10 มีนาคม 2549 18:14 น.
ardin
เด็กอยากโต...
นี่เรื่องของผู้ใหญ่ ไม่ใช่เรื่องของเด็ก
เดี๋ยวโตแล้วก็รู้เองละ เป็นเด็กเป็นเล็กถามมาก
เครื่องเล่นนี้สำหรับเด็กสูงกว่า 140 ซม.
สถานที่นี้ห้ามเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี
ฯลฯ
เหล่านี้คงเป็นเหตุผลของเด็กหลายๆคนที่ ทำให้อยากโตเป็นผู้ใหญ่เร็วๆ
เป็นเด็กนี่ทำไมช่างยากนัก จะมีใครเข้าใจความทุกข์ของเราบ้างมั้ยน้า
ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อรีบไปโรงเรียน ฟังคุณครูสอนหนังสือ
ซึ่งโดยมากก็มักจะบ่นอะไรนอกตำราเรียนเสมอๆ
ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่า การแต่งกาย กับทรงผมนี่ จะเป็นปัญหาอะไรมากกับการเรียน ดีหน่อยก็ตอนพักกลางวันที่ยังมีเพื่อนๆ คอยชวนไปเล่น
แต่พอกลับบ้านก็ต้องโดนบังคับให้รีบทำการบ้าน
แถมดึกๆ จะดูละครก็ไม่ได้ เพราะเด็กดีต้องรีบให้เข้านอนแต่หัวค่ำ
ชีวิตนี้อยากโตเร็วๆ ให้พ้นจากกฏเกณฑ์อะไรที่มันมากมายเสียจริงๆ
ผู้ใหญ่อยากเป็นเด็ก...
โอ้ย พรุ่งนี้ต้องมีประชุมฝ่าย ยังไม่ได้เตรียมงานเลย
เฮ้อ จะต้องจ่ายค่าเช่าบ้านอีกแล้วหรือเนี่ย
ไหนจะค่าเครดิตการ์ดของเดือนก่อนอีก ใช้อะไรไปบ้างเนี่ย เยอะจริงๆ
ทำไมเขาต้องทิ้งเราด้วยเหตุผลที่เขาว่าเราดีเกินไปด้วยเนี่ย
ฯลฯ
เหล่านี้คงเป็นเหตุผลของผู้ใหญ่หลายๆคนที่ ทำให้อยากลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
เป็นผู้ใหญ่นี่เหนื่อยจริงๆ ไม่เหมือนสมัยเด็ก ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย
วันๆก็เอาแต่วิ่งเล่นสนุกไปเรื่อยเปื่อย กับแค่เรียนหนังสือเท่านั้น ช่างสบายจริงๆ
ต่างกับเรา ...โอ้ย ตื่นเช้านี้ปวดหัวจริงๆ
เมื่อวานเล่นปั่นงานเตรียมประชุมเช้านี้ซะเกือบสว่าง
ออกมาผจญกับการจราจรที่ติดขัดในเมืองหลวง
ขับปาดกันไปปาดกันมา
แถมตกลงลูกค้าเบี้ยวนัดยกเลิกประชุม
งานที่ทำมา หัวหน้าเอาไปดูแล้วก็สั่งๆๆมาให้แก้นู้นแก้นี่ ไม่ถูกใจสักอย่าง มาทำเองดีกว่าม้าง ?? คืนนี้ต้องอยู่ทำโออีก แล้วฉันจะได้นอนเมื่อไหร่กันเนี่ย
ทุกคนมักมองเห็นแต่ความทุกข์ของตัวเอง
หลังจากที่มองชีวิตทั้งเด็กและผู้ใหญ่แล้วฉันก็คิดถึงสิ่งนี้ขึ้นมา
ทุกๆคนมักจะเห็นในความสำคัญของตัวเอง ฉันต้องเด่น ต้องเลิศ ที่สุด
คนอื่นๆจะเป็นยังไงฉันไม่รู้
ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่ผิดหรอกนะ ฉันก็เป็นอย่างนั้น ใครๆก็เป็นอย่างนั้น
ถูกต้องแล้ว
ถ้าเราไม่รักตัวเองแล้วจะให้ใครมารักละ
แต่การรักตัวเองก็ต้องมีกรอบ กรอบที่ว่าก็คือ
รักตัวเองได้ แต่อย่าไปเบียดเบียนผู้อื่น
รักตัวเองได้ แต่ก็จงมีความรักมอบให้ผู้อื่นด้วย
แค่นี้ฉันว่าก็เพียงพอแล้วละ
