15 มีนาคม 2553 10:45 น.
มวลภมร
o ใครคนหนึ่ง คนซึ่ง เคยรักมาก
ต้องมาพราก จากกัน ให้หวั่นไหว
ยังคงรัก แม้รัก สักเพียงใด
มิอาจไป ต่อได้ ในทางรัก
o ต้องเลิกลา ลาร้าง ห่างจากน้อง
ทั้งใจสอง ยังมั่น ยังแน่นหนัก
ต้องจากไป ทั้งที่ ใจยังรัก
ยากจะหัก หัวใจ ให้ลืมเธอ
o หากไม่เจอ ไม่คิด ไม่เกี่ยวข้อง
คงไม่ต้อง คิดถึง อยู่เสมอ
อยากลืมแล้ว ไม่อยากจำ ความเป็นเธอ
เหมือนไม่เคย พบเจอ ที่ผ่านมา
o โอ้ชะตา สร้างสองเรา ให้มารัก
ปวดใจนัก ไม่ได้คู่ เสน่หา
รักไม่หมด ทางรักอด หมดเวลา
แม้ใจข้าฯ ไม่อยาก พรากรักกัน
o คนรักกัน ใกล้กัน ควรสุขล้น
เหมือนหลายคน เคียงคู่ อยู่ร่วมฝัน
แต่สองเรา กายใกล้ ใจรักกัน
แต่ไม่อาจ ร่วมฝัน นั้นเจ็บจริง.......
10 มีนาคม 2553 17:14 น.
มวลภมร
`o อัตราส่วน ชายหญิง สมัยนี้
ล้วนเป็นที่ เข้าใจ กันดีอยู่
ชายมีน้อย จะใช้สอย ค่อยค่อยดู
เท่าที่รู้ ชายแท้ ยังหดไป
`o เราเป็นชาย หมายมาด เป็นชาติเชื้อ
เป็นหน่อเนื้อ ชายมั่น ไม่หวั่นไหว
นึกสงสาร สตรี ที่ห่วงใย
เกรงจะไม่ สมดุล เกื้อกูลกัน
`o อยากเกิดเป็น ผู้ชาย หลายใจนัก
เพื่อได้รัก รักใคร มากหลายนั่น
แบ่งใจให้ หลายสาว เท่าเท่ากัน
เพื่อสาวมั่น ไม่ไร้ ใครครอบครอง
`o แต่ความจริง ทุกสิ่ง ที่เป็นอยู่
ขอให้รู้ มิอาจแบ่ง แม้เพียงสอง
อย่าว่าแต่ แบ่งใจ ให้ใครครอง
แม้สายตา ยังเหลือบมอง แค่เพียงเธอ
`o ต่อให้มี รอบกาย หลายหลายสาว
ยังยึดเอา ใจนั้น มั่นเสมอ
เชื่อใจเถิด แม้บางคราว กายเผลอเรอ
แต่ใจมั่น เพียงเธอ ไม่เปลี่ยนแปลง
10/03/2553 17:14
9 มีนาคม 2553 14:35 น.
มวลภมร
หึง. เพราะรัก แน่นหนัก เพียงรักน้อง
หวง. ไว้ครอง เพียงเธอ มิเผลอไผล
ห่วง. แสนห่วง เมื่อยาม ที่ห่างไกล
เธอ. คือหนึ่ง ในใจ พี่เรื่อยมา
โอ้ความรัก ยากนัก หักใจได้
แม้ไว้ใจ อย่างไร ยังห่วงหา
ไม่ระแวง เพียงระวัง ทุกเวลา
เกรงขวัญตา เผลอใจ ไปผิดทาง
บางอาการ ฉันพาล ฉันรู้อยู่
บางครั้งดู กราดเกี้ยว มีเซี้ยวบ้าง
วีนใส่เธอ บ่อยไป ไม่ปล่อยวาง
โอ้น้องนาง อย่าโทษ โปรดเข้าใจ
ที่พี่ทำ ทุกอย่าง ถึงเพียงนี้
เพราะน้องมี สิ่งพิเศษ กว่าคนไหน
พี่คงแย่ เพียงแค่ น้องจากไกล
ยากหาใคร มาเทียบ เปรียบเท่าเธอ
ถึงอย่างไร ต่อไป สัญญาน้อง
จะประคอง อารมณ์ ข่มเสมอ
สัญญาด้วย หัวใจ ไว้นะเออ
จะหึงหวง ห่วงเธอ เพียงในใจ
8 มีนาคม 2553 10:01 น.
