26 มกราคม 2551 06:22 น.
กวีปกรณ์
ท้องทุ่งกว้างก่อนเขียวยอดเรียวหญ้า
ทอดทิ้งกายหลับตามองฟ้านั่น
เมฆเคลื่อนขับบังแสงแห่งตะวัน
สายลมพลันผิวเพลงบรรเลงมา
อัศจรรย์เมฆขาวสกาวฝัน
แต้มแต่งตามสารพันตามสรรค์หา
จากนิทานจากเรื่องเล่าเฝ้าจินตนา
ปราสาทขาวนางฟ้าปรากฎกาย
เพียงครู่สบแสงจ้าตาพร่าหม่น
น้ำตาหล่นรินพลันเพียงฝันหาย
ท้องทุ่งกว้างก้อนอิฐอีกมากมาย
คอนกรีตป่ายบดฟ้าควันพร่ามัว
มวลหมู่เมฆม่านฝันนั้นอยู่ไหน
เที่ยวเสาะหาหนใดตามไปทั่ว
เขม่าร้างไร้ฝันนั้นน่ากลัว
ไม่รู้ตัวตอนนี้อยู่ที่ใด
เสียงหัวเราะรอบกายอยู่รายรอบ
ขับส่งสู่ชายขอบกั้นกรอบให้
คล้ายผูกมิตรมองตาพาเข้าใจ
หมดสิ้นแล้วเยื่อใยในทุกยาม
หยดน้ำตากลั่นจากใจหวาดหวั่น
คนสัมพันธ์อย่างไรอย่าไถ่ถาม
ผองเพื่อนเก่าบอกใบ้จึงได้ความ
โลกเปลี่ยนแปลงยากปรามตามให้ทัน
13 มกราคม 2551 16:48 น.
กวีปกรณ์
สว่างวับวาวแสงแห่งชีวิต
จุดประกายความคิดวิจิตรแจ้ง
ประสบการณ์ล้ำค่าราคาแพง
มาตกแต่งเติมฝันพันนิทาน
คนเราเคยอิสระพันธะผูก
สังคมปลูกความคิดชอบผิดสาน
เริ่มชิงดีชิงเด่นรบรุกราน
ความคิดต่างต่อต้านประหารกัน
กี่ครอบครัวสิ้นไร้แม้ไม้ตรอก
ต้องช้ำชอกช้ำใจจำอดกลั้น
กี่ชีวิตล้มตายอีกกี่วัน
สงครามนั้นนองเลือดล้นลานจินต์
แสงเจ้าวับสว่างวาบต้องดับวูบ
สองพี่นองเหลือเพียงรูปรอยถวิล
ขาดพ่อแม่มอบรัก น้ำตาริน
ญาติพี่น้องหมดสิ้นสายสัมพันธ์
ทุกชีวิตวุ่นวายเกรงวายชีพ
ต้องปากกัดตีนถีบทั้งหวาดหวั่น
หากสายลมสงครามมาประจัน
เพียงวูบเดียวเท่านั้นก็บรรลัย
สองชีวิตพี่น้องต้องลำบาก
แม้เงินฝากถอนมามีค่าไม่
ยุคข้าวยากหมากแพงแล้งน้ำใจ
สังคมท่ามสงครามไหนไม่ต่างเลย
เจ้าหิ่งห้อยวิบวับลงดับวูบ
ไม่เหลือรูปรอยชีวาชีวิตเอ๋ย
ไฟสงครามสว่างแสงกำแหงเย้ย
เจ้าปีกเอยเจ้าปีกบางร้างชีพแล้ว...
2 มกราคม 2551 12:59 น.
กวีปกรณ์
พระคือแสงรุ้งงามสยามชาติ
ส่องรัฐราษฎร์โรจน์รุ่งทั้งกรุงศรี
เทอดพระเกียรติพระวรนารี
พระกรณียกิจนั้นอนันตคุณ
พระคือแสงส่องศาสตร์วาดวิถี
ส่องสว่างกว่าสุรีย์ที่เกื้อหนุน
ส่องปัญญาเสริมสุนทรีย์ด้วยการุณย์
เพื่อผองไทยช่วงชุณห์โชติปรัชญา
พระคือแสงสาดสิ้นแผ่นดินทุกข์
ทรงสาธารณสุขทุกถ้วนหล้า
โครงการแพทย์ พอสว. ทรงสืบมา
พระทรงชุบชีวาประชาไทย
พระคือแสงส่องใจต่อชีวิต
ทรงลิขิตเส้นทางก้าวย่างใหม่
แก่ผองเพื่อนผู้พิการก้าวต่อไป
น้ำพระทัยมิขาดแคลนทุกแดนดิน
ขอแสงรุ้งรุจิงามท่ามสวรรค์
วัฒนา กว่าแจ่มจันทร์ไร้วันสิ้น
พระปิยะนารีรัตน์ราชนครินทร์
สถิตฐานบนลานจินตน์มิสิ้นกาล
ข้าพเจ้าและเหล่าสมาชิกบ้านกลอนไทย น้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ
ในสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนากรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
1088
