กลอนบอกรัก

ให้เธอ

cool-hearted


ปลายปากกา สู้ตัวอักษร
ท่วงทำนอง อาจไม่พลิ้วไหว
หากความอ่อนโยน ที่ให้หมดใจ
บอกเธอเอาไว้ "ฉันรักเธอ"
อีกปีแล้วนะ โตขึ้นอีกแล้ว
"สุขสันต์วันเกิด" แผ่วๆ นะเออ
รอยยิ้มยินดี จะมีให้เสมอ
หากวันใดได้พบเจอ "จะขอหอมแก้มเธอสักที"
อิอิ

วันเกิดของเธอคนของใจ

ยิปซี4


วันนี้จะต้องดีขึ้นเรื่อยๆ
แม้จะเหนื่อยล้าก็ขอให้สู้
วันนี้ทุกๆคนที่ได้รู้
หัวใจสู้ของเธอคนอยู่ไกล
ร่างกายแม้จะยังไม่เต็มร้อย
ต้องค่อยค่อยประคับและประคอง
แม้มันนี้น้ำตาอาจจะนอง
แต่ใจยังเรืองรองและสู้ทน
แข็งแรงและอดทนนะที่รัก
ทุกคนจักไม่ทิ้งเธอไปไหนหรอก
และทุกคนยังรักเธออย่างที่บอก
และจะบอกรักเธอทุกวันไป
วันเกิดเธอปีนี้อาจจะไม่ดีเท่าไรนักแต่ให้เธอรู้ไว้ว่าเราทุกคนรักและห่วงใยเธอเสมอ..รอวันที่เธอได้ออกจากโรงพยาบาลและทำกายภาพบำบัด..6  เดือนไม่นานหรอกนะ..ของขวัญที่ตัวเองอยากได้เค้าให้ตัวเองแล้วนะตามสัญญา..
สัญญาที่เคยมีไว้ยังไม่เปลี่ยนแปลงให้เธอจงเข้มแข็งไว้คนของใจ

อ้อนรัก

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์


ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เธอมองผ่านข้ามฉันทุกวันคืน
ฉันขมขื่นซึมเศร้าเหงานานช้า
เธอวางปึ่งขึ้งขัดชัดเย็นชา
ฉันเหว่ว้าไร้สุขเหมือนถูกดอง
ในสายตาเธอนั้นมีฉันไหม
ในหัวใจคำนึงถึงสมอง
ในดวงจิตรู้ไหมฉันใฝ่ปอง
ในครรลองความรักมักเล่นกล
เธอเย้าหยอกหลอกล้อตัดพ้อฉัน
เธอตัดรอนความฝันมาหลายหน
เธอมองฉันเหมือนเช่นเป็นเดนคน
เธอไม่สนถึงหัวใจใฝ่รักเธอ
ฉันเป็นฉันเช่นนี้หลายปีผ่าน
ฉันอยากสานความรักถักเสนอ
ฉันเพียบพร้อมหัวใจไว้บำเรอ
ฉันรักเธอคนเดียวอยากเกี่ยวใจ
เพียงพลิ้ว
เธอเป็นเธอ....ฉันเป็นฉัน...ทุกวันต่าง
เธอควรวางหัวใจกับใครอื่น
เธอเสนอรักสลักคำย้ำจุดยืน
เธอคงชื่นสมหวังดั่งต้องการ
ไม่เป็นไรรักของฉันค่านั้นศูนย์
ไม่ควรจูนคลานคืบให้สืบสาน
ไม่เป็นไรคงทนไหวเจ็บไม่นาน
ไม่ร้าวรานเท่าไรใจแสนกล
ฉันเป็นฉันเช่นนี้ที่เธอเห็น
ฉันยังเป็นคนนี้ที่สับสน
ฉันไม่เห็นเธอเป็นเช่นเดนคน
ฉันเห็นผลแห่งรักร้ายไม่หมายครอง
ฤกษ์  ชัยพฤกษ์
เห็นว่ารักฉันร้ายไม่หมายครอง
ขอให้ลองคิดใหม่ใจแน่วนิ่ง
มองทะลุภายในได้ความจริง
ว่าทุกสิ่งที่เห็นเป็นภาพลวง
ความรักฉันเหมือนเป็นเช่นไม้ใหญ่
แผ่กิ่งก้านร่มใบออกใหญ่หลวง
กิ่งใหม่งอกกิ่งเก่าใช่หลุดล่วง
ยังงอกงามพุ่มพวงตระหง่านไกล
รุ่งจำเริญพร้อมกันต่างหรรษา
เหล่าวิหคนกกาได้อาศัย
หากวิเคราะห์มองซึ้งถึงความนัย
คงไม่ตัดเยื่อใยให้เศร้าตรม
มาเถิดหนาคนดีมีรักรอ
มาร่วมกันถักทอให้รักสม
มาลงเรือลำเดียวเกี่ยวรักบ่ม

