29 ธันวาคม 2549 20:02 น.

ปีหน้า..จะเป็นอย่างไร

Chesper


            จะปีนี้หรือปีหน้าก็มีทุกข์
ไม่เคยหยุดกระหน่ำซ้ำทับถม
จะลืมตาอ้าปากหม่นหมองตรม
ไม่เคยสมใจได้เลยสักที
             มองทางไหน ณ ที่ใดก็ว่างเปล่า
มรสุมลุมเล้าเพิ่มพูนหนี้
ญาติพี่น้องสั่งสมกล้ำราวี
ผลักภาระหน้าที่เพียงผู้เดียว
              จะเก็บเงินสร้างฝันที่ตั้งไว้
แต่จำใจต้องเอาไปใช้หนี้สิน
หมดทุกอย่างทั้งความหวังจะหากิน
หมดทุกสิ่งจะดิ้นรนสิ้นหนทาง
              อนิจจามีกรรมมากำหนด
ชีวิตรันทดหมดทางจะสร้างฝัน
บางบั่นหน้าต่อไปในเร็ววัน
พรุ้งนี้นั้นจะมีอีกไหมหนอ....
				
25 ธันวาคม 2549 20:35 น.

อยากฉุดรั้งเธอเอาไว้

Chesper


             ขอได้ไหมเพียงเธอหันมา
เอ่ยวาจาสักคำจะได้ไหม
ไม่คาดคิดว่าเธอจะจากไป
ทิ้งฉันไว้ให้เดียวดายเพียงลำพัง
             ขอได้ไหมรอฉันหน่อยสักนิด
ขอมีสิทธิ์คุยกับเธออีกสักครั้ง
ไม่มีเธอเธอก็หมดกายพลัง
ไม่อาจรั้งเธอไว้เคียงข้างกาย
              อาจเป็นเพราะรักเธอเหลือเกิน
ใจจึงเกินจะทนได้
อาจเป็นเพราะรักเธอมากไป
หัวใจจึงแตกสลาย
              โลกมืดมนหม่นหมองเศร้า
ทุกข์ลุมเล้ากล้ำกลายสุดข่มไหว
น้ำตานองเนืองหน้าเธอลาไกล
จากกันไปไม่ลาสักคำ....โฮ้ โห โฮ
            
              














				
19 ธันวาคม 2549 13:17 น.

วาดฝัน...สุดขอบฟ้า

Chesper

           
            เหน็ดเหนื่อยเหลือเกินต้องเดินเพียงลำพัง
ผ่านคืนและวันสุดอ้างว้าง
จะดั้นด้นดิ้นรนบนหนทาง
สุดเลือนลางเหว่ว้าแทบขาดใจ
            หวังให้ไกลไปสุดฝัน
ทุกคืนวันอาจเหน็บหนาว
ทุกเรื่องราวก้าวผ่านไป
ด้วยหัวใจมั่นคงและจริงจัง
             คงมีสักวันจะดีพร้อม
หากใจไม่ยอมให้ใครหยุดยั้ง
ทุก ๆ สิ่งไม่ยั่งยืนและจีรัง
จงวาดฝันบนฟากฟ้าอันแสนไกล...
             บนฟากฟ้ายังมีดวงดาว
ส่องสกาวให้ฟ้าสดใส
แต่เธอนั้นยังมีฉันอยู่ใกล้ ๆ
ขอหัวใจเธอนั้นไม่หวั่นเกรง....ต่อสิ่งใด

				
15 ธันวาคม 2549 18:39 น.

ลมหนาว ณ บ้านบง

Chesper


           สายลมหนาวโบยโบกโศกใจเศร้า
เจ็บปวดร้าวฤทัยไห้หวนหา
คืนวันเดือนผันผ่านนมนานมา
โอ้คุณย่าจากไปไม่หวนคืน
           แม้เหนื่อยยากลำบากระคนทุกข์
แม้ล้มลุกคลุกคลานทนกล้ำฝืน
เพื่อลูกหลานเติบใหญ่ทนกล้ำกลืน
เพื่อให้ยืนหยัดได้ในสังคม
           ข้าวเคยป้อนนอนเคยพัดให้ลูกหลาน
สุขสราญมาด้วยกันแสนสุขสม
แต่วันนี้ย่าจากไปใจตรอมตรม
ให้ขื่นขมทุกระทมข่มน้ำตา
           ต่อแต่นี้คงไม่มีอีกแล้วหนอ
น้ำตาคลอร่วงรินถวิลหา
เพียงภาพเงาแห่งความหลังที่ผ่านมา
ขอชาติหน้าเป็นหลานย่าทุกคราไป






				
8 ธันวาคม 2549 19:19 น.

บทที่2 ...อารมณ์.....

Chesper



        โอ้ว่าฟ้าวันนี้ชั่งเงียบเหงา
หมู่เมฒเล่าไปอยู่แห่งหนไหน
จะมองหาร่มบังกายและใจ
เพียงร่มเงาแมกไม้ยังมะมี
         รุ่งอรุณเบิกฟ้าสว่างจ้า
สกุณาบินว่อนสู่แห่งไหน
สัปเสียงสำเนียงแว่วแต่ไกล
วันฟ้าใหม่ก็คงเป็นเช่นเดิม
         ยามตะวันลับฟ้า ๆ มืดมิด
เหมือนดั่งจิตใจข้าจะอ่อนไหว
มองเห็นเดือนและดาวกลางฟ้าไกล
นานแค่ไหนก็จะรอไขว่คว้ามัน

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟChesper
Lovings  Chesper เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟChesper
Lovings  Chesper เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟChesper
Lovings  Chesper เลิฟ 0 คน
  Chesper
ไม่มีข้อความส่งถึงChesper