นางนำฉันสู่รวงรังแห่งวังรัก

พิสุทธิ์นักดุจอะบิเกลช่างเฉิดฉัน

ยิ่งยามนางมิพรางหน้าเปิดผ้าพลัน

สวยถึงขั้นแม้นเอสเธอร์เธอต้องอาย

แสงเรื่อเรืองเรือนร่างสร่างความมืด

สรรพสิ่งยวบยืดย่อมสั่นสาย

พนมเนินนวยนาดแกะวาดลาย

“นี่ความหมายสองเราลับกลับค้นเจอ”

หากแต่นางกางแขนแอ่นอกอ้า

ประหนึ่งว่าสตรีเข้มเต็มเสนอ

ฉันถูกนางรวบดมใต้ผมเธอ

ชั่วเพียงเผลอพาทิวาสู่ราตรี

A Secret kept

The girl brought me into the house of love.

She was as pure and perfect as Abigail.

When she took off her veil she revealed a form

That put to shame the beauty of Esther.

Her light shone in the darkness, make everything tremble.

The hills started to dance like rams.

I thought, ‘Now our secrets are discovered.’

But she stretched out her hand like a woman of strength

And enveloped me with her jet-black hair.

So the day was immediately turned into night.

(Judah Al-Harizi, 1170-after 1235, Translated by David Goldstein)

หากสอยเดือนสอยดาวที่พราวฟ้า

คนทั้งหล้าคงสอยคอยความหวัง

คงไม่เหลือดวงดาวที่พราวพรั่ง

แต่นี่ยังกล่นเกลื่อนเคียงเดือนดวง

ทรมานยาจกเพียงอกหัก

กระหายรักเดือนดาวดุจแดนสรวง

ไหนจะสมดวงมาลย์สงสารทรวง

จะเหงาง่วงห่วงหาแต่จาบัลย์

เสียแรงร้อยหฤทัยมาลัยฝาก

แต่คุ้งฟากฟ้าไกลข้ามไพรสัณฑ์

มาซบแทบหัทยาวิลาวัณย์

จะรับขวัญจากใจก็ไม่มี

อยากขยำหัวใจอันไร้ค่า

ทิ้งกับฟ้าเบื้องบนทนบัดสี

ไม่อยากจำคำหวานหว่านวจี

ดุจซากผีแดดิ้นไร้วิญญาณ

จะท่องจิตดวงนี้ไปลี้ลับ

จนชั่วกัปชั่วกัลปวสาน

ทุกดาวเดือนเกลื่อนฟ้าให้ช้านาน

ไม่พบพานโลกนี้นี่อีกเลย

พฤษภาคม ๒๕๒๙

"Remember that great love and great achievement involve great risk"

(Anonymous)

"ความรักและความสำเร็จอันยิ่งใหญ่

ย่อมเกี่ยวเนื่องอยู่ในความเสี่ยงสูง"

งานที่ทำบรรเทาดูเบาง่าย

หนักก็คลายผ่อนปรนมีคนหนุน

ทุกรุ่งสางสดใสใหม่ละมุน

ทุกทิวาหอมกรุ่นคุณห่วงใย

หฤหรรษ์เพิ่มทวีในชีวิต

คือคู่คิดล้ำค่าจะหาไหน

เติมความหวานเต็มขั้วสุดหัวใจ

ความฝันใฝ่ยิ่งทวีเพราะมีเธอ

Because you care, each task will be much lighter,

Each burden so much easier to bear;

And each new morning’s outlook better,  brighter,

And each new day more blest, because you care.

Because you care, each joy will seem completes,

Each treasure doubly dear and true and rare;

And in my heart I’ll always find it sweeter

To want the higher things, because you care.

(Frank Crane)

นัดแล้วไยไม่มา

เธอไม่มาตามนัดต้องกลัดกลุ้ม

จนเลยทุ่มล่วงเวลายืนชาแข็ง

ที่ไม่มาปรากฏคอยหมดแรง

ยังเสียดแทงน้อยกว่าหลบ  พบความจริง

เธอช่างแล้งน้ำใจไมตรีจิต

 อันพิสิฐสูงค่าโสภาหญิง

ฉันกำสรดหมดอาลัยใคร่แอบอิง

เธอทอดทิ้งลืมเวลาสัญญากัน

เธอหมดรักภักดีเคยมีให้

รักนั้นไซร้มัดดวงแดมิแปรผัน

รักคือความสัตย์ซื่อถือสัมพันธ์

ฉันรู้ทันท่วงทีรู้ดีพอ

หากแต่จิตมนุษย์สุดลึกล้ำ

ย่อมอยากจำเติมหวานตามวานขอ

เธอเยียวยาคราอาภัพรับพะนอ

กระนั้นหนอใช่เธอรักปักใจปอง

A broken appointment

You did not come,

And marching Time drew on, and wore me numb.-

Yet less for loss of your dear presence there

Than that I thus found lacking in your make

That high compassion which can overbear

Reluctance for pure lovingkindness’ sake                                             

Grieved I, when, as the hope-hour stroked its sum

You did not come.

You love not me,

And love alone can lend you loyalty;

- I know and knew it. But, unto the store

Of human deeds divine in all but name,

Was it not worth a little hour or more

To add yet this: Once you, a woman, came

To soothe a time-torn man; even though it be

You love not me?

(Thomas Hardy, 1840-1928)