ให้คะแนนกลอน

ไม่แน่ใจ++ระหว่างเรา

ไอดิน...กลิ่นฝุ่น

อยู่คนเเดยวกับวันเหงาๆ
ทบทวนเรื่องราวระหว่างเราที่ผ่านมานั้น
เรียกส่ารักได้หรือเปล่ายังไม่อยากยอมรับมัน
ไม่แน่ใจที่ผ่านมาเเธอคิดกับฉันยังไง
+++++++++++++++++++++++++++
คำว่า..รัก..ไม่เคยได้ยินเธอบอก
ฉันเองไม่เคยพูดให้เราต้องหวั่นไหว
เม่อวันนี้คำว่าคนรักต่างคนต่างยังไม่แน่ใจ
สักวันหนึ่งเราอาจพบใครจนอาจจะลืมกัน
+++++++++++++++++++++++++++
อยู่คนเดียวกับวันเหงาๆ
ยังห่วงใยเหมือนเก่าที่ผ่านมานั้น
มากกว่าเพื่อนสนิทแต่ยังไม่ใช่คนที่คิดผูกพัน
แน่ใจเมื่อไรว่าเรารักกันค่อยมาเอ่ยคำนั้น..อีกที

เหลียวหลังแลบ้าน

poet_p

                     สุนทรีย์ ณ แดนหนึ่ง
อนึ่งใกล้ไยลืมข้าม
คือสวนวิหกงาม
ข้างสนามหลังบ้านมี
นกกวักกวักร้องเรียก
ก่อสำเหนียกรื่นฤดี
กรีดกรายโยกย้ายที่
บนไม้คลี่น่าเอ็นดู
ไม่นานเจ้าถิ่นเก่า
นกเอี้ยงเฒ่าบินกลับภู
ประสานเสียงระรื่นหู
กวักเอี้ยงคู่กู่ก้องไพร
ดุลยภาพที่พานพบ
บ่ ต้องคบ ณ อื่นไกล
ธรรมชาติหลังบ้านไซร้
อยู่ใกล้ใกล้ไฉนลืม

พอเถอะ.......ความรัก

เด็กแรกเกิด

คงไม่มีคำพูด คำใด
จะพูด อธิบายได้ มากกว่านี้
กับความรู้สึก ที่ฉันมี
ว่าตอนนี้ เจ็บปวดเพียงใด
      พอเถอะ..ไม่ต้องอธิบายเหตุผล
พอเถอะ.....ไม่อยากทน อีกต่อไป
พอเถอะ.....อย่าสนว่าฉันจะเป็นอย่างไร
พอเถอะ.....ไม่อยากให้เธอเสียเวลา
       เลิก - เลิก กันไปในวันนี้
ดีกว่า.......มารู้ตัวว่าไม่ใช่
ที่ผ่านมาก็คิดเสียว่า....ฝึกใจ
ให้รู้จักความรักได้....ก็พอ
    

ป รั ช ญ า ชี วิ ต ฉ บั บ แ ด น ไ ก ล ไ ล บี เ รี ย ฮ่าๆๆ เมื่อข้ามาถึงโอเอซิส

แดนไกล ไลบีเรีย

    คนเรามีเกิดมาสักคราหน
ต้องแก่ตน เจ็บ ดับ ลับเลือนหาย
เป็นวงจรอย่างนี้ไซร้ไร้ต้นปลาย
วนเวียนไปหลากหลายเส้นรายเรียง
     "เกิด  ก็เกิดมาสักทีมีหนึ่งครั้ง
เกิด  แล้วยั้งยื้อยุดฉุดชื่อเสียง
เกิด  มาแล้วนับเป็นบุญคุณพอเพียง
เกิด  มาแล้วจักต้องเลี้ยงชีพของตน"
    "แก่  เริ่มแก่เมื่อชีวิตที่พลิกผัน
แก่  จากวันหนุ่มสาวคราวสับสน
แก่  จากนี้แก่นานผ่านบัดดล
แก่  จากนี้ต้องอดทนดูแลกาย"
    "เจ็บ  เริ่มเจ็บเจ็บใจโรคภัยเข้า
เจ็บ  แล้วเราขอพรวอนให้หาย
เจ็บ  จากนี้ชีวันถึงบั้นปลาย
เจ็บ  จากนี้เริ่มคลายใกล้นิพพาน"
    "ตาย  ถึงตายกายดับลับเลือนเข้า
ตาย  แล้วเศร้าโศรกลงปลงสังขาร
ตาย  ไปแล้วจักไว้ในสันดาน
ตาย  ไปแล้ววิญญาณสวัสดี"
 
