23 ธันวาคม 2546 10:02 น.
kanoongkaning
นั่งมองภาพเก่า ๆ แล้วอมยิ้ม
หลับตาพริ้มเพื่อระลึกถึงความหลัง
คิดขึ้นมาทีไรสุขใจจัง
แม้บางภาพผุพังไปตาลกาล
มีเพื่อน ๆ ห้อมล้อมพร้อมแอคท่า
ทั้งอยู่หน้าอยู่หลังส่งยิ้มหวาน
เคยเรียนเล่นเฮฮา กันมานาน
จากวันวานถึงวันนี้ยังจดจำ
วันนี้เราทุกคนต้องแยกย้าย
เพื่อเดินตามสายทางแห่งแรงฝัน
แต่พวกเรายังไม่ลืมกันและกัน
มิตรภาพจะคงอยู่อย่างนั้นตลอดไป..
คิดถึงเพื่อน ๆ มากนะ
22 ธันวาคม 2546 14:10 น.
kanoongkaning
รับฟังเธอพูดคำร่ำลา
กลั้นน้ำตาปวดร้าวเกินบรรยาย
เธอขอให้ฉันลืม คืนวันที่ผ่านไป
กี่เหตุผล ก็คือจะจบกัน
เข้าใจเธอเข้าใจทุกคำ
พร้อมจะทำอย่างที่เธอต้องการ
แต่ถามเธอคำเดียว
ว่าใจที่เจ็บช้ำ เธอจะรับผิดชอบอย่างไร.
เจ็บแทนได้ไหมอยากฟังแค่นี้บอกฉันสักคำ
แล้วยินดีเลิกลา
เจ็บแทนได้ไหม ถ้าฉันมีน้ำตา เธอปวดร้าว
แทนฉันได้ไหม
ฉันจะลืม ทุกอย่างของเรา
ถ้าเพียงเธอปวดร้าวแทนกันได้
จะพูดคำลาเอง จะเป็นฝ่ายจากไป
ไม่ต้องรอให้เธอมาบอกกัน
ปล.ชอบเพลงนี้มากก็เลยเอามาลงอ่ะ
22 ธันวาคม 2546 14:05 น.
kanoongkaning
อย่าบอกว่ารัก
หากเธอไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น
อย่าบอกว่าเรายังมีกัน
ทั้งที่วันนี้มีเพียงฉันที่รักเธอ
คำว่ารักที่บอกกล่าว
ทำให้ฉันยิ่งปวดร้าว...เกินทนไหว
บอกว่ารักทั้งที่เธอนั้นหมดใจ
ปากก็พูดไป แต่ใจนั้นเฉยชา
เพราะสายตาเธอมันฟ้อง
ทุกครั้งที่มอง..ข้างในไม่มีฉัน
บอกมาเลยดีกว่าว่าหมดรักกัน
อยากฟังคำนั้คำเดียวเท่านั้นจากปากเธอ
22 ธันวาคม 2546 12:30 น.
kanoongkaning
....ความรักจากฉัน....
เธอมองว่าไม่สำคัญ จึงไม่เห็นค่า
ฉันคงเป็นแค่คนคั่นเวลา
เมื่อเธอพบใครที่ดีกว่า..ก็จากไป
....ความรักจากฉัน...
แม้เธอไม่เคยให้ความสำคัญ
ไม่เป็นค่า..
ยังคงมั่นคงตลอดมา
เธอไม่เคยเห็นค่า..ไม่เป็นไร..
17 ธันวาคม 2546 16:30 น.
kanoongkaning
นั่งนับดาวลำพังบนฟ้ากว้าง
มีความเหงา..ความอ้างว้างนั่งเป็นเพื่อน
แสนเหน็บหนาว..เดียวดายใต้แสงเดือน
เหงาไม่เคยลางเลือนไปจากใจ
ขอได้ไหมดาวจ๋าพาคนรัก
คอยมอบไหล่ให้พิงพักยามอ่อนล้า
วอนได้ไหมขอพบเจอแม้สักครา
มอบคนรักแก่ข้ายามเหงาใจ
หน้าส่วนตัว
982
