แปดสิบปี พ่อหลวง ของปวงไทย พระเกียรติ์เกริก เกรียงไกร ก้องไปหนา ทศพิธ ราชธรรม ทรงนำมา ใส่อุรา มั่นคง ยืนยงยาว หลายสิบปี พ่อลำบาก ตากแดดฝน ทรงอดทน จริงแท้ แม้ร้อนหนาว เพื่อประชา เป็นสุข ทุกทุกคราว ร้อยเรื่องราว แก้ไข เพื่อไทยคง หลายสิบปี แสนเหนื่อย พ่อเมื่อยล้า มานานช้า พาฉันคิด พิศวง มิเคยคิด หยุดหย่อน พักผ่อนองค์ ท่านยังทรง คำนึง คิดถึงไทย พ่อสอนให้ เพียงพอ มิก่อหนี้ เหมือนดังที่ รู้มา พาขานไข เศรษฐกิจ พอเพียง หล่อเลี้ยงไป ก็จะไม่ มีทุกข์ มาคุกคาม พ่อสอนให้ รู้รัก สามัคคี เอื้ออารี แบ่งปัน อย่าหยันหยาม เราคนไทย ใคร่ครวญ ชวนทำตาม เป็นความงาม แบบหนึ่ง ควรพึงมี แปดสิบปี ของพ่อ ขอจำจด ทุกบาทบด เหยียบย่าง ทางวิถี ด้วยเพราะพระ เมตตา แหละปราณี ทุกชีวี ขอเทิดไท้ ให้ราชันย์ ขอพระองค์ ทรงพระ เจริญยิ่ง เป็นขวัญมิ่ง ประชา พาสุขสันต์ ตราบฟ้าดิน สิ้นสลาย มลายพลัน ทุกคืนวัน บูชาคุณ เทิดทูลองค์ฯ. ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ทรงพระเกษมสำราญ ปราศโรคาพยาพาธทรงเป็นมิ่งขวัญของปวงชนชาวไทยตลอดไป ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า นายเบรฟฮาร์ท ขอถวายพระพรชัย
ร้อยอักษรเป็นมาลัยแทนบุปผา แทนวาจาแทนรักไม่แปรผัน จะร่วมสู้อยู่เคียงมิเกี่ยงกัน มากสีสันต์ครองเรือนสิบหกปี เลือกมาลัยดอกกุหลาบสีสดใส คล้องดวงใจคนรักด้วยศักศรี มอบตอบแทนรักแท้ที่แสนดี รับไว้ทีที่รักจากดวงมาลย์ กาลเวลาเนิ่นนานที่ผ่านพ้น ฝ่าสายฝนแดดร้อนและอ่อนหวาน ร่วมกันสานฝันแรกแบบหัดคลาน รวมผสานใจเดียวกลมเกลียวกัน จากวันนั้นฝันแรกไม่สลาย แต่กลับกลายเป็นแรงแสนแข็งขัน อุปสรรคมักมีเสริมคุ้มกัน ประสานมั่นสองมือสองหัวใจ แม้บางคราวเรื่องราวรักสับสน แสนวกวนทนหนักคิดผลักไส หากเหหันไม่ฟังคำผู้ใด ทุกการไปใจมุ่งสู้ความจริง ชีวิตคู่เริ่มนับหนึ่งสองสาม แล้วติดตามด้วยสี่มีลูกหญิง เป็นโซ่ทองคล้องเราได้พักพิง คอยแอบอิงยามเหนื่อยและอ่อนแอ ยี่สิบสี่ตุลาอีกคราหนอ เพียงแค่ขอรักมั่นในดวงแข ขอความรักเท่าเดิมมิเพิ่มแปร จนชราแรแค่รักฉันเท่าเดิม