รักใคร..ให้ใช้สิทธิ์..

มวลภมร


o สิทธิ์คือเธอ มีฉัน นั้นแน่แน่ว
ไม่คลาดแคล้ว คงมั่น นั้นเสมอ
เคาะประตู หัวใจ ไฝ่รักเธอ
เปิดนะเออ เพื่อเรา เฝ้าห้องใจ
o เธอคนนี้ คนที่ ฉันเฝ้าหา
รอเธอมา เชื่อมฝัน ให้หวั่นไหว
วานพระพรหม เสกสรร บันดาลใจ
มอบหวานให้ น้องพี่ นี้สักครา
o ที่เฝ้าหยอด เพลงหวาน เพียงหวังไว้
เพื่อน้องได้ รับหวาน นั้นไว้หนา
เขียนกลอนหวาน ก็หวาน เพียงกานดา
ไช่จะมา หวานหว่าน ผ่านหลายนาง
o มิได้หวัง ว่าน้อง ต้องไหลหลง
เพียงมั่นคง ด้วยรัก ภักดิ์มิห่าง
ใจคงมั่น รักนั้น มิจืดจาง
ขอยอมวาง ใจไว้ ให้เพียงเธอ
o เพียงเธอเปิด หัวใจ ให้ถือสิทธิ์
จะตามติด มิให้ ใจได้เผลอ
ทุ่มสุดใจ สุดกาย ให้เพียงเธอ
แม้ต้องเจอ อุปสรรค ยากถอนใจ
22:50 24/03/2553

.ส่งใจแทน.กุหลาบ..นะที่รัก..

พิมญดา


วาเลนไทน์หมายมั่นวันสดใส
วันของใจแต้มแต่งแสงแห่งฝัน
วาเลนไทน์รักเอยเฉลยพลัน
วันของฉันบางใครใจส่งมา
คงไม่ต้องมอบดอกกุหลาบฝาก
เพราะลำบากไกลกันนั้นหนักหนา
แค่ส่งเสียงตามสายคนไกลตา
กระซิบว่า"รักมั่นฉันเพียงเธอ"
ได้แค่นี้ก็พอต่อความรัก
ได้ใจภักด์นิรันดร์มั่นเสมอ
ค่อยต่อเติมแรงใจใฝ่พบเจอ
จะเสนอรักตอบมอบเช่นเคย
ดอกกุหลาบแทนใจไม่แม้นหมาย
เท่ากับชายซื่อตรงส่งรักเผย
ไม่แอบซ่อนรักมากจากใครเลย
ขอเพียงเอ่ยแทนวัน..อันสวยงาม
วาเลนไทน์ปีไหนใจมิเปลี่ยน
แม้หมุนเวียนพอศอรอคำถาม
ว่ารักไหมเล่าหนอขอนิยาม
จะตอบตาม..ที่ใจ..ใช่ไร้เธอ