  เกิด พ้นท้นหนึ่งครั้ง                  ชีพอยู่
แก่ ร่างกายเริ่มรู้                         สถานแล้ว
เจ็บ ปวดยิ่งยวดสู                        ดับร่าง  สังขารา
ตาย สู่นิพพานแคล้ว                   ร่างม้วยดับสลาย

เส้น.....ทาง.....รัก

นักดาบไร้กระบี่

          จบลงเเล้วเส้นทางเเห่งความรัก
     เมื่อรักที่มี ให้เธอนั้นหมดค่า
          เมื่อหัวใจเธอ มีใครคนใหม่เดินเข้ามา
     เเทรกตรงกลางช่องว่างระหว่างเรา
         เมื่อเส้นทางเส้นนี้ไร้ความหมาย
     เหลือเพียงแค่ฝุ่นควันทิ้งตามหลัง
          เธอ...ฉันนั้นคงไม่มี วันเดินร่วมกัน
     จึงเหลือเเค่ตัวฉันบนเส้นทาง...ที่อ้างว้างเดียวดาย

**ขอแค่นี้**

AU>>di>>TION

**ตัวของ ฉันเอง ก็รู้
รู้อยู่ เธอมี เจ้าของ
ใจเธอ มีใคร ครอบครอง
จับจอง ทุกห้อง ของใจ
**แต่ฉัน ก็จะ รอแบบนี้
คงไม่ มีปัญ หาใช่ไหม
ขอแค่ หากเธอ ไม่มีใคร
ช่วยรัก ฉันได้ ไหมคนดี
*******************************************

แหม!!ทำเราได้

คนเขียนกลอน


ตอนแรกกะจะแต่งให้เศร้า
ก็เล่นเอาเรานั่นต้องใจเสีย
อยู่อยู่ก็มาบอกว่าเรานั้นจอมชะเลีย
ทำเราเสียเธอนั้นช่างน่า...อืมนะ
ก็เลยแต่งให้มันตลกตลก
จะว่าเราโกหกก็ช่างเธอฉันไม่สน
มาถึงตอนนี้มันช่างเหลือทน
เดี๋ยวก่อนน่ามนฉันจะโทรไปหาเธฮ
โทรไปจะบอกรักเสียให้เข็ด
พอพูดเสร็จคอยดูจะฝันหา
จะแอบไปหอมแก้มมนของน้องยา
จะแอบจูบเปลือกตาของนงเยาว์
เอาเป็นว่าครั้งนี้ฉันยกให้
แต่ว่าครั้งต่อไปนะ....จะไม่สน
คนก็มีหัวใจเหมือนกันนะ...คนทั้งคน
จะมาให้น่ามนล้อเล่นบ่อยบ่อยได้ยังงัย
แล้วขอบคุณมากมากที่โทรปลุก
แต่ก็สนุกเหมือนกันได้แกล้งสาว
อ๊ะอ๊ะพูดเล่นอย่าได้คิดไปให้ยาว
เดี๋ยวหน้าขาวขาวไม่สวยจะโทษใคร
อยากได้ยินเสียงเธอก่อนใครใครในยามตื่น
ไม่อยากได้ยินเสียงคนอื่นมันปวดหัว
เอาเป็นว่าโทรปลุกทุกทุกวันได้ไหมตัว
จะได้ไม่ต้องปวดหัวยังงัยล่ะน่ามน

อย่าทรมานหัวใจกันอีกเลย......

ภูเก็ต

เก็บความรักของเธอไว้ดีกว่า......
หากฉันไม่มีคุณค่าพอที่เธอจะให้.......
ขอเธอจงเก็บรักษาเอาไว้........
ให้กับใครที่ใจเธอต้องการ..........
มันคงเสียเวลาเปล่า......
หากว่าเธอจะแสร้งทำเป็นสงสาร......
เพียงแค่นี้ มันก็เกินร้าวราน.........
อย่าทรมานหัวใจกันอีกเลย......

