rain..

" ครับ "    รับคำ สีหน้าสะใจ สบตาอย่างเจ้าเล่ห์ 
ลอบยิ้ม .. เดินกลับเข้าห้องคงกำลังยิ้มเยาะว่าเอาชนะ ยัยเรนตัวแสบได้แล้วนะซิ.. 
 
แม่วางไม้เรียว ..   ลูบผม .. อย่างแผ่วเบา .. 
" หนูคงบอกแม่ ได้แล้วนะ  หนูเป็นคนทำใช่มั้ย ? " สายตาของแม่ คาดคั้นด้วย คำถาม  เรนรู้ว่า แม่คงไม่เข้าใจ .. สิ่งที่เรนทำหรอก
" เรนไม่ได้ทำนะคะแม่ วุ่นวายตะหากคะ ที่ทำ แบบนั้น "    สายตาฉายแววเจ้าเล่ห์  ไม่ยอมรับ ก็เรน ไม่ได้ทำจริงๆ เนี่ยนา 
" โอ๊ยย แม่จะบ้าตาย ..   หนูรู้มั้ย .. แม่ปวดหัวแล้วนะ "   แม่หลับตา .. เอนหลังพิงพนัก .. อ่อนใจ 
 
  เรนมองแม่ อย่าง ..สงสาร .. 
" แม่จ๋า เรนขอโทษ  ก็เรนไม่ชอบ นายคนนั้นนะซิคะ "   กอดแม่ยิ้มอ้อน อย่างสารภาพผิด ก็แค่เรน .. ขอยืมปากเจ้าวุ่นวายแทนกรรไกร..แค่นั้นเอง 
 วุ่นวายก็คงอยากร่วมมือกับเรนแกล้งนายคนนั้นด้วยเหมือนกัน 
"อย่าทำแบบนี้อีกนะ .. แม่ไม่ชอบ สัญญากับแม่ซิคะ คนดี   แม่รักหนูนะ "   น้ำเสียงนุ่มนวล โอบกอด ด้วยความห่วงใย .. 
" คะ แม่ ต่อไปเรนจะไม่ทำอีก  เรนสัญญา หากเค้าไม่รังแกเรนและรังแกวุ่นวายของเรน  เรนก็จะไม่ยุ่งกับเค้านะคะ "   ยิ้มประจบอวดฟันขาว..