กลอนเหงา

วันเหงาๆ

zonkung


คุณคงไม่เคยรู้
ตั้งแต่คุณไม่อยู่ใจมันเหงา
อยากจะร้องทำได้แค่สะอื้นเบาๆ
คิดถึงวันที่มีเรามันปวดใจ
..................
อยากให้คุณกลับมารับรู้
มาเยี่ยมมองดูสักครั้งได้ไหม
ตั้งแต่วันที่คุณจากไป
เจ็บในใจร้าวในใจทรมาน
...................
อยากให้รู้ยังคิดถึงคุณ
คนที่ครั้งหนึ่งคือไออุ่น..ความอ่อนหวาน
คุณทำให้รักของผมเปลี่ยนเป็นความร้าวราน
เจ็บชั่วกัลป์ชั่วการณ์เท่าที่มีลมหายใจ

จะอยู่อย่างไร........

นิติ


+  อยู่กับดาวเหงากับเดือนเพื่อนคือสายลม
ด้วยอารมณ์จมอยู่ในความไม่ใคร
หันไปมองท้องฟ้าหาความใน
ดาวยิ่งไกลใจยิ่งห่างสุดอ้างว้างเหลือเกิน

"สหายค่ำคืนนี้"

ภีม


บนท้องฟ้ามีดาววับวาวแสง
นภาแจ้งด้วยจันทร์อันสุกใส
คืนวันเพ็ญแสงส่องผ่องอำไพ
ดั่งเพื่อนใจคนเหงาเศร้าเดียวดาย
น้ำค้างพรมร่างไหวใจสะท้าน
กลางวิมานเดือนเพ็ญเป็นสหาย
หากมีเธอมาอยู่คู่เคียงกาย
หนาวคงคลายอบอุ่นซบหนุนนอน
คุยกับดาวกับเดือนเหมือนคนบ้า
เปล่งวาจาเลอะเลือนเหมือนจิตหลอน
จะเหลียวมองหาใครให้เว้าวอน
ต้องทอดถอนสิ้นสุดหยุดหวังปอง
จึงต้องอยู่คนเดียวเปลี่ยวดวงจิต
มิอาจคิดหาใครใจหม่นหมอง
อยู่กับดาวกับเดือนเหมือนลำพอง
ยังคงครองความเหงาความเศร้าใจ ฯ

..งงๆ..

ต้น


....นั่งอยู่คนเดียวเฉยๆ
ก้มๆ เงยๆ แบบเหงาๆ
คิดๆ นึกๆ ถึงเรื่องเก่าๆ ของสองเรา
เบื่อๆ เศร้าๆ ที่ผ่านมา
....ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ทำไมยังเฝ้าคิดตลอดเวลา
ทั้งๆที่เรื่องราวก็ไม่ใช่จะเพิ่งผ่านมา
แต่แบบว่า...ไม่เข้าใจ

..บอกให้รู้ว่าเหงา..

ต้น


...คิดถึงเธอรู้หรือเปล่า
อยากบอกให้รู้ว่าเหงาเข้าใจไหม
จากเธอมา..จนวันนี้ก็ยังไม่มีใคร
แล้วเธอล่ะ..คิดถึงกันบ้างไหมคนดี
...ก็เพราะไม่เคยมีคนอื่น
พอต้องจากเลยไม่รู้ว่าจะเหงาขนาดนี้
นั่งฟังเพลงเหงาๆ น้ำตาก็ไหลทุกที
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คนดีจะเดินออกไปจากใจ...

ไม่เคยมีใคร

คนมีฝัน


นั่งมองดาวบนท้องฟ้า
พร้อมกับเช็ดน้ำตาที่รินไหล
ไม่เลยฉันไม่เคยมีใคร
ที่คอยอยู่เป็นเพื่อนใจยามอ่อนแรง
อยากมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง
ในวันที่รู้สึกอ้างว้างหวั่นไหว
อยากมีใครสักคนคอยเป็นกำลังใจ
จับมือเดินเคียงกันไป..จนถึงปลายทาง

เหงา

ปีกฟ้า


คืนหนึ่ง...
ค่ำคืนนี้ไร้ดาวเดือนเป็นเพื่อนพ้อง
แม้เหม่อมองหาเท่าไรก็ไม่เห็น
นอกหน้าต่างช่างว่างเปล่าสุดหนาวเย็น
จันทราเร้นหลบซุกซ่อนด้วยอีกดวง
มีก็แต่เหล็กดัดสีข๊าวขาว
มุ้งลวดยาวขวางราตรีที่ใหญ่หลวง
สีหมองหม่นปนคล้ำคล้ำดำทั้งปวง
ดาวตกร่วงแบบนิยายก็ม่ายมี
นั่งเหม่อลอยบนโต๊ะไม้คล้ายท่อนซุง
ตามองมุ่งสู่เบื้องหน้าฟ้าหมดสี
ยิ้มแหยแหยไร้เมตตาไร้ปราณี
โคตรคิดถึงเธอคนดีเหงาจังเลย.......
คืนต่อมา...
ค่ำคืนนี้มีดวงดาวพราวฟ้ากว้าง
อยู่รอบข้างดวงเดือนเพื่อนคู่หู
ช่างสวยงามตามใจใคร่มองดู
เพียงอยากรู้ทำอย่างไรไข่วคว้าเดือน
เธอดุจดาวดวงเดือนย้ำเตือนฉัน
เธอคือฝันอันล่องลอยคอยเชือดเฉือน
เธอคือฝันที่เป็นจริงหรือลางเลือน
หรือฉันเหมือนหมาน้อยน้อยคอยดูดาว...
หน้า / 9  
ทั้งหมด 143 กลอน