14 กันยายน 2557 22:49 น.

ฟ้าหม่นฝนเดือนเก้า

Parinya

ขอบคุณฟ้าเดือนเก้าสีเศร้าหม่น
หลั่งสายฝนจนโชกโลกหงอยเหงา
จนคล้ายสิ่งแวดล้อมย้อมสีเทา
ทั้งป่าเขาเงาหมองของจันทรา
ขอบคุณความมืดมัวทั่วแดนสรวง
ดาวทุกดวงที่สมคบกันหลบหน้า
ขอบคุณรัตติกาลที่ผ่านมา
ที่ช่วยพากันมอมอย่างพร้อมเพรียง
ด้วยความหมองของโลกโศกหดหู่
จนคนดูฟิวส์ขาดไม่อาจเลี่ยง
รับรู้ความเศร้าโศกของโลกเอียง
ได้ยินเสียงใครร่ำร้องคร่ำครวญ
จนหัวใจเฉยชาลืมตาตื่น
ด้วยเสียงคลื่นคืนหม่นจนปั่นป่วน
ด้วยเสียงใครสักคนวนก่อกวน
ให้รู้สึกนึกทวนที่ควรนึก
มีคิดถึงผูกพันอันซุกซ่อน
มีอาวรณ์ อาลัย ในรู้สึก
มีความ  "ห่วงบ่วงใจ" ในส่วนลึก
ยังผนึกแน่นในหัวใจจำ
ขอขอบคุณพระพายกับสายฝน
ที่ช่วยดลหัวใจในคืนค่ำ
ใครบางคนที่หม่นทรวงร่วมบ่วงกรรม
ให้เลิกอำบางคนและตนเอง
4 กันยายน 2557 07:30 น.

คนมือหนึ่ง

Parinya

มีอะไรขุ่นข้องหมองใจเหรอ ?
ที่ทำเธอหวั่นหวาด "อาจไม่ใช่"
ทั้งระแวงแฝงขลาดขาดมั่นใจ
เหลือเท่าใดความเชื่อถือฝีมือตน
ในวงการกวีที่ผ่าเผย
เธอมิเคยยอมแพ้มาแต่ต้น
มิเคยแล้งหรือหมดน้ำอดน้ำทน
ไยจึงยังกังวลจนสั่นคลอน
เธออาจเป็นคนที่ใช่ก็ได้นะ
ในจังหวะจะโคนที่โอนอ่อน
หากจะวัดอรรถรสแห่งบทกลอน
เธอมาก่อนใครใครที่ใจรับ
และคงไม่มีวันจะผันเปลี่ยน
ใจฉันเขียน "เธอคือกวีมีระดับ"
ที่คมคิด คมวาจา คณานับ
ฉันติดกับคำหวานอ่านทุกวัน
จึงวางเธอไว้ในชื่อ "คนมือหนึ่ง"
คนที่ซึ่งสำนวนหวานชวนฝัน
ให้เธอครองตำแหน่งนี้ชั่วนิรันดร์
จงสร้างสรรค์งานกวีนี้ต่อไป
เป็นมือหนึ่ง ดึงมือสอง รุ่นน้องนุ่ง
เผื่อเขามุ่งมาตรงและหลงใหล
ตกหลุมรัก รจนา ภาษาไทย
ปั้นมือใหม่ เขียนกลอน ป้อนวงการ
5 กันยายน 2557 06:09 น.