๐๐๐ แม่...คนดีที่หนึ่ง ๐๐๐

แสงเพชร


๐ขอน้อมนบ ก้มกราบ แทบเท้าแม่           
ที่เผื่อแผ่ แด่ลูก จนสุขสันต์
มอบชีวิต   จิตแม่  แท้แบ่งปัน                  
ให้ลูกนั้น  มั่นคง  ธำรงไกล
๐แม่งดสวย  งดสาว คราวอุ้มท้อง       
มิเคยร้อง มิบ่น แม่ทนไหว
เฝ้าถนอม กล่อมครรภ์ ปันน้ำใจ                
สุดหาใคร ให้เหมือนแม่ แพ้ทุกคน
๐พอสิบเดือน เคลื่อนคลอด รอดชีวิต    
 คอยเฝ้าคิด ลิขิตลูก ปลูกฝึกฝน
แม้ลำบาก ยากเท่าไร ใจแม่ทน            
สายเลือดข้น นมแม่กลั่น ปันลูกกิน
๐แม่ปกป้อง ผองภัย ให้ไกลห่าง            
แม่ชี้ทาง สว่างค่า  กว่าทรัพย์สิน
แม่เห่กล่อม หลอมหล่อ ก่อชีวิน          
แม่ยอมสิ้น สิ่งใด ให้ลูกยา
๐ยามลูกทุกข์ แม่ทุกข์ ระทมด้วย           
ยามลูกป่วย  แม่ช่วย  อำนวยหา
ยามลูกสุข แม่สุข สมอุรา          
ยามลูกยา อับโชค แม่โศกใจ
๐ยามลูกหิว แม่ลิ่วหา น้ำตาร่วง         
แม่คอยหวง ห่วงหา มาแก้ไข
แม่ยอมอด งดข้าวปลา ไม่ว่าไร            
แม่สละได้ ให้ลูกอิ่ม แม่ยิ้มเอา
๐ใครกันเล่า เฝ้าอบรม บ่มนิสัย          
จนเติบใหญ่ ไม่ท้อถอย คอยตามเฝ้า
พระคุณเลิศ ลูกเศร้า แม่บรรเทา    
ใครกันเล่า รักมั่นแท้ แม่เราเอง

หมดใจ

ปลิกปลิว

ฝนตกไม่ทั่วฟ้า    น้ำตานองไม่ทั่วใจ
แล้วเธอจะรักใคร     ปล่อยฉันไปคนรักเธอ

ขอรับผิด

nidhi

ต้องลาทีต่อแต่นี้ไม่มีข้า
เพราะพวกบ้าถือกฏหมดทางเถียง
เจตนาปรากฏชัดตามเรียบเรียง
ไม่ขอเถียงแต่ทำต่อขอรับผิด

เมื่อต้องสูญเสีย

ยัยซิ้ม

เพิ่งรู้ว่า.....รักเธอมากแค่ไหน
เพิ่งรู้ว่า.....อะไรคือสิ่งที่มีค่า
เพิ่งรู้ว่า.....ทุกช่วงเวลาที่ผ่านมา
มันมีความหมายมากมายเพียงใด
เพิ่งรู้สึกตัวก็วันนี้
ในวันที่...ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง
ทุกสิ่งดูมืดมนอ้างว้าง
เมื่อต้องสูญเสียบางอย่างที่สำคัญไป
กลับมาเถอะนะคนดี
มาฟังความรู้สึกดีๆที่ฉันมีให้
กลับมาพูดจามาปรับความเข้าใจ
สิ่งที่ฉันทำผิดพลาดไปโปรดให้อภัยกัน
คำขอโทษนี้อาจสายไป
เพราะเวลาที่เธอให้มันช่างน้อยนิด
หรือว่าเป็นเพราะฟ้าลิขิต
ให้คนหนึ่งรู้ค่าของอีกคน....ก็เมื่อต้องสูญเสียมันไป
อยากย้อนเวลากลับไป
อยากทำอะไรดีๆให้เธอมากกว่านี้
อยากพูดว่ารัก รักเธอมากนะคนดี
อยากขอบคุณเวลาที่เราได้อยู่เคียงข้างกัน
เธอจะคงอยู่ในความทรงจำ
ทุกห้วงความรู้สึกของฉันจะมีเธอเสมอ
โชคดีนะ หลับให้สบายเถอะเธอ
เพื่อเธอฉันจะเข็มแข็งทั้งกายใจสัญญา

ขอเจ็บแทน...ถ้า... พระเจ้าให้.......