ณ ราตรีหนึ่ง ซึ้งในรัก

ปักษาสวssค์


~٥ตีสองผ่านน้องจึงมาถึงบ้าน
เวลาผ่านนานเนิ่นเพลินงานอยู่
พี่ยังรอเวลากลับน้องรับรู้
ใจหดหู่เห็นพี่นอนสะท้อนใจ~
~٥ทีวีเปิดพัดลมเป่านอนเข่าคู้
น้องอดสูใจสั่นกลั้นร้องไห้
ที่รักจ๋าขอโทษโปรดเข้าใจ
ใช่เฉไฉไม่ทำตามสัญญา~
~٥นับไม่ถ้วนจำนวนครั้งที่พลั้งผิด
พี่ไม่คิดใส่ใจไม่ถือสา
พี่ยิ่งดีน้องยิ่งด้อยน้อยราคา
ไม่สมค่าเคียงคู่อยู่ร่วมเคียง~
~٥บรรจงจรดริมฝีปากหน้าผากพี่
ปิดทีวีห่มผ้าให้ไม่ส่งเสียง
ผ่อนพัดลมทรุดร่างข้างขอบเตียง
ถวิลเพียงเสียงขานรับการกลับมา~
~٥กระซิบบอกพี่จ๋าน้องมาแล้ว
เสียงรับแผ่วหวานล้ำคำว่า"จ๋า"
จับมือนุ่มกุมมือแนบแอบอุรา
หลับเถิดหนาดวงใจให้ฝันดี~
~٥น้องขอขับกล่อมพี่ที่ในฝัน
ถักแสงจันทร์ทอสายลมห่มให้พี่
รินน้ำค้างกลางไพรใสรุจี
รอให้พี่จิบดื่มตอนลืมตา~
~٥มีเพียงรักปั่นกรอทอเป็นมุ้ง
กันเหลือบยุงริ้นไรไต่เข้าหา
มีเพียงใจเชื่อมั่นคำสัญญา
เป็นศาสตราคุ้มครองป้องกันภัย.~

--ใครโกรธใคร--

กระต่ายตาย


โกรธแล้วนะวันนี้
ที่เธอคนดีมาทำแขวะใส่
ไม่ต้องขอโทษเพราะฉันไม่ให้อภัย
เผลอพูดคำนี้ออกไปสุดท้ายเขาก็ไม่โทรมา
ทำยังไงดีล่ะคราวนี้
ก็เราอยากคืนดีเหมือนกันนี่หน่า
เลยต้องรวบรวมคำพูดคำจา
แล้วโทรไปบอกว่าฉันรักเธอ

~ โคลงกลบท พันธวีสติการ ~ ขอรัก ~

พจน์รำพัน


~ โคลงกลบท พันธวีสติการ ~ ขอรัก ~
( โคลงกลบท ๒ )
~ ขอรักมาใส่ไว้        ในโคลง
เพียงค่อยคิดความโยง      อย่างช้อย
เคียงคอยติดตามโจง      จิตฉลัก
ภักดิ์ว่าใจใฝ่ร้อย        รจน์ด้วยคิดถึง
โคลงกลบท พันธวีสติการ
มีลักษณะเป็นกระทู้ ๕ แนว อ่านแนวดิ่ง ได้แบบกลอน ( สังเกตสีตัวอักษร )
มีสัมผัสสระในและสัมผัสสระเชื่อมเป็นกลบังคับ
ขอ    รัก   มา   ใส่   ไว้        ในโคลง
เพียง  ค่อย  คิด  ความ  โยง       อย่างช้อย
เคียง  คอย  ติด  ตาม   โจง       จิตฉลัก
ภักดิ์   ว่า   ใจ   ใฝ่   ร้อย       รจน์ด้วยคิดถึง
ขอเพียงเคียงภักดิ์     ( เพียง-เคียง, ภักดิ์/รัก )
รักค่อยคอยว่า        ( ค่อย-คอย, ว่า/มา )
มาคิดติดใจ          ( คิด-ติด, ใจ/ใส่ )
ใส่ความตามใฝ่       ( ความ-ตาม, ใฝ่/ไว้ )
ไว้โยงโจงร้อย        ( โยง-โจง )
คุณยาแก้ปวด
หาก กาย  ชิม   มั่ว ครั้น.........คงเซ็ง
เรา  หวั่น เบียร์  จะ  เล็ง.........ต่อแก้ว
เมา  พลัน ละเหี่ย ขณะ เง็ง.......งงโง่
หาย  ทิ่ม  หัว   ปั่น  แล้ว......บ่นบ้าสุดซอยฯ
คุณเฌอมาลย์
หมาย สมัคร เพียร  มั่น   ด้วย       สัญญา
ใจ    แน่   ภักดิ์   ตรึง  ตรา       มั่นไว้
ใย    แปร   รัก   จึง    ลา       ไหวหวั่น
รัก   เปลี่ยน  พลัน  ม้วย  ได้       หม่นไหม้ตรอมตรม
คุณเพียงพลิ้ว
ฝาก ใย    รัก  เกี่ยว  ให้        ผูกพัน
ลม  สวาท ทอ  ทรวง ขวัญ       แอบยิ้ม
ห่ม  พาด  ก่อ  ดวง   ฝั

