13 กันยายน 2547 14:11 น.
keekie
หนูไม่ยอม หนูไม่ยอม หนูไม่ยอม
แม่ถนอม หนูดัง ไข่ในหิน
มดไม่ไต่ ไรไม่ตอม ไร้มลทิน
มาวันนี้ ต้องได้ยิน คำคนพาล
เขาหาว่า หนูระกำ ช้ำเพราะรัก
เขาหาว่า หนูอกหัก เพราะชายหาญ
เขาปรักปรำ ว่าหนูจำ ช้ำไปนาน
เขาใส่ความ ว่าหนูพาล เปลี่ยนแปลงใจ
ฮือ.....มันไม่จริง มันไม่จริง มันไม่จริง
หญิงรักหญิง ทิ้งใจชาย ได้ไฉน
เขาทำร้าย ป้ายความ หยามดวงใจ
หนูผิดไหม คุณผู้ชายหลายอารมณ์
ขอออดอ้อน วอนหา ยุติธรรม
จับจองจำ คนทำช้ำ ย้ำอกขม
หมดเรี่ยวแรง แต่ต้องกล้ำ กลืนฝืนข่ม
ขึ้นดิ้นรน เว้าวอนหา คนเห็นใจ.....ฮือ....
...ฮือ...เขาใส่ร้ายหนู....หนูไม่ย๊อม...ไม่ยอม...ฮือออ.....
11 กันยายน 2547 20:25 น.
keekie
เสียงฝนโปรยเป็นสายปรายกระหน่ำ
พาใจช้ำคร่ำครวญหาสิ่งขาดหาย
ความอบอุ่นจากอกกว้างที่ร้างกลาย
แตกสลายไปพร้อมรักปรักหักพัง
กลิ่นไอฝนปนความหนาวร้าวรานจิต
เคยใกล้ชิดสนิทแนบแปลบความหลัง
ในดวงจิตไม่คิดยึดติดเหนี่ยวรั้ง
จึงยับยั้งกลั้นใจจากพรากรักจร
พลันฟ้าร้องก้องคำรามลามทั่วฟ้า
กรีดใจข้าแทบปริแตกแยกเป็นสอง
กวาดสายตาหาคนเคยข้างเคียงครอง
แต่กลับมองไม่เห็นแม้เพียงเงา
โอ้....น้ำตาข้าไหลรินปริ่มปนฝน
เทบ่าล้นผสมผสานความเปลี่ยวเหงา
มีฟ้าร้องก้องคำรามตามแยกเรา
พรากรักเขาจากใจข้า.....ชั่วนิรันดร์.....
10 กันยายน 2547 15:41 น.
keekie
เสียงหัวเราะ เสาะสนั่น ลั่นพสุธา
ตื่นนอนมา ตอนเช้า อารมณ์ใส
มีแก่ใจ สนุกสนาน เบิกบานฤทัย
ไม่มีอะไร ก็ขำได้ ง่ายจริงจริง.....
ตกตอนสาย เขาเริ่มหน่าย วายอารมณ์
กลับตรอมตรม จมความเศร้า เหงาเข้าสิง
เฝ้าฝันเพ้อ เหม่อลอย คอยนั่งนิ่ง
จิตประวิง อิงความรัก ครั้งผ่านมา.....
เมื่อท้องตึง ก็เข้าถึง อารมณ์รัก
เขาปักหลัก นั่งเขียนกลอน วอนเว้าหา
สาวโชคดี ผู้มีรัก เต็มอุรา
มาสิมา มารักกัน ฝันเรามี.....
พอมีสาว มาตกหลุม รุมหลงรัก
เขาก็ชัก ปอดปอด ถอดใจหนี
เริ่มบ่ายเบี่ยง เอียงเอน ขอเป็นพี่
ตัวผมนี้ เป็นได้เพียง แค่ในฝัน.....
ทำสาวสาว อกหัก รักเป็นพิษ
เศร้าในจิต คิดหมองหม่น ผมหุนหัน
ปล่อยน้ำตา ลูกผู้ชาย ไหลพรากพลัน
เปลี่ยนทั้งวัน อารมณ์เขา ไม่เข้าใจ.......