มวลภมร
๐ เฝ้าคำนึง คิดถึง และโหยหา
โอ้กานดา น้องรู้ อยู่บ้างไหม
ไม่เห็นหน้า คิดถึง สุดหัวใจ
หวังเพียงให้ ขวัญใจ ได้รับรู้
๐ ยามตื่นเช้า ใจพี่ นี้คิดถึง
สายคำนึง ถึงรัก อยากเคียงคู่
บ่ายยามนี้ พี่คิดถึง แต่โฉมตรู
หวังเพียงรู้ น้องนั้น เป็นฉันได
๐ โอ้ยามเย็น เย็นย่ำ พร่ำถึงเจ้า
หัวใจเรา นี้หนอ เป็นไฉน
ค่ำแล้วค่ำ ยังจำ อยู่ในใจ
มีไหมใคร เป็นอย่าง ที่ฉันเป็น
๐ ฟังดูเหมือน นิยาย คล้ายคล้ายเน่า
ก่อนนั้นเรา มิสิ้นทาง อย่างที่เห็น
ไม่เคยคิด จมรัก อย่างที่เป็น
ช่างยากเย็น รักหนัก ยากนิยาม
๐ เช้าโทรหา อนิจจา โทรไม่ติด
ช่างหงุดหงิด ในใจ ได้แต่ถาม
โอ้คนดี เป็นอย่างไร อยากรู้ความ
น้องคนงาม แกล้งพี หรืออย่างไร
๐ โปรดเถิดหนา โปรดมา รับสายพี่
ไม่ได้ยิน เสียงคนดี ทนไม่ไหว
ได้แต่ฝาก กลอนผ่าน บ้านกลอนไทย
หวังวอนให้ น้อง.....จ๋า อย่าหมางเมิน
(ฝากเติมคำในช่องว่างให้ด้วยนะ)
08/03/53 10:
4 มีนาคม 2553 10:12 น.
มวลภมร
๐ เปิดประตู บ้านกลอน นอนรอฝัน
คิดถึงเขา คนนั้น อยู่หนใหน
คนคนหนึ่ง พึงผ่าน มาข้างใน
เคาะประตู ห้องใจ ก่อนหลับตา
๐ เปิดประตู รอไว้ ไม่คิดปิด
หวังมีคน เคียงชิด เสน่หา
ก่อนนอนนึก ถึงเขา ทุกเวลา
เพียงหวังว่า กานดา มาสู่ใจ
๐ เฝ้ารอคน คนหนึ่ง ที่พึงผ่าน
มาทักกัน พลันเปิด ประตูไว้
ไม่ต้องเคาะ ร้องเรียก แต่อย่างไร
ประตูใจ เปิดไว้ ให้เข้ามา
๐ หากมีใคร คนนั้น ผ่านมาแล้ว
มีวี่แวว คือคน ที่โหยหา
เข้ามานั่ง เคียงอยู่ คู่กายา
ทุกเวลา คงสุข หมดทุกข์คลาย
๐ เข้ามาแล้ว จะปิด ประตูแน่น
ในดินแดน ที่สอง เรามั่นหมาย
ปิดประตู บานนั้น มั่นมิคลาย
เพียงสองกาย กิ๊กกัน ในบ้านกลอน
04/03/2553 10:
Calendar
Lovers
38 คน เลิฟมวลภมร
หน้าส่วนตัว
875