วาสนาพี่น้อย

ก่องกิก


พี่รักน้องคนดีสุดที่รัก
คิดถึงนักคนดีมิมีเหงา
คิดถึงมากรักมากยากจะเดา
เพราะสองเรารักอยู่มิรู้ลา
บอกจะอยู่กับพี่ไม่มีอื่น
ใจพี่ชื่นด้วยรักเป็นหนักหนา
พอพี่ห่างไปไกลสุดสายตา
เจ้าก็มาเปลี่ยนไปให้ใครครอง
หรือเขาหนุ่มทุ่มทองมากองให้
จึงแบ่งใจเนื้อเย็นออกเป็นสอง
ตำแหน่งพี่ร่อแร่แค่สำรอง
น้ำตานองตอนแก่แย่แล้วเรา
หัวอกพี่ก่องกิกต้องพลิกผัน
พี่ต้องกลั้นน้ำตาพาใจเหงา
ความเจ็บช้ำน้ำใจไม่บางเบา
แก่แล้วเราขอโทษอย่าโกรธเลย

"อยากบอกเธอว่า....."

วงศ์ตะวัน


คงไม่มีโอกาสพูดทุก-ทุกคำที่คิด
เพราะไม่รู้ว่าฉันมีสิทธิ์แค่ไหน
กลัวว่า...บางคำที่พูดออกไป
จะเป็นสิ่งทำให้...เธอร้างลา
ก็เลยพูดได้เพียงบางคำ
และไม่อยากตอกย้ำ........
เพราะยังกลัว-กลัว กล้า-กล้า
ขอโทษนะ...ถ้าฉันจะสับสนบ้างในบางเวลา
ขอเธออย่าถือสา หรือ ใส่ใจ
หากฉันมีโอกาสพูดทุก-ทุกคำที่คิด
ไม่รู้ว่าจะเป็นการทำให้เธอเข้าใจผิดหรือไม่
แต่ยังยืนยัน...นะ...ไม่ว่าจะเกิดอะไร
เธอ ก็คือ หนึ่งเดียวในใจ...
ที่ฉันรักและห่วงใย...เสมอมา

สู่กลางใจเธอ

แมงกุ๊ดจี่


เหมือนเส้นทางห่างไกลเกินไปถึง
อาจเพียงครึ่งกึ่งปลายแห่งสายฝัน
ยิ่งเนิ่นนานเหินห่างหว่างสัมพันธ์
แต่คราวนั้น...พอสัมผัสยิ่งชัดนัย...
เหมือนค้นเจอยอมรับประทับจิต
หว่างชีวิตพร้อมก้าวแม้ยาวไกล
หากหนทางจะเสี่ยงสักเพียงไหน
พร้อมก้าวไป...ไปสู่กลางใจเธอ...
ขอเดิมพันความรักด้วยภักดิ์มั่น
พร้อมฝ่าฟัน...หยิบคว้าหาเสนอ
ความรักหวานน้อมนำมาบำเรอ
มั่นเสมอตราตรึงเพียงหนึ่งเดียว...
คือความรักจากใจมอบให้แล้ว
ใสเพริศแพร้วนำปักสลักเกลียว
เปรียบรักงามที่แสนจะแน่นเหนี่ยว
ใช่เพียงเสี้ยว...รู้สึก...ส่วนลึกมี..

