ส่งสงสารผ่านพจน์ร้อยรสถ้อยส่งสาส์นลอยพลอยรักมิหักหายส่งห่วงใยใฝ่หาอาจน่าอายฉันแค่ชายข้างถนนใช่คนดีวาจาตรงคงเห็นฉันเป็นอยู่ขาดความรู้เรียนน้อยด้อยศักดิ์ศรีแต่พูดตรงคงมั่นลั่นวจีมิเคยมีสับปลับพูดกลับคำมิเคยฆ่ารังแกแม้แต่มดมิกล่าวปดงดปากอาจอยากต่ำกามสังวรณ์สอนจิตมิผิดกรรมเน้นกระทำสันโดษโสดเดียวดายมิฉกฉวยขโมยของสิ่งต้องห้ามมิแบกหามสั่งสมอาจจมหายมีเพียงนิดคิดให้อยู่ไม่คลายมีมากมายเขาหวงอย่าท้วงทักมิเสพสิ่งมึนเมาเขลาสติแต่ดำริตั้งมั่นฉันตระหนักเมตตาตน-คนอื่นระรื่นนักส่งแต่รักคนร่วมโลกทุกข์โศกคลายสุดถนนคนหมดลดตัวนั่งส่งพลังรักมิสร่างมิจางหายยิ้มแด่คนชอบ-มิชอบอยู่รอบกายเขาทักทาย ฉันเบี่ยงเบน คนเป็นบ้า!
ชีวิตคงสุขสบายหายเปล่าเปลี่ยวได้ท่องเที่ยวผินออก-ตก ผกใต้-เหนือได้พานพบสงบอุ่นที่จุนเจือได้หวานเอื้ออมเม็ดเคล็ดกลืนยาคือโอสถแก้จนช่วยคนยากคนหลายหลากสงบสุขทุกหย่อมหญ้าได้พบหมอก่อเจตใจเมตตาไร้แว่นฝ้ากั้นอุดมนุษยธรรมหากฉันได้เตียงนอนอันอ่อนนุ่มคลายร้อนรุ่มนอนลุกทุกเช้าค่ำลดปวดหลังเอนกายหายระกำหลับลึกล้ำใต้สุสาน...นกขานเพลงHas happiness ever come to my life?if I go to North or to SouthEast or to West, somewhere elseWho brings me solace?if there is a bitter capsule or a sweet sugar coated pillcan be swallowed easilywhich kills the poverty or give strength to live peacefully.if there is a doctor kind heartedwithout spectacles which covers the humanity.A bed of a soft mattress to kill the back-acheI can sleep in a graveyard or a thick forestlistening to the birds and beasts.(Nimal Dunuhinga)
นั่งสงบซบหน้าดั่งลาร้างเนื้อแนบนางหว่างอกกลับหมกไหม้โรครุมเร้าเหงาจิตเจ็บพิษใจแต่เยื่อใยไฟรักยังภักดีเคยร่วมเรียงเคียงคู่เชิดชูชื่นหวานใดอื่นหมื่นแสนฤๅแทนที่ยังซาบซึ้งตรึงตราทุกนาทีจวบชีวีของฉัน...นับวันจรทั้งขาแข้งแข็งชาไม่น่าจับยากขยับยันกายกอดก่ายหมอนนอนติดเตียงเสียงเส่าใจร้าวรอนพิษผ่าวร้อนหลอนจิตจวนปลิดปลงมะเร็งร้ายขยายกินจนสิ้นไส้ฤทธิ์อาลัยไล่รุมยิ่งลุ่มหลงอัลไซเมอร์เหม่อจิตคิดพะวงลืมมิลงคงค้างมิจางจำไข้ติดเชื้อเหลือแบกเข้าแทรกซ้อนไข้รักร้อนรุมเร้าเผากระหน่ำหึงแหนหวงทรวงเก่าเศร้าระกำเห็นภาพซ้ำเธอเคียงร่วมเรียงใครมือตะกายป่ายคว้าแค่อากาศจวนชีพขาดบาดจิตคิดหวั่นไหวโอ พิษรักปักทรวงห่วงบ่วงใจดิน น้ำ ไฟ ลมสะดุดฤๅหยุดรัก
เธอสวยสาวพราวเพรียวเอี่ยวจันทร์ใหม่สวมสะไบชมพูบลูจางสีจรจรัลผันใกล้มิตรไมตรีแผ่ววจีแก่ วีนัส เอ่ยอรรถคำ"ข้าขอพรต่อเพื่อนคราเยือนเหย้าท่านคือเจ้าแห่งสวยรวยแสงฉ่ำรู้เจ็บปวดแห่งรักและชักนำจันทร์เก่าก่ำโปรดยื่นคืนฉันที"พลันเคลื่อนคล้อยลอยเลื่อนเยือนหมู่ม่านเงาพาดผ่านม่านไอทองงามผ่องสีจันทร์ใหม่จูบจันทร์(เงา)เก่าเคล้าราตรีคืนเธอมีรักไร้โศกทั้งโลกดูThe beautiful and slender young New Moon,In trailing robes of pink and palest blue,Swept close to Venus, and breathed low: 'A boon,A precious boon, I ask, dear friend, of you.''O queen of light and beauty, you have knownThe pangs of love - its passions and alarms;Then grant me this one favour, let my own -My lost Old Moon be once more in my arms.'Swift thro' the vapours and the golden mist -The Full Moon's shadowy shape shone on the night,The New Moon reached out clasping arms and kissedHer phantom lover in the whole world's sight.(Ella Wheeler Wilcox)
ค่ำคืนเพ็ญเด่นงามอร่ามฟ้าคนบนหล้าไหว้วอนอ้อนจันทร์สรวงคนในใจใสเด่นขึ้นเซ่นทรวงราตรีล่วงห่วงใครแขไขงามส่งสายตาสบจันทร์ฉับพลันคิดกระแสจิตพิศภาพใจวาบหวามชวนเธอชี้ชมจันทร์สรรค์นิยามท่องในนามจินตนาคืนน่ายลเกรงจะเป็นหะหายกระต่ายเต้นแล้วหลีกเร้นซ่อนกายล่องหายหนตัวต่ำต้อยโตนเต้นตกตำตนจึ่งเจียมจนจุกเจ่าเจ้าจากจรหากหะหายกระต่ายเต้นมองเห็นรักสูง-ต่ำศักดิ์หักหายจงถ่ายถอนรักถักทอเทียมทัดอย่าตัดทอนส่งแสงอ่อนส่องสุขทุกราตรีนุ่มละไมใยเยื่อเอื้ออุ่นรักจงประจักษ์ภักดิ์ใจหทัยคลี่ดุจแสงโสมโลมเล้าเคล้าคนดีส่องรังสีแห่งรักร่วมถักทอจึ่งเว้าวอนอ้อนแขอย่าแลลับจงสดับรับรองคำร้องขอดลเธอ-ฉันดุจกระต่ายเต้นหมายรอสุขพะนอคลอเคล้าใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
2564
