11 พฤษภาคม 2552 22:49 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
จะเป็นส่วนเติมเต็มที่เธอรู้สึกขาดหายไป
จะเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจยามเธออ่อนล้า
จะคอยอยู่ใกล้ยามเธอทุกข์ร้อนช่วยซับน้ำตา
ไม่ทอดทิ้งยามเธอเหว่ว้าจะมีฉันคอยเคียง
ฉันอาจไม่ใช่ผู้ชายที่ดีเพอเฟคเลิศเลอ
แต่นับจากวันแรกที่รู้จักเธอ...รักฉันไม่เคยเปลี่ยน
ฉันอาจเป็นแค่สายลมหวังดีที่พัดวนหมุนเวียน
อาจเป็นได้แค่แสงเทียนคอยช่วยส่องนำทาง
ฉันเองก็มีให้เธอได้ก็เพียงเท่านี้
อยากได้ความรักจากฉันบ้างไหมคนดีฉันมีให้
อยากรู้จักสักครั้งไหมสิ่งที่เรียกความรักจากหัวใจ
อยากสัมผัสดูบ้างมั้ยกับความห่วงใย...
" จากใครสักคน "
3 พฤษภาคม 2552 19:36 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
ให้เขาเอาไฟหลอมจนร้อนรน
ยังไม่เจ็บปวดทุกข์ทนเท่าเธอเย็นชาใส่
ให้เขาเอาร่างแช่แข็ง...แช่หัวใจ
ความหนาวเหน็บข้างใน...ไม่เท่าเธอทิ้งกัน
ถ้าเพียงแค่เธอต้องการอยากฆ่าฉัน
เอามีดกรีดหัวใจกันดีกว่าไหม
อย่าฆ่าฉันด้วยการทิ้งลาจากไป
มันรู้สึกเหมือนหัวใจจะขาดรอน
ความเจ็บปวดของคนเป็นส่วนเกิน
ความเจ็บช้ำแยกทางเดินหนีห่างหาย
จากเป็นหนึ่งวันนี้ต้องกลับกลาย
กลับเป็นได้...แค่คนรู้จัก "ที่รักเธอ"
2 พฤษภาคม 2552 19:41 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
นั่งมองดอกไม้ในแจกันสีหวาน
มันยังคงอยู่ตรงนั้นเนิ่นนานไม่เคยเปลี่ยน
โต๊ะมุมเดิมภาพเก่าๆมื้อค่ำใต้แสงเทียน
สำหรับฉันแม้เวลาจะหมุนเวียนยังคงรอ
มุมหนังสือมุมเดิมเธอเคยนอนอ่านเล่น
ทุกวันเช็ดกวาดถูเช้าเย็นไม่เคยหน่าย
หวังสักวันเผื่อเธอกลับมาคงได้ผ่อนคลาย
แม้รู้ทุกอย่างมันอาจจะสาย...แต่ทำได้แค่รอ
เพราะนาฬิกาเวลาของฉันหยุดเคลื่อนไหว
แม้เหตุการณ์จะเปลี่ยนไปไม่เปลี่ยนผัน
เวลาของฉันหยุดไว้นับจากวันเราจากกัน
...เสียงในใจยังคงบอกฉัน...
"บอกว่าสักวันเธอจะกลับมา"
ชีวิตฉันก็เหลือแค่เพียงเท่านี้
สิ่งที่เหลือที่มีคือภาพดีดีเก็บไว้
หยุดเวลาและยังคงรอเธอต่อไป...
แม้ทั้งรู้ในใจ....."จะไม่มีใครกลับมา"
29 เมษายน 2552 14:31 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
กับคำถามว่าฉันไม่เป็นไรใช่มั้ย
มันคือคำถามห่วงใยหรือไม่มีอะไรจะทักกัน
ถ้าคำตอบของคนที่โดนเธอทิ้งไปอย่างฉัน
ตอบว่ามีความสุขไปวันๆเธอคงพอใจ
แล้วเธอจะถามฉันเพื่อให้ได้อะไร
ให้ฉันรู้สึกว่าเธอยังห่วงใยอย่างนั้นเหรอ
ในเมื่อคนที่เจ็บปวดเป็นฉันไม่ใช่เธอ
เพราะคนที่เจ็บจนใจเพ้อคือฉันเอง
ในวันที่เธอมีเขาอยู่ข้างกาย
ในวันที่เธอหนีห่างหายไปจากฉัน
กว่าจะผ่านคืนเหงาโหดร้ายไปแต่ละวัน
เคยรู้บ้างไหมว่าฉันทุกข์ทนเพียงใด
หากเธอต้องฝืนใจเพื่อทักทายกัน
เปลี่ยนคำถามให้ดีกว่านี้ก็แล้วกัน...ฉันขอ
หากต้องผ่านความเจ็บปวดด้วยคำว่าต้องรอ
อย่าให้ฉันต้องถามกลับเธอต่อ "ถามเอาอะไร"
28 ธันวาคม 2551 11:44 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
หากน้ำตาแสดงออกได้ถึงความรู้สึกเสียใจ
คงไม่มีคำพูดคำใดแทนการจากไปของเธอตอนนี้
น้องสาวที่รักมากจากไปไม่กลับใช่ไหมคนดี
ความเจ็บปวดจากโรคร้ายที่น้องมีคงหายไป
ถ้าพี่ชายแลกลมหายใจได้คงจะทำให้
จะวอนขอพระเจ้าดึงเธออยู่ต่อไว้...
อย่าจากไปแบบนี้
ก่อนจะจากเจ็บปวดมากใช่ไหม...บอกพี่ชายคนดี
วอนขอพระเจ้าสักทีหากมี....ส่งเธอคืนมา
หลับตาพักผ่อนให้สบายนะแก้วตา
พี่ชายหมดแรงเยียวยาดึงเธออยู่ต่อไหว
หากน้องรับรู้ได้คงสัมผัส....พี่ชายรักเธอหมดใจ
ทั้งรู้แม้อีกกี่ล้านหยดน้ำตาจะรินไหล...
ถึงทุกค่ำคืนร้องไห้คิดถึงเธอแทบขาดใจ...
ก็ไม่อาจพลิกทำให้ใคร...กลับฟื้นคืนมา
หน้าส่วนตัว
2319