ไกล.... สุดปลายฟ้า

พี่สาว


เส้นทางฝัน นั้นไกล สุดปลายฟ้า
รอเวลา พาใจ ไปหาฝัน
รอคอยเธอ เพ้อหา ทุกคืนวัน
ดั่งดวงจันทร์ ทอแสง แข่งแสงดาว
ยามสัญจร ให้ห่วง ดวงใจนัก
เธอที่รัก หักโหม  ฝ่าลมหนาว
รอจดหมาย หายไป ไร้ข่าวคราว
ปวดใจร้าว อาลัย ใยลืมกัน
ได้ข่าวเศร้า เขาทำ ให้เธอช้ำ
หัวใจพร่ำ ร่ำหา เธอห่างฉัน
ได้แต่เฝ้า เข้าใจ ห่วงใยกัน
เธอกับฉัน เรารู้ กันสองใจ
เส้นทางฝัน ไม่ไกล เกินใจฝัน
ทางเส้นนั้น ไม่เศร้า เราสดใส
จับมือกัน ก้าวข้าม ขวากหนามใจ
ต่อนี้ไป  ไม่เหงา เรามีกัน

"คือรักเธอ" (จริงๆ นะ)

แมงกุ๊ดจี่


สารภาพออกไปหวังให้รู้
ทุกอณู...หทัยฉันมั่นเสมอ
ในรู้สึกประจักษ์คือรักเธอ
จึงเสนอร่วมวาดปรารถนา...
ไม่เคยมีวันใดไม่ "คิดถึง"
มนต์รักตรึงด้วยเล่ห์เสน่หา
รักเท่าใดยังเป็นเช่นนั้นมา
มั่นสัญญาจะไม่ทำช้ำฤดี...
ก็ตระหนักว่าหวงและห่วงใย
พร้อมเข้าใจเคียงข้างไม่ร้างหนี
คอยปลอบโยนด้วยใจจริงสิ่งเธอมี
ทุกครั้งที่อ่อนแอเหลียวแลกัน...
ไม่วันนี้ วันไหน  มอบใจภักดิ์
ผูกสมัคร...ร่วมเรียงได้เคียงฝัน
เพียงผู้เดียวจะปลูกความผูกพัน
เพราะเธอนั้น"คื อ ล ม ห า ย ใ จ"
*บทส่งใจ (ขอยืมติ๊ดนึงนะค่ะพี่แทน  หน่านะ อิอิ)
.....วาเลนไทน์ปีนี้  รู้สึกแปลกในรู้สึก "คิดถึง"
มันเป็นความรู้สึกที่คลุมเครือ  ไม่ชัดเจนในรู้สึก
ว่าเกิดอะไรขึ้นแน่
รู้เพียงแต่...
"ฉันรู้ดีว่าเธอ เฝ้าห่วงฉันทุกลมหายใจ
จะอยู่ที่ใด  จะทำอะไร ไม่เคยทิ้งให้เหงาใจ"
ฟังเพลงนี้จบไปรอบแรก   รู้สึกว่าใช่  ใช่แล้ว
แต่ก็ยังไม่แน่ใจนัก
แต่มันยิ่งชัดเจนมากขึ้น   เมื่อฟังซ้ำอีก 1 รอบ 2 3 4 5 6...
มันเป็นสิ่งที่ใจรู้สึกว่าใช่  ใช่สิ่งที่อยู่ในใจ
แต่ไหน?   ใครไหน?   นั่นสิ

