14 มีนาคม 2545 17:16 น.
J&J
จู่ๆเธอก้ลุกขึ้นยืน
ฉันรีบฝืนกลืนน้ำตา
เมื่อเธอบอกจะไม่กลับมา
จะขอลาจากเธอเสียที
ฉันไม่รู้ว่าเธอจะไปไหน
ทำไมต้องเดินไปจากฉัน
เธอทำอย่างนี้เพราะอะไรกัน
อย่าปล่อยให้ฉันต้อง
จ่ายค่าอาหารคนเดียว
14 มีนาคม 2545 16:33 น.
J&J
ตะวันรอนอ่อนแสงหมดแรงล้า
สกุณาคืนรังหวังหลับใหล
ต่างชีวิตมีวิถีต่างกันไป
แต่หัวใจมีสิ่งหนึ่งซึ่งเหมือนกัน
คือความหวังคือพลังจะต่อสู้
สู้เพื่ออยู่ดำเนินไปในวิถี
เหมือนมนุษย์ทุกคนต่างพึงมี
หวังได้ดีเด่นดังหวังกันไป
อันคนเราอยู่ได้ด้วยความหวัง
มีพลังอยู่ได้ด้วยความฝัน
ต่างฟันฝ่าไขว่คว้าหาดวงดาว
เพื่อจะก้าวสู่เส้นชัยในไววัน
12 มีนาคม 2545 15:07 น.
J&J
กลับมาแล้วสำหรับวันนี้
หลังจากที่ได้จากเงียบหาย
ที่จากไปใช่ว่าจะจากตาย
และไม่ใช่ไม่ได้คิดถึงกัน
กลับมาแล้วสำหรับวันนี้
กลับมาที่ที่หัวใจเฝ้าคิดถึง
ยังรำลึกและเฝ้าห่วงคะนึง
และคิดถึงเพื่อนนักกลอนทุกๆคน
ที่จากไปเป็นเพราะว่ามีหน้าที่
แต่ใจนี้ก็ยังอยู่ไม่ห่างหนี
ด้วยผูกพันจึงกลับมาหาเพื่อนนี้
หากว่ามีบทกลอนใหม่คงได้ยล
1 กุมภาพันธ์ 2545 19:55 น.
J&J
ชีวิต...คือการเดินทาง
ยาวไกลนักจักเดินสุดสาย
พบเจออุปสรรคมากมาย
ปัญหากร้ำกรายทางเดิน
ก้าวเดินต่อไปอย้าท้อ
อย่ารอความหวังจักหาย
สู้ไปถ้าชีพยังมิวาย
อย่ากลัวอันตรายถ้าใจมั่นพอ
เชื่อมั่นในสิ่งที่ตนคิด
แต่อย่าหลงผิดเหลวไหล
ยอมรับฟังความน้ำใจ
ที่ใครติชมนิยมเรา
เมื่อนั้นทุกอย่างดีแน่
เพียงแต่ไม่ท้อสิ้นหวัง
เติมใจให้ชีวิตมีพลัง
ความหวังจักใกล้เข้ามา
31 มกราคม 2545 14:09 น.
J&J
ความรู้สึกของหัวใจคงไม่อาจบอกได้ในตอนนี้
แต่ยอมรับว่าเริ่มมีควมรู้สึกดีๆให้กับเธอคนนี้ง่ายดาย
ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้ไว้ใจในตัวเธอนะ
แค่อยากบอกเธอว่าอย่าได้ทำให้ใจฉันหวั่นไหว
ถ้าหากว่าเธอไม่ได้คิดจริงจังมากมายอะไร
เพราะมันจะเหลือทิ้งไว้เป็นความรู้สึกที่ไม่ดี
ถ้าอย่างนั้นขอให้เราเป็นเพียงเพื่อนจะได้ไหม
ความรู้สึกของหัวใจจะได้ไม่เจ็บปวดหนักหนา
และยอมรับได้ทุกๆอย่างเมื่อถึงเวลา
ถ้าหากได้รู้ว่าเธอไม่ได้มีใจให้กัน
หน้าส่วนตัว
1004
