27 สิงหาคม 2557 06:26 น.

จับหัวใจใส่กรง

Parinya

หัวใจห้ามหัวใจอุตลุด
ให้เลิกการสมมุติให้หยุดฝัน
ให้ตั้งจิตลิดรอนกร่อนสัมพันธ์
ให้ถอยห่างทางตันที่ฝันเดิน
จะห้ามหัวใจฝันฉันใดหนอ
สิ่งที่รอสารพัดจะขัดเขิน
ไม่อาจปล่อยหัวใจไปเผชิญ
ความยับเยินที่รู้ว่าอยู่รอ
ถ้าไม่ห้ามปรามฝันไม่กั้นรั้ว
ก็นึกกลัวหัวใจจะไปต่อ
เท่าที่ผ่านการเดินก็เกินพอ
สำหรับก่ออาวรณ์ตอนจากกัน
เพราะห้องหวงดวงจินต์ใช่หินผา
รู้คุณค่าความทุกข์รู้สุขสันต์
รู้สลดหดหู่รู้ตื้นตัน
ความผูกพันอันทวีนั้นมีจริง
หวานกานท์กลอนอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง
ช่อคิดถึงดอกไม้เทศพิเศษยิ่ง
ภาพความฝันวันนั่งเอนหลังอิง
เป็นเด็กหญิงฟังผู้เฒ่าเล่านิทาน
ตรึงประทับจับจิตหมดสิทธิ์ลบ
ถึงจะจบแล้วจากเป็นฉากผ่าน
ภาพจะยังฝังแน่นอีกแสนนาน
จึงต้องการกักฝันอันเนียนัว
ลงมือจับดวงใจใส่กรงขัง
มีบางครั้งพลั้งใจฝันไปทั่ว
เพราะยิ่งปลูกผูกพันยิ่งหวั่นกลัว
แม้ยังไม่หลวมตัว...กลัวเผลอใจ
23 สิงหาคม 2557 10:25 น.

มั่นคง

Parinya

เงยหน้าขึ้นมองทางก่อนย่างก้าว
เสันทางยาวก้าวต่อมิท้อถอย
อาจต้องทำหน้ามึนเหมือนขึ้นดอย
ฮึดนิดหน่อยทยอยก้าวเท้าของเรา
ใจก็ใจของตนอดทนต่อ
หากราข้อก็เหมือนร่างเราว่างเปล่า
ไม่มีหลักหนักแน่นแก่นบางเบา
แล้วจะเอาอันใดในชีวา
จะสร้างหวังก็สิ้นท่าไม่กล้าหวัง
สูญพลังตั้งรับกับปัญหา
อันคำคนติฉินหรือนินทา
ธรรมดากร่อนสุขได้ทุกวัน
หากวิมานกานท์กลอนนอนเปล่าเปลี่ยว
ขาดหัวใจใครเหลียวมาเกี่ยวฝัน
เมื่อขึ้นมาเดินบนถนนประพันธ์
งานสร้างสรรค์ของตัวคือหัวใจ
ถ้าหากรักกลอนกาพย์อย่างซาบซึ้ง
กาพย์กลอนจึงสมัครตอบรักใคร่
จนมิมีวันพรากหนีจากไป
ฝังอยู่ในกมลจนกลมเกลียว
จะอกหักรักหนีสักกี่ครั้ง
กลอนก็ยังฝังแกนอย่างแน่นเหนียว
รักที่บาดอารมณ์เหมือนคมเคียว
พึ่งเพียงเสี้ยวกาพย์กลอน...ถอนพิษคลาย
22 สิงหาคม 2557 19:39 น.