เคยพูดคุย หยอกล้อ มาเนิ่นนาน
เกิดคำถาม ขึ้นในจิต คิดสงสัย
เขาคนนี้ เป็นคนบ้า หรืออย่างไร
หรือในใจ เป็น.....ผู้ชายหลายอารมณ์.....
......มอบให้แด่...ผู้ชายอารมณ์แปรปรวนทุกคน.........
9 กันยายน 2547 23:42 น.
keekie
.....วันเวลา นำพาเรา ให้รู้จัก
ค่าความรัก และคุณค่า พรหมลิขิต
แต่เหตุใด พรหมฯนั้น สั้นเพียงนิด
มาสะกิด ใจฉัน ให้ร้าวราน
ตัวเธอไกล ใจจะห่าง บ้างหรือไม่
อย่าห่างไป หาใครใคร แทนใจฉัน
ยังจำคำ หวานล้ำที่ เธอบอกกัน
บอกว่าฉัน เป็นหนึ่งเดียว ในใจเธอ
มาวันนี้ เธออยู่ไหน ฉันไม่รู้
ใจหดหู่ เกินกว่า จะลืมได้
เฝ้าคิดถึง คนึงอยู่ มิรู้วาย
คงทำได้ แค่ทำใจ ให้ลืมเธอ...
เป็นผลงานของเธอคนหนึ่งที่อ่านงานในโพเอมเสมอๆ
แต่เธอเขียนกลอนไม่เป็นน่ะค่ะ...
มาวันนี้......มีเขาคนหนึ่งอยู่ไกลเธอมาก.....
แล้วเธอก้อเก็บความรู้สึกคิดถึงเขาคนนั้นไว้ไม่ได้.....
จนทำให้เธอต้องเขียนอะไรบางอย่างออกมา.....
เป็นความรู้สึกอย่างที่เห็นล่ะค่ะ.....
ขอกำลังใจให้เธอด้วยนะคะ.....
9 กันยายน 2547 01:02 น.
keekie
.....นับจากวันที่เราไม่รู้จัก
คนห่างไกลกันนักกลับได้พบ
เหมือนเส้นทางสองทางมาบรรจบ
พาเราพบและสบตาค้นหากัน
ยิ่งรู้จักยิ่งค้นพบความเป็นเธอ
เกิดความรู้สึกดีดีเสมอในใจฉัน
เราสองคนยิ่งพูดคุยยิ่งผูกพัน
เนิ่นนานผ่านคืนวันผูกพันด้วยใจ
มาวันนี้แค่อยากถามเธอบางอย่าง
ความรู้สึกเธอแตกต่างจากฉันไหม
มีบางอย่างเกิดขึ้นในหัวใจ
เป็นความรู้สึกใส-ใส แสนบางเบา
อยากขอพรอธิษฐานจากดวงดาว
ฝากข่าวคราวความรู้สึกถึงใจเขา
ให้เขาเซ้ากระซิบข้างหูแผ่วเบา
ว่าหัวใจสองเรารู้สึกเหมือนเหมือนกัน.....
.....จากวันนั้น คนไกล ได้รู้จัก
มาทายทัก เจรจา พาไหวหวั่น
ด้วยสำเนียง เสียงแว่ว แจ้วจำนรร
เป็นผูกพัน ฉันกังขา ว่าทำไม
เริ่มเรื่องราว คราที่ มีความทุกข์
เราคอยปลุก สุขฟื้น คืนมาให้
มาแบ่งปัน ความเหงา เศร้าในใจ
ปัญหาใด ฟันฝ่า มาด้วยกัน
อยากฝากคำ กับน้ำค้าง กลางคืนหนาว
วานดวงดาว พราวพร่าง กลางวสันต์
ฝากน้ำค้าง ยามแดดอ่อน ก่อนเหมันต์
ว่าใจนั้น ผูกสัมพันธ์ มั่นสองเรา
ความรู้สึก นึกถึง อยู่เสมอ
คือตัวเธอ มีฉัน ในวันเหงา
คือตัวฉัน มีเธอ ที่เพ้อเศร้า
คือสองเรา มีกัน นิรันดร ......
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
หน้าส่วนตัว
1165