น้ำตากล้วยไม้

Parinya

เป็น"กล้วยไม้อากาศ"เหมือนขาดต้น
ต้องอาศัยอยู่บนต้นไม้อื่น
เขาเป็นขาเป็นแขนเป็นแท่นยืน
บังแดดข่มร่มรื่นโลกชื่นชม
แต่กล้วยไม้เป็นสิ่ง"อิงอาศัย"
คนเข้าใจยอมรับไม่ทับถม
แต่ส่วนมากครหาตามอารมณ์
มินิยมกล้วยไม้คล้ายเกาะกิน
ไม่อาจเถียงเพียงหม่นเมื่อคนหลู่
ยังมิรู้ทางเบี่ยงเลี่ยงติฉิน
ทั้งที่อยากมีปีกหลีกโบยบิน
เมื่อได้ยินคำหยามมาตามลม
เป็นผู้อิงอาศัยไม่มีเกียรติ
เมื่อถูกเหยียดคราใดใจไห้ห่ม
เกิดมาเป็นกล้วยไม้ใช่มิตรม
อยู่ใต้ร่มก้มทั้งชาติ...มิอาจโง
กล้วยไม้ป่าอาศัยต้นไม้หลัก
เขามิผลักลงคลุกฝุ่นก็บุญโข
ไร้ลำต้นจนตรอกแต่ดอกโต
ใช่คุยโวโอ่ด้วยสวยพอควร
เพื่อตอบแทนแดนดินที่กินอยู่
กตัญญูด้วยกลีบสีที่สงวน
เพื่อไถ่บาปภาพลบที่รบกวน
ตามกระบวนของสิ่งพึ่งพิงกัน
2 กันยายน 2557 11:54 น.

กลับมารักตัวเอง

Parinya

ยามอยู่ในวังวนทนบาดจ็บ
แม้จะเก็บอาการประมาณไหน
เมื่อวันหนึ่งถึงจุดสุดทำใจ
ต้องเดินไปจากจุดที่สุดทน
จะหยุดเจ็บปวดใจนั้นไม่ง่าย
ต้องตะเกียกตะกายหลายร้อยหน
เหมือนกำลังแหวกว่ายสายน้ำวน
ป่วยไข้จนเกือบไม่รอดทอดอาลัย
คนอื่นมิเหลียวแลแย่อยู่แล้ว
ตนต่อแถวทำร้ายซ้ำทำอยู่ได้
ตนควรต้องอาทรตนก่อนใคร
และขอบใจคนคดให้บทเรียน
มิรู้จะเกิดอะไรในพรุ่งนี้
จะยังมีหรือไม่ ใดจะเปลี่ยน
มีคนใหม่เห็นค่ามาแวะเวียน
มาเยี่ยมเยียนต่อไปหรือไม่มี
จะยังเหลือคนหนึ่งซึ่งยังอยู่
ยังเป็นคู่อยู่เคียงไม่เลี่ยงหนี
จนถึงวันสุดท้ายปลายชีวี
อยู่คงที่จนวันเผา...ตัวเราเอง
จงเข้มแข็งเถิดหัวใจเลิกไห้ห่ม
สู้ยิบตาอย่าให้ตรมมาข่มเหง
หนีจากความทุกข์โศกโลกวังเวง
แล้วร้องเพลง "รักตัว" เพราะกลัวตาย
2 กันยายน 2557 06:56 น.

ข้อความที่ถามเธอ

Parinya

เมื่อได้รับข้อความที่ถามไถ่
เธอรู้สึกอย่างไรใจอยากถาม
รำคาญหรือหัวใจไหวโครมคราม
หรือไร้ความรู้สึกคิดนึกใด
คนส่งข้อความไปใจระส่ำ
เกรงล่วงล้ำรบกวนนั่งครวญใคร่
บางครั้งยังรู้สึกนึกเสียใจ
ที่ทำไปพลการประจานตน
เป็นคนมิยับยั้งทั้งรุ่มร่าม
ดูไม่งาม บังอาจ ขาดเหตุผล
คำตำหนิติเตียนจึงเวียนวน
ให้อดทน ขยัก มิทักทาย
ตำหนิตนในส่วนไม่ควรริ
แต่ถ้าเธอตำหนิ สิเสียหาย
จะรู้สึกหงุดหงิดผิดมากมาย
ยังมิวายแย้งบนเหตุผลตัว
ก็ที่ส่งข้อความถามเสมอ
เพราะมีเธอสดใสอยู่ในหัว
จึงถือเป็นกันเองมิเกรงกลัว
จึงรื้อรั้วที่กั้นสัมพันธ์เรา
ยังไม่ได้คำตอบชอบหรือชั่ว
หรือควรรั้วกั้นกางไว้อย่างเก่า
เธอจะเลือกอย่างไรจะไม่เดา
เกรงจะเหมาว่่าเธอก็เอออวย
(อาจจะเหมาว่าเธอไม่เอออวย)
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 0 คน
  Parinya
ไม่มีข้อความส่งถึงParinya