ดาหลา & ปะการัง


แม่จ๋าแม่ แม่เจ็บไหม ลูกเจ็บปวด 
เห็นเอาขวด น้ำเกลือ แขวนข้างแขน
พยาบาลลง เข็มจิกเนื้อ ลูกเจ็บแสน 
อยากเป็นแทน พระเจ้า เขายอมให้
เลือดแม่ไหล ติดเตียง เพียง นิดหน่อย 
เหมือนตอกรอย ความเจ็บ ทรมานหลาย
แม่จ๋าแม่ ทนอีกนิด เดี๋ยวก็หาย 
เดี๋ยวเจ็บคลาย หายแล้ว กลับบ้านกัน 
อยากขอเจ็บ แทนแม่ ที่แก่เฒ่า 
ขออยู่เฝ้า กำลังใจ ไม่ห่างหาย
แม่คือพระ ของลุก ขอทุกข์คลาย 
ขอให้หาย จากโรคา มาเบียเดบียน
อันโรคา พยาธิ ที่ทำร้าย 
อันตราย จากอะไร ใคร่ขอเขียน
ขอบอกล่าว เล่าว่า ที่เคยเรียน 
สะสมเวียน เป็นอยู่ ในครอบครัว
กรรมพันธุ์ เป็นส่วนหนึ่ง ของโรคร้าย 
แวดล้อมราย แลอาหาร เป็นตัวช่วย
ทำให้โรค ที่ซ่อน มันย้อนรอย 
จำต้องคอย ดำเนิน เดินตามมัน
ขอให้แม่ คนดี ของลูกจ๋า 
หายป่วยมา เป็นขวัญ แล้วสุขสันต์ 
โรคาร้าย ขอให้ไป ไกลไกลกัน 
ขอชีวัน แม่จ๋า ลูกกลับคืน............... 
ปล. เขียนให้ คุณแม่คุณ หน่อย คนรู้จัก เห็นน้ำตาลูกแล้ว เจ็บ ปวด หัวใจแทน เหลือ ..........
ดาหลา & ปะการัง 
๘ มีนาคม ๒๕๔๘ 

ข้อหาหัวใจ

Saran


   เธอทำให้ฉันแอบเพ้อ
เธอทำให้ฉันเฝ้าหลง
เธอทำให้ฉันพะวง
หลงเฝ้าเพ้อแอบรักเธอ
   เธอทำให้ใครคนหนึ่ง
ผู้ซึ่งไม่เคยหวั่นไหว
ต้องยอมเปิดเผยหัวใจ
ให้ไปหมดเลยที่มี
   เธอนั้นจะรู้มั้ยว่า
มีคนทำผิดกฎหมาย
ขโมยหัวใจฉันไป
ได้แล้วไม่ยอมส่งคืน
   ฉันลงบันทึกประจำวัน
ส่งให้หมวดหนุ่มหน้าใส
สเก็ตช์ภาพร่างผู้ร้าย
ละม้ายคล้ายกันกับเธอ
   ข้อหาแรกเธอน่ารัก
มาชักชวนให้ฉันเพ้อ
สองนั้นเหตุเกิดเพราะเธอ
วิ่งราวหัวใจฉันไป
   สามนั้นกักขังหน่วงเหนี่ยว
เกาะเกี่ยวสายตาฉันไว้
จะมองเหลียวแลใครๆ
ใบหน้าทุกคนคือเธอ
   ส่วนสี่ข้อหาบุกรุก
ทุกทีเธออยู่ในฝัน
ทุกวันยามวิกาล
ยิ้มหวานไม่ยอมจากไป
   สุดท้ายคือหลอกให้รัก
มารักแล้วก็จากหาย
หนีไปพร้อมกับหัวใจ
ดวงเดียวที่ฉันเคยมี
   จับได้หมวดช่วยส่งข่าว
จะเอาของกลางกลับมา
คนใจร้ายหนีไปไม่ลา
หมวดช่วยค้นหาเธอให้ที...

