27 ตุลาคม 2554 20:58 น.

หมาป่าขื่อ ^_^

ฝูงหมาป่าบนฝ้าหลังผนังบ้าน
ไต่ขื่อคานใต้หลังคาฝาบ้านฉัน
มืดค่ำล้อมพร้อมออกล่าหากินกัน
ไฟแสงจันทร์แจ่มกระจ่างออกย่างกราย

เริ่มบรรเลงเพลงสังหารรับทานหมู่
แมลงภู่โฉบเฉี่ยวแสงส่องแรงฉาย
หมาป่าจกโฉบฉกกัดซัดกระจาย
ยักโยกย้ายเยื้องอย่างย่องจ้องเหยื่อรอ

ไร้เสียงร่ำจะคร่ำครวญสวนสังหาร
แมงเป็นล้านเริงเล่นไฟไร้จิตหงอ
ดื่นระดกจิ้งจกลิ้น...กินให้พอ
เหมือนเปิดฟลอร์ สังเวยเซ่นบินเล่นไฟ

หมาป่าไต่ไล่เรียงตัวไม่กลัวอด
แมลงตดเกาะฝานิ่งมิติงไหว
จิ้งจกจ้องย่องประชิดติดวงใน
ฉกเข้าให้ ต้องคายผุยถุยทันที

จ้องดูจกตลกมองนั่งจ้องติด
จกถูกพิษตดติดปากขากถุยหนี
ผิดโอชะตะกละโจนเลยโดนดี
บทเรียนนี้ต้องจำจด ตดห้ามกิน

ฝูงหมาป่าแห่งขื่อคาคือจิ้งจก
เทินของยก...หนีน้ำท่วมอ่วมถวิล
มองจิ้งจกตลกไปให้ชอบชิน
น้ำตาริน...ท่วมทั่วถิ่นไร้ดินเดิน

ต้องมองฝามองฝ้าไปใจรันทด
ทำใจลด ปลดทุกข์ใจในถิ่นเถิน
รอน้ำลงนั่งปลงเบื่อนานเหลือเกิน
หาภาพเพลินเห็นจิ้งจกตลกใจ

พอรับได้กับหมาป่าบนฝาบ้าน
แต่ที่ย่าน...มากว่าจกอกหวั่นไหว
โตกว่าจก เจอ อกสั่นหวั่นหทัย
ตุ๊กแกไต่ ตัวเท่าศอกจะออกมา

คิดเอาไว้ถ้าเจองูเจอหนูริ่ง
หรือเป็นปลิง ก็นิ่งใจไม่ผวา
แต่เสือใหญ่ตัวร้ายซ่อนหลอนอุรา
ระทึกคราทุกทีที่มีเสียงคราง

จึงพับเรือวางเหยื่อล่อรอให้เข้า
คิดส่งเจ้า ไปท่องโลกอย่าโศกหมาง
จงล่องลอยแล้วคล้อยไกลไปตามทาง
กระดาษบาง ลอยไม่ได้ตายแน่นอน (เสะตรูๆ ฮ่าๆ)

เสียงกระเซ้าเร้าระรัวตัวซ่อนแอบ
ระทึกแทบ ครวญข้องจิตคิดทอดถอน
เสียงตั๊กแก ดังขึ้นขู่ เหมือนจูออน
น้ำลดก่อน... คอยได้ไหมไม่อยากฟัง

เกิดมายังไม่เคยชินยินเสียงใกล้
อยู่ที่ไหน จงซ่อนต่ออย่าล่อหลัง
จิ้งจกจุ๊...ตุ๊กแกร้อง..ก้องเสียงดัง
น้ำท่วมยัง...ไม่กลัวเท่า เจ้าโผล่ตัว...

กลัวที่ไหน ไม่เคยกลัว แค่ตัวสั่น
คิดแค่หวั่น มันกระโดดมาเกาะหัว
เคยมาแล้วมันโดดใส่มาไต่ตัว (ขออนุญาตซ้ำคำ อิอิ)
ใครว่ากลัว แค่หัวใจ...เกือบหยุดเดิน (มั้ยล่ะ)