิ้มหันไปตอบนายสาว
     พี่นาอะ..คุณพิมชอบสวยเกินคุณพิม        อ้าวหรอ..ทำงี้ได้ไง..งั้นเด่วพี่ไปจัดการเอง..ทำงานเหอะเรา       เด็กสาวรับคำเดินไปห้องทำงานอีกห้องก็เห็นคนโดนพาดพิงว่าสวยเกินหน้าหล่อนนั่งทำเอกสารทัวร์อยู่       มาแล้วหรอพี่ คุณป้าอยู่ในห้องแน่ะพี่     หล่อนบุ้ยปากให้ลูกพี่สาวคนสวยพร้อมกับอมยิ้มอย่างประจบ      นี่เราทำงานลุกน้องเค้าบ่นกันทุกคนเลย     นู๋นาหุบยิ้ม     ใครฟ้องพี่ นาก็ทำงานช่วยป้าแก้วน๊า  พี่ไม่เชื่อไปถามป้าแก้วดู สิคะ   เปล่าใช่เรื่องนั้น  มีคนบอกว่าเราสวยเกินพี่     หล่อนตอบพร้อมยิ้มกว้าง นู๋นาอ้าปากค้างคิดได้หัวเราะร่วน       โอ้ยๆพี่พิมก็ไม่สวยจะทำตามนโยบายพี่ได้ไงอะคะ คราวนี้หล่นหน้าเบ้       นโยบายไรนา     หากิ๊กไปวันๆๆนะพี่     คราวนี้ทั้งสองคนหัวเราะพร้อมกันเมื่อนึกถึงนโยบายนี้ขึ้นมาแต่ไม่วายหันไปปรามนู๋นาเบาๆ       เฮ้ยบ้าสินา..เด๋วใครได้ยินเข้าจะหาว่าเราเจ้าชู้..ไปทำงานโน่นลูกค้ามาแล้ว     หล่อนเห็นรถตู้มาจอดเทียบหน้ารีสอร์ท