ครบรอบปีหนึ่งแล้ว ไกลกัน เหตุว่าเธอหนีฉัน หลบลี้ ถึงผันผ่านคืนวัน กาลล่วง มานาน ใจไป่ลืมเธอนี้ ตราบฟ้าดินสลาย เหตุไฉนจึงหักล้าง ไมตรี ใยไม่แถลงวจี กล่าวอ้าง ทำไมจึ่งรีบจรรี มิล่ำ ลากัน หนีห่างลับแรมร้าง ทอดทิ้งฉันไป ภาพเธอขอเก็บไว้ ตลอดไป ถึงอยู่ไกลแสนไกล เหว่ว้า จะเป็นหนึ่งในฤทัย ทุกช่วง ชีวัน หวังแค่เพียงเห็นหน้า อีกครั้งก็พอ อาจเป็นโคลงสี่ที่ไม่ได้ไพเราะอะไรเลยนะครับเพราะเพียงแต่งระบายอามณ์เศร้าในวันพิเศษของผมเอง มิได้คัดสรรคำอันล้ำเลิศ มิได้เพริศพริ้งเพราะเสนาะหู มิได้หวังเทียบชั้นบรมครู เพียงหวังชูเชิดเชลงชโลมใจ ขอบคุรที่สละเวลามาอ่านครับ
ไดอารี่สีดำกำมะหยี่ ครบรอบปี ที่ได้เป็นของขวัญ กุหลาบแดง เป็นลายนูนทองอำพัน ซึ่งมอบกัน วันที่มี สัญญาใจ เปิดหน้าแรก มีคำว่ารักนะ สัญญาจะ ดูแล มิห่างหาย พร้อมรูปถ่าย เราสอง กายชิดกาย ช่างใจหาย มาวันนี้ รักขาดตอน ยังจำได้ วันแรกเจอ แรกสบตา เธอเดินมา ถามฉัน อย่างหวั่นไหว คนไร้ค่า เช่นเธอไม่มีใคร ขอฝากใจ ฝากศรัทรา ให้ดูแล เมื่อนึกถึงตอนนั้น น้ำตาหยด รินรินรด เป็นรอยซ้ำ ตรงรอยเก่า รอยตรงนี้ ทุกๆปีน้ำตาเรา ที่เป็นเงาสีดำ บันทึกเดิม จุดเทียนหอม สีชมพูลายกุหลาบ กรอบรูปภาพ เราสองบนโต๊ะน้อย เพลงเบาๆ แชมเปญขาว กับแหวนพลอย คราดาวคล้อย คอยเดือนลับ เหงาจับใจ รู้ไหมนะ มีหญิงโง่ยังนั่งซึ้ง นั่งนึกถึง คืนวันเก่าที่เลือนหาย ก็วันนี้ ของหลายปี เธอข้างกาย ผลสุดท้าย ฉันกลับกลาย เป็นส่วนเกิน
ประณามข้าผิดใช่ไหมมนุษย์ ข้าลากฉุดชีวิตปลิดสังขาร ข้าฟาดครืนกลืนทรัพย์สินสิ้นประมาณ ข้ารุกรานผลาญพล่าทั่วธานินทร์ หรือเจ้า ! ผู้โง่เขลาบั่นบุกรุกถึงถิ่น สัมปทานขุดเจาะคอยเกาะกิน ธรรมชาติน้ำตารินแทบสิ้นใจ ยุติธรรมอยุติธรรม เจ้าร่ำร้อง เมื่อข้าฟ้อง-เจ้าว่าแกล้งแสร้งโถมใส่ ความเป็นธรรมของเจ้ายากเข้าใจ กรรมสนองน้ำตาไหล-โทษใครกัน กี่ร้อยคลื่น กี่หมื่นสัตว์ ชี้ชัดอยู่ ร่วมรับรู้ เริ่มเข้าใจ ไม่โศกศัลย์ สำนึกใหม่ฟื้นค่าอันดามัน คืนสู่วันร่มเย็นดังเช่นเดิม *สำนึกใหม่ฟื้นค่าอันดามัน ข้าและเจ้าร่วมสานฝันสู่วันเดิม *
ปรารถนา.....ไทยพบประสบสุข ปรารถนา.....ไทยสิ้นทุกข์ภัยทั้งผอง ปรารถนา.....ไทยสบสันติ์อันเรืองรอง ปรารถนา.....ไทยพี่น้องปรองดองกัน ปรารถนา.....ไทยทั่วหน้าสามัคคี ปรารถนา.....มิตรไมตรีกระชับมั่น ปรารถนา.....ไทยรวมร่วมฝ่าฟัน ปรารถนา.....เคราะห์ร้ายนั้นพลันผ่อนคลาย ปรารถนา(นี้)..คงไม่ไกลเกินไปถึง ปรารถนา.......สักวันหนึ่งถึงจุดหมาย ปรารถนา.......ไทยอยู่รอดไม่วอดวาย ปรารถนา.......สุดท้าย " ไทยยืนยง " (ครบรอบ 33 ปี 14 ตุลาฯ)