จด.....หมาย

วิทย์ ศิริ

     จด...อักษรกลอนกานท์   ตอนคิดถึง
จด...ถ้อยคำรำพึง   ซึ้งหทัย
จด...จารึกรำลึก   สำนึกไว้
จด...ลิขิตสนิทใจ   ในดวงจินต์
     จด...บันทึกตรึกตรอง   ใส่ซองไว้
จด...เรื่องราวคราวชิดใกล้   ให้ได้ยิน
จด...คำมั่นสัญญา   คราถวิล
จด...คำหวานซ่านประทิน   กลิ่นบุปผา
     จด...เหตุการณ์ผันผ่าน  กาลครั้งหนึ่ง
จด...เรียงรายร่ายคนึง   ถึงหนักหนา
จด...จำได้รอยยิ้ม   พริ้มน้ำตา
จด...กระทั่งวันลา  หัตถาลอย
     หมาย...แสดงเส้นสาย   ลายขีดเขียน
หมาย...ร้อยเรียงเคียงเล่า  รักเฝ้าคอย
หมาย...บอกเจ้าเข้าหทัย   ไม่ใจน้อย
หมาย...ปลดปล่อยอารมณ์  ปมครวญใคร่
     หมาย...ส่งเสียงสำเนียง  เลี่ยงสายตา
หมาย...สำเหนียกเรียกหา  วันฟ้าใหม่
หมาย...ระลึกรู้สึก   นึกตัดใจ
หมาย...เปิดเผยเฉลยนัย   ใช่ใหลหลง
      หมาย...ยอมรับเสกสรรค์   สวรรค์สร้าง
หมาย...เก็บงำจำใจร้าง   ห่างพะวง
หมาย...สำคัญกรรมผันผวน  ล้วนประสงค์
หมาย...ปลดปลงเสน่หา   และอาลัย

ถึงทุกท่าน

เปลวเพลิง

เชิญท่านเขียนกลอนกันวันละบท
เพิ่มรมย์รสรักละมุนอุ่นอ่อนหวาน
แก้วกวีดุจระฆังกังสดาล
อักษรจารจรดหมึกอย่างลึกซึ้ง

แดนสวรรค์กวีเกินประเมินค่า
ชื่นชีวาหากได้ครรไลถึง
ปราศจากกรอบจำกัดมารัดรึง
เถิด...ตราตรึงแนบจิต...มิตรกวี

เราต่างผู้มีหัวใจใฝ่อักษร
ร้อยบทกลอนพจนารถสะอาดสี
ทุกวรรคตอนซ่อนนัยของไมตรี
ซึ่งมากมีมอบไว้ในผลงาน

ด้วยเพียงแค่หนึ่งสมองสองมือนั้น
เชิญรังสรรค์วรรณศิลป์จากจินต์ฉาน
อีกใจรักเพลิดเพลินเกินประมาณ
จักก่อสานกลอนได้ดั่งใจจง

เชิญท่านเขียนกลอนกัน-ถ้าท่านรัก
ถ้อยสลักคำคมสมประสงค์
จรดปากกาแล้วใส่ฤทัยลง
สร้างรูปทรงบทกวีด้วยดีเอย

ภาพเขียนหนึ่งเชียะ ทิวทัศน์พันลี้

หยางหลิว

尺幅千里
Chǐ Fú Qiān Lǐ
    ภาพเขียน เขียนวาดเวิ้ง     ชโลธร
เชียะหนึ่ง ขึงสิงขร                  เสียดฟ้า
ทิวทัศน์ ท่องทั่วธร-                 ณีแผ่ ไพศาล
พันลี้ นี้ใต้หล้า                        มิพ้นพู่กัน
∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽
尺幅千里
ภาพเขียนกว้างเพียงเชียะเดียว
สามารถครอบคลุมทิวทัศน์อันตระการตานับพันลี้ได้
อุปมาว่าสรรพสิ่งบางครั้งแม้มิได้ใหญ่โต
แต่มีความนัยซ่อนอยู่ลึกล้ำไพศาล
∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽

ชายไม่เจ้าชู้.....เหมือนงูไม่มีพิษ(จริงเหรอคะ)