สุดเอื้อม

Parinya

ดอกเอ๋ยดอกหญ้า
กำเนิดมากลางดินถิ่นต่ำต้อย
โตกลางท่ามความยากมากริ้วรอย
ไร้คนคอยชายตามาใส่ใจ
แม้จะยอมลู่ลมก้มเสมอ
แม้เคยเผลอเอนตามสายน้ำไหล
ยามแดดแรงแห้งกรอบทุกรอบไป
แต่จะไม่ใจเสาะเพราะอ่อนแอ
ขอเพียงมีที่หวังพอฝังราก
ก็จะฝากชีวังมิตั้งแง่
จะโขดเขินเนินหินถิ่นจอแจ
มิยอมแพ้ชะตา...หญ้าอดทน
อาจเทวัญบัญชาประกาศิต
ให้ชีวิตติดข้องความหมองหม่น
ให้ชีวินมิสิ้นการดิ้นรน
ให้ผจญปัญหาสารพัน
มิได้มีเจตนาอ้าปากร้อง
แม้คับข้องเทวา ฟ้า สวรรค์
อาจเทวะประสงค์จะลงทัณฑ์
ยืนตัวสั่นฝันร้าวหนาวข้างใน
หัวใจเปียกซกซกน้ำตกฟ้า
จึงแหงนหน้าตาฟ้องฟ้าหมองไหม้
เห็นเทวาน้ำตาร่วงแสนห่วงใย
แม้อยากมอบปลอบใจ...แต่ไกลเกิน
30 สิงหาคม 2557 19:27 น.

ความคิดถึงคงไม่หาย

Parinya

เป็นแกะดำในหมู่ผู้ท่องเที่ยว
คล้ายโดดเดี่ยวในหมู่ผู้พลุกพล่าน
ตากแดดลมชมจุดอุทยาน
วัดโบราณซากโซสุโขทัย
กดชัตเตอร์เผลอจิตคิดวูบวาบ
นึกเห็นภาพวัด วัง ที่ตั้งใหม่
แปดร้อยปีที่ผ่านนานเกินไป
มีสิ่งใดจีรังมิพังทลาย
"ได้คุยกันวันละนิดหายคิดถึง"
หากคำนึงถึงกาล ผ่าน สลาย
เกรงความเนิ่นนานวันคืออันตราย
แต่ "คิดถึงคงไม่หาย "ง่ายดายนัก
อาจอยู่ไม่เท่าสถานโบราณซาก
อาจไม่มากกว่าเราอยู่และรู้จัก
อาจเท่าวันมั่นคงและจงรัก
แต่ไม่ถึงกึ่งหลักปักพันปี
อาจอยู่เท่าเวลาส่วนอันควรอยู่
เท่าใจผู้คงมั่นทุกวันวี่
แต่ถ้าหากหัวใจมิไยดี
ความคิดถึงหายที่ไม่มีใจ
วัดโบราณนานยิ่งเหลือสิ่งฝาก
ความคิดถึงหายจากเหลือซากไหม
จะเดินถ่ายรูปเล่นได้เช่นไร
จะมีใครชมฉากซากโบราณ
(ภาพวัดมหาธาตุ อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย )
19 สิงหาคม 2557 20:43 น.

เขื่อน

Parinya

กระแสน้ำถูกกั้นด้วยสันเขื่อน
ยามน้ำเลื่อนไหลหลากจากภูเขา
แหล่งต้นน้ำลำธารของบ้านเรา
แนวหุบเก่าเขาเหมือนขอบเขื่อนดิน
การเก็บกักดักน้ำยามไหลหลาก
ซึ่งส่วนมากอำนวยผลคนท้องถิ่น
คนหลังเขื่อนมีน้ำท่าเป็นอาจิณ
แต่น้ำรินลงหน้าเขื่อนอาจเลื่อนลอย
บางเขื่อนเหมือนรูปเงาเราไม่เห็น
บทบาทเป็นเขื่อนกักดักหรือปล่อย
กระแสเงินขยิบกระปริบกระปรอย
คนนั่งคอยหน้าเขื่อนเหมือนอยู่ไกล
เงินหลากจากสาขาทั่วสารทิศ
แต่มักติดแน่นตังหลังเขื่อนใหญ่
มิค่อยยอมเปิดปล่อยเงินลอยไป
คนทั่วไทยส่วนมากจึงยากจน
กระแสธารหวานหวามของความรัก
ถูกเก็บกักดักหน่วงแต่ช่วงต้น
ให้อยู่หลังเขื่อนปิดของจิตตน
ไม่ถึงคนคอยท่าหน้าเขื่อนใจ
คนนั่งคอยความรักจึงมักเหี่ยว
รักไม่เชี่ยวหลากเลื่อนเหมือนน้ำไหล
ถ้ารักล้นเขื่อนกั้นในวันใด
คือวันชัยแห่งคนที่ทนรอ
( เขื่อนภูมิพล จ.ตาก )
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 0 คน
  Parinya
ไม่มีข้อความส่งถึงParinya