พรุ่งนี้แล้วซินะ.. จะครบรอบวันคล้ายวันเกิดของฉัน รู้ว่ามันไม่สำคัญ ไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้น คงจะเหมือนทุกคืนวันผ่านแล้วก็ผ่านผันไม่หวนมา พรุ่งนี้แล้วซิ.. คงไม่มีใครไม่มีคำอวยพรใดใดให้ฉันอีกแล้วนะ คงจะเหมือนกับทุกทุกปีที่ผ่านมา ที่คนไร้ค่าคนนี้ไม่เคยมี.. ++ +++ ++ Happy BirthDay tO mE.. เป่าเทียนซิแล้วตั้งใจอธิษฐาน ฝากดาวเดือนที่เป็นเพื่อนเรามาตลอดกาล นำเอาสานส์คำอธิษฐานของฉันนั้นกลับไป ดาวจ๋าดาวเจ้าคงไม่ว่ากัน.. ถ้าคืนนี้ฉันจะไปนั่งคุยกับเจ้าใหม่ มีเพียงเจ้าเป็นเพื่อนเราไม่เคยไป ถึงอยู่ไกลเหมือนอยู่ใกล้ไออุ่นดาว.. ************************************************************************************ http://www.whenifallinlove.net/diary/diary.php?nAmSai:2:4:2005:11018 *************************************************************************************
ไกลกังวล อาทิตยาตกฟ้าที่ไกลกังวล ห่วงแสนหนคำนึงสรรค์ ประชาราษฎร์อยู่เย็น อย่างไรนั้น ใต้ขอบเขตขันธ์ พันธเสมา เดชพระบรมบพิตรนาถ อยู่เป็นแคว้นเป็นรัฐ ราช รักษา ฝากจากชื่อนามสืบ อโยธยา แต่กรุงมาแต่ครั้งบรรพชน องค์สมเด็จพระ ราม รามา บรมราชาราชันย์ เจ้าสถล สืบแต่กรุงครั้งมานาน กาล กล ประคองประคลครรภ์ นั้นเรื่อยไป สืบแต่รุ่ง ทิวา ฟ้า คณะประชา คณะราษฎร์อำนาจ สิ้นไซร้ นับแต่นี้ไม่มีแล้ว ประชาธิปไตย สืบแต่นี้สืบไป ไม่มีอีกแล้ว ราม รามา ฯ ................ ขอพรพระราชประสงค์ในหวัง ชั่วลูกหลานยัง ไป่ สิ้น พุทธเจ้าข้าฯ ให้เหลนโหลน ฝากพระราชทินนาม นานมา ขอ อภัยทานเถิดฟ้า ข้าฯ พระองค์ ขอบูชาพระราชกษัตริย์ ให้ชูชัก ข้าฯพระบาทสมประสงค์ สืบจากวัน สละอำนาจ ที่ไกลกังวล ๒๔ มิถุนายน เป็นต้นมา..... .....๒๔ มิถุนายน ๒๔๗๕ ....ที่พระราชวังไกลกังวล.......ยามนั้น...คณะราษฎร์ ยึด สยาม.............การควบคุมพระองค์แด่ สมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมพระนครสวรรค์วรพินิต....และจากนั้น กรณี พระองค์เจ้าบวรเดช......จนป่านนี้ใครเล่าจะบังอาจใช้ วันที่ ๒๔ มิถุนายน นี้เป็น วันประชาธิปไตย เล่า....ทำไมเล่า.......... .........ปีนี้วันนที่ ๓๐ พฤษภาคม เป็นวาระวัน ครบรอบ ๖๓ ปี แห่งการ สวรรคต ของพระองค์........ณ ประเทศ อังกฤษ......
