แล้วน้ำตาก็ร่วงริน เสียงสะอื้นที่เคยได้ยินยังแว่วผ่าน มองเห็นเพียงตัวเองเหมือนไร้วิญญาญ ทรมาน ไม่เหลือใคร ข่มตาหลับไหลปล่อยใจฝัน เห็นคนเคยผูกพันกลับมาอยู่ใกล้ เห็นรอยยิ้มเดิมที่อุ่นไอ เห็นความห่วงใยในแววตา แล้วความเงียบงันก็ปลุกฉันสะดุ้งตื่น รอบกายยามค่ำคืนไม่มีแม้เงาคนเคยห่วงหา มองเห็นตัวเองไร้วิญญากำลังเจ็บชา เสียงสะอื้นเดิมๆกลับมา แล้วที่สุดหยดน้ำตาก็ร่วงริน
ไม่นึกเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอเข้ามาบอกลาฉัน วันที่เธอบอกว่าเธอไม่รักกัน วันที่ฉันต้องทนกลั้นน้ำตา อยากบอกเธอว่าขอบคุณ กับไออุ่นที่เคยมีให้ฉัน กันความสุขเล็กๆ ที่เธอมอบให้กัน กันคืนวันที่มันผ่านพ้นไป ขอให้เธอมีความสุขกับรักใหม่ หากวันไหนเจ็บช้ำขอเธอกลับมาหา คน- คนนี้จะยังคงห่วงใยทุกเวลา และพร้อมจะเอ่ยคำว่าฉันเข้าใจ
ฉันไม่ได้รักเธอหรอกจะบอกให้ น้ำตาไหลเพราะบังเอิญโดนฝุ่นผง ฉันไม่ได้รักเธอหรอกบอกตรงตรง นวลอนงค์เข้าใจผิดคิดอื่นไกล เพราะเธอรักกับฉันแค่เพียงเพื่อน คอยย้ำเตือนตัวเองอย่าหวั่นไหว เพราะแอบดูรู้ว่าเธอรักกับใคร คอยปลอบใจฉันไม่ได้ไปรักเธอ อยากจะบอกความในใจก็ไม่กล้า เกือบเกินกว่าจะหยุดยั้งใจพลั้งเผลอ จนเหินห่างร้างไปไกลจากเธอ เสียงพร่ำเพ้อก้องหัวใจทุกคืนวัน ฉันไม่ได้รักเธอหรอกจะบอกให้ กอบเก็บไว้ในดวงใจแค่ความฝัน ไม่กล้าบอกหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน ความจริงนั้น.....ฉันรักเธอเสมอมา.....
มองดวงดาวพราวตากลางฟ้ากว้าง ใจเวิ้งว้างเริ่มกลัวขลาดหวาดหวั่นไหว เหงาปล่าวเปลี่ยวเดียวดายเศร้ากายใจ จำจากไปไกลจากเธอด้วยน้ำตา เหมือนความฝันผันผ่านอยู่นานเนิ่น รักกว่าเกินเดินจากไปใจผวา เหลือแค่เพียงเสียงของเธอเพ้อพร่ำมา แล้วเวลาคงลบเลือนกลบเกลื่อนจาง จากวันนี้จักมีใครห่วงใยอีก ดุจถูกฉีกความผูกพันเป็นฝันค้าง มองรอยยิ้มพริ้มร่องรอยค่อยเลือนลาง ความอ้างว้างปลิวแทรกซ่านผ่านสู่ใจ เพราะเธอคือผู้สร้างฉันในวันก่อน เธอช่วยสอนช่วยแนะนำช่วยแก้ไข เธอจักคือภาพทรงจำย้ำดวงใจ เธอผู้ให้เพราะเธอคือจุฬา...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
