1 ตุลาคม 2549 04:07 น.
โปษยาเรมุส
มาจากใหน มาเท่าไหร่ ไปเท่านั้น
เหลือแค่นั้น คนเอ๋ย ช่างไร้ค่า
เกิดชาติเดียว ตายครั้งเดียว หากถึงครา
จะไขว่คว้า สิ่งชั่ว ไปเพื่อใคร
คิดโกงกิน ขายชาติ ศาสนา
อนิจจา น่าสังเวช เหตุใฉน
ไม่อายฟ้า อายดิน หรืออย่างไร
พอตายไป ร่างก็เน่า งี่เง่าจริง
คนเอ๋ยคน ใจชั่ว ไม่กลัวบาป
คนโดนสาป เวรกรรม ตามมาสิง
กรรมสนอง ตามไป ไวจริงจริง
ทุกทุกสิ่ง ย้อนไป ในที่เดิม
ทำอะไร อย่างไร ได้อย่างทำ
สิ่งน้อมนำ คือสิ่งดี ควรส่งเสริม
ตอนเจ้าเกิด เจ้ามา ชีพเจ้าเริ่ม
เมื่อหยุดเริ่ม ก็ตาย ใช่อยู่ยง...
25 กันยายน 2549 05:46 น.
โปษยาเรมุส
หลับใหลในราตรี
แสงจันทร์นี้จะขับกล่อม
แสงดาวจะโอบอ้อม
หมู่เมฆาจะคุ้มภัย
ทะเลจะเป็นเพื่อน
เหมือนดาวเดือนคุ้มครองใจ
แมลงหรือยุงร้าย
จะหนีไปไม่ยินยน
ห่มผ้าให้อบอุ่น
ไอกรุ่นกรุ่นมาเวียนวน
สายฟ้าหรือห่าฝน
ไม่คำรนข่มขู่ใด
โอบกอดสายนที
ไอเย็นนี้ให้สุขใส
นิทรานานเท่าไร
ทุกสิ่งไซร้จักคุ้มครอง...
24 กันยายน 2549 03:55 น.
โปษยาเรมุส
จากกันแสนนาน
วันวันโหยหา
ลับหูลับตา
จะอยู่อย่างไร
เป็นตายร้ายดี
สุขียังใง
เหงาเหมือนกันใหม
ให้ใจถามกัน
มองดูแสงดาว
บนฟ้าทางนั้น
ไม่อาจทนกลั้น
ธารสายน้ำตา
หลั่งล้นสองแก้ม
คิดถึงแทบบ้า
หวังว่าไม่ช้า
เราคงพบกัน
จะโอบกอดเธอ
ด้วยอ้อมแขนฉัน
ซบตักรักมั่น
วันที่หวนคืน
22 พฤศจิกายน 2547 12:36 น.
โปษยาเรมุส
หวังใจได้ดั่งหวัง
สิ่งที่ตั้งต้องทำได้
หวังแล้วทุ่มลงไป
แต่ไม่ได้ดั่งต้องการ
แค่หวังคงไม่พอ
ฉันเลยท้อที่สังขาร
หวังเอยทำซมซาน
ทรมานฉันเซซม
พอแล้วพอกันที
เล่นอย่างนี้บทไม่สม
พอกันฉันสุดตรม
พอแล้วพอพอกันที
ฉันเหนื่อยเหนื่อยจริงจริง
ทนอย่างยิ่งได้แค่นี้
ลาแล้วความหวังดี
จบตรงนี้อย่ามีเรา
18 พฤศจิกายน 2547 20:28 น.
โปษยาเรมุส
หนึ่งใจไว้ข้างข้าง
สองใจสั่งให้สับสน
สามใจใครจะทน
สี่ตัวตนคงไม่มี
วันวันเป็นอย่างเก่า
วันวันเหงาเข้าแทนที่
วันวันมันไม่ดี
วันวันที่ต้องทุกทน
ฝืนฝืนขมขื่นขัด
ฝืนฝืนจัดไม่เคยบ่น
ฝืนฝืนด้วยจำทน
ฝืนฝืนจนมีน้ำตา
ปวดร้าวอยู่ข้างใน
ปวดร้าวใจจนแทบบ้า
ปวดร้าวเหงาอุรา
ปวดร้าวมาไม่มีใคร
เหงาเหงาอยู่อย่างนี้
เหงาเหงามีสุดหวั่นใหว
เหงาเหงาไม่มีใคร
เหงาเหงาใดไซร้ตรอมตรม
หน้าส่วนตัว
1585
