โรคปากบอน

สุนทรวิทย์

กองไฟเพียง  เล็กน้อย  หากปล่อยไว้
					อาจเผาไหม้  ไพรสณฑ์  จนหมดสิ้น
					ลมปากคน  นินทา  อยู่อาจิณ
					ใครได้ยิน  บ่อยบ่อย  มักคล้อยตาม
						คนปากบอน  ตอแหล  ยากแก้ไข
					พบอะไร  รู้เห็น  เป็นต้องพล่าม
					เหตุนิดเดียว  เที่ยวขยาย  ให้ลุกลาม
					นับเป็นความ  วิปริต  ติดถาวร
						การติคน  สามหาว  กล่าวลับหลัง  
				ย่อมประดัง  เสียงทิ่มแทง  แย้งขอดค่อน
					เราว่าเขา  เขาว่าเรา  เฝ้าต่อกร
				ต่างเดือดร้อน  เปื้อนเปรอะ  เลอะพอกัน
						ถึงมีปาก  ใช่มีสิทธิ์  คิดใส่ไคล้  
					เรื่องเหลวไหล  ไร้สาระ  อย่าขยัน
					ขืนจับเหา  ใส่หัว  ตัวจะคัน
					ผูกสัมพันธ์  ดีกว่า  หาศัตรู
						พูดดีเป็นศรีปาก  ฝากให้คิด
					พูดผิดผิด  คนชัง  ฟังขัดหู
					เขาเรียกพวก  ปากพล่อย  ปากหอยปู
					ชอบสู่รู้  เนืองนิตย์  เพราะจิตทราม				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน