22 เมษายน 2547 21:55 น.
fatima
เพราะหัวใจ...ยังบอบช้ำ
ถุกใครเขาทำ...ให้เสียหาย
ไม่รัก...แต่แกล้งมาทำลาย
เจ็บทั้งใจ...เจ็บทั้งกาย...เกินสุดทน
เพราะฉะนั้น... เธอถอยไปดีกว่า
ตอนนี้หัวใจยังล้า...ยังสับสน
ยังไม่อยากคบใคร เป็นตัวเป็นตน
เหตุผลท่วมท้น...เธอคงเข้าใจ
21 เมษายน 2547 15:51 น.
fatima
จะให้คอยอีกนานแค่ไหน
เหนื่อยหัวใจแล้วนะวันนี้
ข่าวคราวเงียบหาย...ไม่รู้เป็นตายร้ายดี
เคยไหมสักที...ที่จะส่งข่าวถึงกัน
คนห่วง...ก็ห่วงอยู่ทางนี้
ส่วนเธอคนดี...ก็เงียบหายไปอย่างนั้น
สงสารหัวใจ...รอเธอได้ทุกวี่ทุกวัน
ใจเธอเปลี่ยนไปหรือยังนั้น...ไม่รู้เลย
19 เมษายน 2547 22:03 น.
fatima
รัก ของเธอมั่นเพียงใดใครรู้บ้าง
แท้ ทุกอย่างเปลี่ยนไปได้เสมอ
แพ้ คนไกล้ที่ใจเขาใฝ่ละเมอ
ใกล้ชิด เธอมากกว่าฉันเป็นพันไมล์
18 เมษายน 2547 16:38 น.
fatima
ใจไม่เคยเอ่ยเลยว่าเรารัก
เพราะไม่แน่ใจนักรักหรือเปล่า
จนคบกันผูกพันเป็นเรื่องราว
และถึงคราวจากไกลใจห่างกัน
ใจจึงรู้ถึงใจที่รู้สึก
และใจนึกอยากบอกไป นัยใจฉัน
แต่กลับสายไปแล้ว...ความสัมพันธ์
เธอไม่อยู่รอกัน...บอกความนัย
18 เมษายน 2547 16:30 น.
fatima
จำได้ไหม...คำพูดใดที่เคยพูด
บอกจะหยุดทั้งใจไว้ที่ฉัน
จะไม่ยอมให้เราพรากจากไกลกัน
จะไม่ยอมปล่อยฉันไปให้ใคร
ใจได้ฟังทีไรใจแสนปลื้ม
หารู้ไม่ เธอลืม รักเราได้
คำที่เคย เอ่ยมา...ว่าอย่างไร
ไม่เคยเห็นเธอจำได้...เลยซักคำ
หน้าส่วนตัว
599
