นกตัวน้อยนอนนิ่งอยู่ในมือฉัน ความตายไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับโลก แต่บางความตายเป็นเรื่องใหม่สำหรับใครบางคน ฉันกลบดินชื้นแฉะลงหลุมเล็กที่ร่างจ้อยหลับสนิท ถ้าความรู้สึกยังวนเวียนอยู่ภายใต้ร่างสีเขียวเล็กๆนี่ ปีกทั้งสองคงสะท้านด้วยความชื้นเย็นของดินนั้น ในที่ที่แสงอาทิตย์ส่องไม่ถึง ก็คงไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับดวงตาที่จะไม่มีวันลืมขึ้นมาอีกครั้ง ฉันเคยคิดเสมอ ความตายไม่ได้ลงโทษคนตาย แม้หลายความผิดจะสาสมกับการริดรอนอิสรภาพชั่วชีวิต แต่ความตาย กลับลงโทษคนที่ยังอยู่ ความเจ็บปวดถูกทิ้งไว้ข้างหลังให้ใครต่อใครรับผิดชอบ ราวกับว่าเป็นของที่ระลึกต่างหน้า ฉันมองชีวิตเล็กๆที่เคยอยู่ด้วยกัน ค่อยๆหายไปใต้เศษดิน นับจากนี้ต่อไป ฉันไม่ต้องคอยห่วงว่าตัวเองจะกลับช้าไปไหม มันจะต้องแขวนท้องคอยไหม จะบินไปตกอยู่ตรงไหนแล้วออกมาไม่ได้หรือเปล่า และอีกสารพัด ฉันเคยขับรถตุเลงๆไปมาระหว่างโรงพยาบาลสัตว์อยู่หลายรอบ เคยพามันไปไหนต่อไหนเพราะไม่มีใครคนอื่นดูแล เคยป้อนอาหารให้มันทุกๆสองชั่วโมงตั้งแต่มันยังกินเองไม่เป็น ฉันไม่ต้องเหนื่อยทำอะไรพวกนี้อีกแล้ว วันที่มันเริ่มบินได้ ฉันเข้าใจดี ว่าความรู้สึกของคำว่า..อิสระ..มีความหมายขนาดไหน แม้แต่กับตัวฉันเอง แต่ฉันกลับเอาความรู้สึกที่แทนด้วยคำว่าห่วงใย กลัวว่ามันจะหากินเองไม่ได้ กลัวนกตัวอื่นจะจิกตีเอา กลัวมันจะไม่รอดชีวิต มาผูกมัดมันเอาไว้ ทั้งที่เหตุผลของเหตุผลทั้งหมดที่ว่า ก็มีอยู่แค่ ฉันกลัวตัวเองเสียใจไม่สบายใจอยู่ข้างหลัง คำว่ารักและห่วงใย บางที มันก็เป็นแค่คำพูดกลบเกลื่อนคำว่าเห็นแก่ตัว...ดีๆนี่เอง อะไรที่มันไม่เป็นไปแบบที่ต้องเป็น อะไรที่มันไม่อยู่ในที่ที่ควรอยู่ มันก็มักอยู่ในสภาวะแบบนั้นไม่นานนัก ถึงอยู่ได้นานก็มักไม่มีความสุข บางสิ่งบางอย่าง ปลดปล่อยเราออกจากกัน มีคนบอกฉันว่า การผัดผ่อน ในสิ่งที่ต้องเกิด โดยเฉพาะความตาย มันก็ได้แค่ชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้น ความตายอาจจะไม่มาเสียเวลาง่วนอยู่กับเราตลอด แต่มันก็จะต้องกลับมาเหมือนการทวงถามสิ่งที่ตกหล่น จะช้าจะเร็วเท่านั้น ฉันมักจะหันไปมองที่ตรงนั้นทุกครั้งที่ผ่าน มีคนถามฉันว่ามองอะไร ฉันตอบว่าเปล่า ถึงแม้จะรู้ดีว่า มีความทรงจำหลับสนิทอยู่ตรงนั้น
ละอองน้ำ 12 ก.พ. 2547 14:55 น. - ID 1784 
1703
2
0
16 กุมภาพันธ์ 2547 13:20 น. - comment id 71069
แค่นกน้อยที่รักตายตัวเดียว ก็ชี้ให้เห็นสัจธรรมหลายอย่าง ก็ทึ่ง และประทับใจในเรื่องที่ทำเสนอมากครับ ลงตัวทุกอย่าง ความรัก ความห่วงใยและเห็นแก่ตัวบางครั้งก็แยกกันไม่ออก บางครั้งเรารักสิ่งนั้นมาก ก็ต้องมีความเห็นแก่ตัว ไม่อยากให้ใครมาพลัดพรากของรักของหวงไปจากเรา ความทรงจำที่ดีงามต่อสิ่งใดก็ตาม เป็นสิ่งที่ดีเสมอ แม้สิ่งนั้นจะยังอยู่หรือจากไปก็ตาม ก็พึ่งแวะลองมาอ่านเรื่องสั้นดู ก็เห็นคนรู้จักกันหลายคน จึงแวะมาทักทายดู จึงรู้ว่าบางคนมีพรสวรรค์ในการเขียนหลายแบบหลายอย่าง
16 กุมภาพันธ์ 2547 16:34 น. - comment id 71072
ขอบคุณค่ะ...ที่ให้กำลังใจ ทำให้อยากเขียนต่อๆไปอีก : )
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