ดอกไม้แทนใจ

ฝนทอง


ในวันวาเลนไทน์
มอบดอกไม้สื่อแห่งรัก
กุหลาบยึดเป็นหลัก
เพื่อบอกรักจากดวงใจ
ดอกทิวลิปสีแดง
ก็แสดงรักยิ่งใหญ่
เป็นดอกไม้แทนใจ
ว่ารักมากในตัวคุณ
ชมพู คาร์เนชั่น
ว่ารักนั้นแสนอบอุ่น
ความหมาย “ผมรักคุณ”
เธออยู่ในหัวใจฉัน
ดอกไม้บอกรักผ่าน
อีกดอกนั้นทานตะวัน
ความหมายที่รู้กัน
คือความรักแบบบูชา
ในวันวาเลนไทน์
มอบดอกไม้สื่อภาษา
บอกรักแทนวาจา
ด้วยดอกไม้ตามใจคุณ ฯ

สื่อแห่งรัก

อรุโณทัย


ในวันวาเลนไทน์
มอบดอกไม้สื่อแห่งรัก
กุหลาบสีประจักษ์
บอกความหมายจากดวงใจ
กุหลาบแดงหนึ่งดอก
แทนคำบอก “รักเธอ” ไว้
กุหลาบเหลืองสดใส
แทนความรักว่าคือเพื่อน
กุหลาบสีชมพู
ความหมายหรูหาใครเหมือน
เป็นรักคอยย้ำเตือน
แทนความรักโรแมนติก
กุหลาบขาวพราวเสน่ห์
รักทุ่มเทไม่หลุกหลิก
รักมากไม่มีพลิก
รักบริสุทธิ์จากใจ
กุหลาบดำล้ำค่า
บอกรักว่าไม่หวั่นไหว
รักมากจากดวงใจ
ก็คือรักนิรันดร
ดอกไม้สื่อแห่งรัก
ควรตระหนักเอาไว้ก่อน
มอบให้แทนคำวอน
บอกรักวันวาเลนไทน์ ฯ

กลอนรักหวานวันวาเลนไทน์

กระต่ายใต้เงาจันทร์


คล้องหัวใจไว้ในความทรงจำ
ปล่อยหัวใจลอยไปสุดขอบโลก
เอาความรักพัดโบกสุดขอบฟ้า
ส่งรอยยิ้มหวานสดใสในแววตา
กระซิบแอบอ้อนมาว่า...รักเธอ...
ใช้ผืนฟ้าทั่วนภาแทนกระดาษ
ใช้น้ำค้างหยดวาดภาพเสนอ
เก็บดวงดาวร้อยเรียงเพียงเพื่อเธอ
แทนคำว่า...รักเสมอ...ทุกเวลา
ขอให้เราอยู่เคียงเพียงคู่กัน
แม้เธอฉันต้องห่างกันไกลสุดหล้า
ห่างเพียงใดใกล้ไกลสุดสายตา
วานสายลมสื่อพาความรักไป
แทนความรู้สึกของใจส่งไปถึง
ผ่านถ้อยคำหวานซึ้งมามอบให้
ใช้ปุยเมฆร้อยคล้องสองหัวใจ
ถักสายใยรักเราอยู่...เคียงคู่กัน...

บทกวีแห่งรัก

อรุโณทัย


บทกวีมากมีที่ได้อ่าน
ต่างไขขานตำนานรักประจักษ์ฝัน
วาเลนไทน์บอกรักพร่ำจำนรรจ์
ต่างแบ่งปันความรักจากดวงใจ
บทกวีบางบทบอกประจักษ์
ค่าแห่งรักมิได้อยู่ที่ความใคร่
เมื่อถึงวันความรัก “วาเลนไทน์”
ขออย่าได้ทำลายรักที่ปักทรวง
บทกวีบางบทบอกรักกัน
เมื่อถึงวันแห่งรัก “รักหนักหน่วง”
วาเลนไทน์วันรักอย่าหลอกลวง
ให้ช้ำดวงฤดีที่รักจริง
บทกวีบางบทที่ได้อ่าน
บอกรักผ่านสื่อรักตระหนักยิ่ง
มอบดอกไม้แทนใจว่ารักจริง
ทำทุกสิ่งเพื่อรักวันวาเลนไทน์ ฯ
หน้า / 13  
ทั้งหมด 220 กลอน