มั่นอกมั่นใจว่ายังไงก็จดจำ ทุกถ้อยคำที่เธอเคยบอกไว้ ทุกคำอวยพรในทุกปี ... ยังติดตรึงในใจ เฝ้ามองเข็มสั้นผ่านไป ... เลยเที่ยงคืนแล้ว เห็นไหม ... คนดี เธอเคยโทรมาเสมอ แม้ไม่เคยได้เจอ ... ไม่เคยฉลอง ... แต่ไม่เคยหน่ายหนี่ ผูกพันกันยาวนาน ... จนเวลาเปลี่ยนผ่านมาปีนี้ ครบรอบ 7 ปีที่รู้จักกันมา วันเกิดฉัน ... ฉันรู้ว่าเธอจำได้ แต่วันนี้จวนจะเลยไป ... เธอคงไม่ลืมหรอกหนา ฉันรอเธออยู่ ... ข้อความ ... หรือโทรมา วันนี้คงมีค่า ... หากคนพิเศษส่งสัณญาณมา ... ว่าไม่ลืม
กว่าจะได้คุณมาเป็นเจ้าของ ต้องต่อรองกับเรื่องราวหลากหลาย ข้อสอบแต่ละข้อยากมากยากมาย คุณก็เหลือเกิน..ช่างใจร้ายทดสอบมา กว่าจะมีวันนี้ของสองเรา ผ่านทุกความเหงา..ยามร้างล่วงห่วงหา ผ่านทุกความโศก..ยามรื้นร่ำพร่ำพรรณนา ผ่านห้วงแห่งกาลเวลามาเนิ่นนาน บ่มรักได้มาครบปี เดือนนี้..กุมภาพันธ์พบวันหวาน สุขสดชื่นพาหัวใจเบิกบาน สัญญาไหมจะรักกันตราบนาน..ไม่เปลี่ยนแปร ความรักมีอานุภาพมากมาย ขอแค่เราเป็นคนสุดท้ายให้แก่กันและกัน
ห นึ่ ง เ ดื อ น แ ล้ ว น ะ ที่ เ ร า ค บ กั น ม า น่ ะ รู้ ไ ห ม เ ธ อ คิ ด ว่ า เ ร า จ ะ ค บ กั น ไ ด้ น า น เ ท่ า ไ ร เ ธ อ มั่ น ใ จ แ ค่ ไ ห น เ รื่ อ ง เ ธ อ กั บ ฉั น สำ ห รั บ ฉั น นะ เ ธ อ น่ ะ เ ป็ น ค น สำ คั ญ ค ง ไ ม่ มี ใ ค ร ม า แ ท น ที่ เ ธ อ ใ น ใ จ นั้ น เ พ ร า ะ ฉั น จ ะ รั ก แ ล ะ ผู ก พั น มั่ น ค ง ต่ อ เ ธ อ
วัน..วันหนึ่งที่เลยผ่าน ช่วงเวลาที่ยาวนาน..เกินหยั่งถึง ช่วงชีวิตที่ผ่านค่ำคืนนึง ช่วงชีวิตที่บอกถึงความเป็นคน ................................. ช่วงเวลาที่ผ่านวันคืนเหงา ผ่านคืนเศร้าคืนสุขนับหมื่นแสน ผ่านคืนวันอันอ่อนล้าและโรยแรง เพื่อแสดงบ่งบอกถึงความเป็นคน ................................. เมื่อครบรอบอีกครั้งจึงรู้สึก ว่าความลึกของชีวิตยากหยั่งถึง ว่าชีวิตมีความหมายมากกว่าคำ.คำนึง ว่าชีวิตมีคำ.คำนึงที่อยู่ในใจ ^_^ ^_^ () ^_^ ^_^ ^_^ | | ^_^ ^_^ | | ^_^ ^_^ () ^_^ ^_^ | | ^_^^_^ (,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,) ^_^
ในวันนี้ครบรอบเดือนบอกรัก คอยฟูมฟักที่รักมั่นเสมอ ในวันนี้ฉันมีเพียงแต่เธอ รักเสมอรักเธอเพียงผู้เดียว ทุกเวลานาทีที่พ้นผ่าน .. เป็นตำนานของชายหัวใจเปลี่ยน ที่ไม่เคยมีใครเลยสักนิดเดียว ที่มันเที่ยวตามหามาช้านาน ทุกวันผ่านทำให้ใจสดชื่น คอยคิดถึงวันคืนที่แสนหวาน แต่วันนี้ความรักเป็นตำนาน ที่มันคอยขับขานนัยหัวใจ ดินคู่ฟ้าปลาคู่น้ำตามเขากล่าว พี่คู่เจ้าไม่ได้เลยใช่ไหม ขอวันนี้ให้วันคืนมันผ่านไป สิ่งสุดท้ายที่ได้บอกคือรักเธอ .......................................................................................... ช้าไปหนึ่งวันอะ
ขับลำนำกลอนไพเราะเสนาะโสต สองร้อยยี่สิบ ปี สมโภช กรุงรัตนโกสินทร์ ฉลองศก พระนครหลวงของแผ่นดิน เทิดพรหมมินทร์ขวัญหล้า...วงศ์จักรี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