วรรธนภิโยกุล

เธอจะมีใครฉันไม่ว่า
แต่อย่าพามาให้ฉันเห็น
ฉันก็มีความรู้สึกโมโหเป็น
ไม่ได้ชาเย็นอย่างภายนอกที่เธอเห็นมัน
ถ้าคิดจะนอกใจ
ก็อย่าให้เขามาโคจรเข้าใกล้ฉัน
เพราะฉันอาจทำเธอและเขาหลุดจากวงโคจรไปพร้อมกัน
นี่คือคำเตือนจากฉันถึงพวกเธอ
อีกอย่างที่สำคัญ
อย่าให้ใครคนนั้นมาราวีฉัน
อาจเกิดเหตุทะเลาะวิวาทกัน
เพราะว่าฉันมันพวกชอบใช้ความรุนแรง
หากมีใครมาฟ้อง
ว่าเธอไปอยู่กับน้องคนนั้นคนนี้
ระวังตัวเอาไว้ให้ดีๆ
เธออาจต้องเสียเลือดไม่ดีให้ฉันชัวร์
ก็ไม่ได้เป็นลูกสาวเจ้าพ่อ
แต่ที่บ้านก้อแรงพอได้
ถ้ายังอยากจะมีลมหายใจ
ก็เลิกเสียทีนิสัยเดิมๆ

ตรอง...ก่อนที่จะรัก

อรุโณทัย


ให้ตรึกตรองเมื่อหมายปองมองหารัก
ควรตระหนักความคิดประคองหวัง
ให้ไตร่ตรองจงหนักระมัดระวัง
จิตตั้งมั่นเตรียมใจเมื่อใฝ่ปอง
เพราะวังวนแห่งรักมีหลากรส
ทุกข์รันทดท้อแท้ใจหม่นหมอง
สุขเกษมเปรมปรีดิ์ตามครรลอง
ท่วงทำนองของรักจากดวงใจ
อย่าหมายเพียงมีรักที่ปักจิต
อย่าถือสิทธิ์ความรักนั้นเป็นใหญ่
อย่าถือครองความรักเต็มดวงใจ
อย่าคลั่งใคล้ความรักจนเกินงาม
ให้ตริตรองในเรื่องของความรัก
ให้ถือหลักธรรมเนียมอย่าชิงห่าม
ให้รับรู้ความรักที่งดงาม
ต้องทำตามประเพณีที่มีมา
ให้ตรึกตรองเมื่อหมายปองมองหารัก
ควรตระหนักความคิดที่ปรารถนา
ให้ไตร่ตรองจงหนักทุกครั้งครา
รักมีค่าหากรักนวลสงวนตัว ฯ
อรุโณทัย
๒๕ มกราคม ๒๕๕๓

เพลงบอก

วชรกานท์

ตัวอย่างเพลงบอก.....
(แม่เพลง "รุ่ง") ผมไม่อยากเป็นพระเวสสันดร 
(ลูกคู่) ว่าเอ้ว่าเห้ เวสสันดร 
(แม่เพลง "รุ่ง") ผมไม่อยากเป็นพระเวสสันดร 
(ลูกคู่) ว่าทอยช้าฉ้าเหอ เวสสันดร   
(แม่เพลง "รุ่ง") เพราะจะเดือดร้อนที่สุด ผมจะเป็นนายเจตบุตร
 ที่ร่างกายมันคับ...ขัน 
(ลูกคู่) ที่ร่างกายมันคับ...ขัน, กูจะเป็นนายเจตบุตรที่ ร่างกายมันคับ...ขัน 
 ที่มา: http://www.oknation.net/blog/klorn/2007/09/09/entry-1
เพลงบอก
ว่าจะกล่าวถึงเรื่องราวการเมือง  (ลูกคู่รับ)
ว่าจะกล่าวถึงเรื่องราวการเมือง  (ลูกคู่รับ)
มากมายหลายเรื่องให้กล่าวขาน
มีทั้งหดหู่และเบิกบาน
วันวานมีแต่ง.....ตั้ง  (ลูกคู่รับ)
พลเอกสนธิเป็นรองนายกฯ  (ลูกคู่รับ)
พลเอกสนธิเป็นรองนายกฯ  (ลูกคู่รับ)
ใช่เรื่องปิดปกหรือปิดบัง
หลังจากได้รับการแต่งตั้ง
ดำเนินงานพลันทัน.....ที  (ลูกคู่รับ)
เข้าไปดูแลด้านความมั่นคง  (ลูกคู่รับ)
เข้าไปดูแลด้านความมั่นคง  (ลูกคู่รับ)
มีจุดประสงค์ที่ดี
ลาออกจาก คมช.ก่อนที่
มีพระบรมราชโอง....การฯ( ลูกคู่รับ)
ส่วนท่านนายกฯ ควบสองตำแหน่ง   (ลูกคู่รับ)
ส่วนท่านนายกฯ ควบสองตำแหน่ง   (ลูกคู่รับ)
มหาดไทยสองแรงสองงาน
เลือกตั้งค