ส่วนความทุกข์ ฉันว่ามันเกิดขึ้นได้กับทุกคน
ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ แต่ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองทุกข์ของตัวเองเป็นแบบไหน
ซึ่งโดยส่วนมาก เราเองมักจะมองความทุกข์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองยิ่งใหญ่กว่าของคนอื่นเสมอ
ทั้งๆที่มันอาจจะเท่ากันหรือน้อยกว่าด้วยซ้ำ
ลองหันมามองว่าทุกข์มันก็คือทุกข์เหมือนกันนั้นแหละ
หรือเราคิดไปอีกว่าทุกข์ของเราก็เหมือนเกมส์ที่เคยเล่นสมัยเด็กๆไง
มีตัวหัวหน้าให้ฝ่าด่าน ไปช่วยเจ้าหญิงให้ได้
สนุกกับการแก้ปัญหาที่ยากๆท้าทายและสร้างความตื่นเต้นให้กับชีวิต
ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ เราก็ต้องผ่าน เราก็ต้องเจอในสักวัน
ธรรมชาติได้จัดเวลามาให้เราเจอกับวัยต่างๆได้อย่างเหมาะสมแล้ว
เป็นเด็ก พอมีอะไรที่เสียใจ โดนลงโทษ ก็อยากจะรีบโต เพื่อให้พ้นจากชีวิตที่โดนพ่อแม่ คุณครูบังคับ
เป็นผู้ใหญ่ พอได้ผ่านช่วงเวลามามาก เวลาเหนื่อยก็ดึงเอาความทรงจำในครั้งวัยเยาว์มาเป็นพลังในการสู้ไปกับชีวิตทำงานในแต่ละวัน
ถ้าให้เลือกได้คงไม่มีผู้ใหญ่คนไหนอยากเลือกกลับไปเป็นเด็กจริงๆหรอก เพราะเกมที่เขาเคยฝ่าด่านมาแล้ว มันจะไปสนุกอะไรที่จะลงไปเล่นซ้ำ
...
...
...
เทียบไม่ได้กับ ด่านใหม่ๆ ที่ต้องเจอต่อไปหรอก
4 มีนาคม 2549 16:48 น.
ardin
ฉันเชื่อว่าต้องมีอารมณ์นั้นเคยเกิดกันบ้างแหละ
เวลาเศร้า ผิดหวัง ก็มักอยากจะคิดอะไรเงียบๆคนเดียว
หรือเวลาอยากร้องไห้ ก็ไม่อยากให้ใครมาเห็นน้ำตา มาเห็นความอ่อนแอ
โลกก็ไม่ได้สร้างฉันมาเข้มแข็งเท่าไหร่หรอก
และฉันก็อยากจะร้องไห้ คนเดียวเสมอๆ เวลาที่ทุกข์ใจ
แต่วันนี้ ฉันเป็นยิ่งกว่านั้น
ฉันอยากอยู่คนเดียว ลองทำกิจกรรมต่างๆคนเดียว
เที่ยวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ช้อปปิ้งคนเดียว เดินคนเดียว
หรือนี่ ฉันกำลังเป็นโรครังเกียจสังคม???
ไม่น่า ทุกวันนี้ฉันก็ยังมีเพื่อนๆ เพื่อนที่พร้อมจะยิ้มไปและร้องไห้ไปกับฉัน
แต่บางที การได้วางแผนเองคนเดียว อยู่คนเดียวมันก็สนุกดีเหมือนกันนะ
ได้มองคนที่มาอยู่ข้างๆ เดินอยู่ข้างๆ กินอยู่โต๊ะข้างๆ
ทั้งๆที่ถ้าเรามากับเพื่อน สายตาเราแทบจะไม่ได้ มองไกลออกไปกว่า ทางที่เดิน ของที่ซื้อ และเพื่อนเราเองเลย
การเดินทางคนเดียว ทำให้เราเต็มอิ่มกับข้างทางมากขึ้น
และเพื่อนร่วมทางคนใหม่ๆ ที่เพียงแค่ยิ้มให้กัน
เราอาจจะพบกัน แค่เดินสวนกันตรงนี้เท่านั้น
แต่มันก็คือ หนึ่งในความทรงจำดีๆที่ทำให้ยิ้มได้กับตัวเอง
คุณลองเดินกลับบ้านคนเดียวดูก่อนก็ได้
แล้วคุณจะรู้ว่า เส้นทางที่คุณเคยเดินกับเพื่อนทุกวัน
มันแปลกไป...
Lovers
0 คน เลิฟardin
หน้าส่วนตัว
1978
