16 สิงหาคม 2548 13:06 น.
keekie
.. ไข่มุกสีขาว ..
ทอประกายพริ้มพราวราวฝัน ..
เจ้าอดทนอยู่ในเปลือกมานานวัน ..
ใต้เปลือกอันแข็งกระด้าง .. หยาบช้า ..
.. บ่มเพาะความงดงาม ..
ที่ใครต่อใครเฝ้าตามค้นหา ..
ประกายระยิบระยับยามต้องแสง .. ติดตรึงตรา ..
อยากไขว่คว้า .. ครอบครอง ..
.. ลักเจ้าจากเปลือกห่อหุ้ม ..
ที่เคยคุ้มเจ้าจากภัยทั้งผอง ..
เก็บไข่มุกไว้ด้วยลำพอง ..
ข้านี้คือเจ้าของ .. ความงดงาม ..
.. อวดทะนงคงภูมิใจ ..
มีมุกเม็ดสวยไว้ .. ใคร่ถาม? ..
สิ่งที่ครอบครองอยู่ .. นิยาม ...?
นั้นคือความล้ำคุณค่าทางจิตใจ ..?
.. คุณค่า ..?
หรือ .. ตีราคา .. ด้วยเงินเท่าไหร่?
อยากมีมันครอบครองจับจองไว้ ..
เพื่อสนองความใฝ่ .. ต้องการ ..?
.. เปลือกเจ้าเอย ..
เจ้าคงมิคุ้นเคย .. การถูกรุกราน ..
ลุกล้ำ .. ย่ำยี .. จนร้าวฉาน ..
เพื่อสนองความต้องการ .. หักหาญจิตใจ ..
.. เจ้าคงเฝ้าคิดถึง ..
มุกเม็ดหนึ่ง .. ซึ่งเคยถนอมไว้ ..
ปกปักษ์รักษา .. ดังดวงใจ ..
บัดนี้ .. ถูกพรากจากไกล .. อาวรณ์
.. เปลือกเจ้าเอย ..
เจ้าที่เคยแข็งกระด้าง .. หยาบช้า ..
ใครต่อใครเคยรู้ซึ้งถึงเย็นชา ..
ที่มั่นคงดุจหินผา .. น่าเกรงกลัว
.. ใครจะรู้ ..?
นัยที่ซ่อนอยู่ในมืดสลัว
ใต้ความแข็งกระด้าง .. หยาบช้า .. น่ากลัว
แท้จริงซุกซ่อน .. ใจสั่นรัว .. ภายใน ...
.. คุ้มค่าไหม? ..
.. หากของรักสุดหัวใจ .. ถูกพราก ..
.. เพียงเพื่อแลกความพอใจในหน้ากาก ..
.. ทิ้งความรักไว้ให้เป็นซาก .. กากเดน ..
.. เปลือก ..ที่กระด้าง เย็นชา มั่นคง ..
อันสามารถรักษาความงดงามแห่งอัญมณีจากท้องทะเลไว้ได้ ..
หากแต่ .. มันคือเนื้อเยื่อส่วนที่เปราะบางที่สุดของหอยมุก ..
ที่เพียงการฝัง .. แกน .. ลงภายในผิดที่นิดเดียว
เนื้อเยื่อจะฉีกขาด .. ตัวหอยจะตาย ...
12 สิงหาคม 2548 11:54 น.
keekie
ที่รัก ...
คุณจักไม่บอกฉันหรือ ..
เหตุใดน้ำตาคลอครือ ...
เศร้า ฤๅ เจ็บ เรื่องใด ..?
ความรักเป็นเพียงมายา ..
ไร้ค่า .. ควรการจารไว้ ..
หากพยายาม .. ลืม .. เพียงใด ..
.. ยังเหลือเยื่อใยให้ผูกพัน ..
ที่รัก ..
ดูคุณเจ็บยิ่งนัก .. เจ็บกว่าฉัน ..
คุณคือคนขอแยกทาง .. จากกัน ..
ทางของฉัน .. ทางของคุณ .. ไม่มีทางของเรา ..
คุณเขียนมันด้วยมือ ..
และคุณคือคนลบมันด้วยเท้า ..
มีเพียงฉันที่สูญเสีย .. ไม่เหลือแม้เพียงเงา ..
จมอยู่กับความเหงา .. ลำพัง ..
คุณขอให้ฉันลืมวันวานผ่านมา ..
ลืมคำพูดที่คุณเคยสัญญา .. อย่าหวัง ..
ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง .. ณ วันนี้มันภินท์พัง ..
ปล่อยให้เป็นเพียงความหลัง .. อย่ารั้งรอ ..
ที่รัก ..
ยากยิ่งนัก .. สิ่งที่คุณร้องขอ ..
ต่อให้ฉันคุกเข่า .. วิงวอน .. คงไม่พอ ..
หัวใจที่ทดท้อ .. ไม่อาจลืมมัน ..
รอยจูบอ่อนหวาน ..
แม้ล่วงกาล .. ตราตรึง .. คงมั่น ..
ฉันสูญเสียความรักของคุณ .. ชั่วนิรันดร์ ..
นั่นเป็นเหตุผลที่คุณจะจากกัน .. ฉันเข้าใจ ..
ความรักเป็นเพียงมายา ..
ไร้ค่า .. ควรการจารไว้ ..
แม้พยายาม .. ลืม .. เพียงใด ..
.. ยังเหลือเยื่อใยให้ผูกพัน ..
ต่อจากนี้ .. เดียวดาย ..
อดีตอันไร้ความหมาย .. ของฉัน
ฉันสัญญา .. จะพยายามลบคืนวัน
ลืมความผูกพัน .. เมื่อครั้งเคยเป็นมา ..
เคยมีที่มา ..
แต่ไม่มีที่ไป ..
ไ ม่ มี อ ะ ไ ร ร ะ ห ว่ า ง เ ร า . .
ไ ม่ มี คุ ณ . .
ไ ม่ มี ฉั น . .
ไ ม่ มี อี ก ต่ อ ไ ป . .
Sitting here all alone in the middle of nowhere ..
Don't know which to go ..
There ain't much to say now between us
There ain't so much for you ..
There ain't so much for me anymore ..
9 สิงหาคม 2548 19:22 น.
keekie
อยู่ตรงนี้มีรัก .. คือรัก? ..
อยู่ตรงไหนให้ห้ามหัก .. รักหรือ? ..
อยู่ตรงนี้มีรอยร้าว .. รักคือ? ..
อยู่ตรงไหนอย่ายึดถือ .. รักลวง
อยู่ที่ใจใครจะว่า .. คือรัก?
อยู่ที่ใจใครจะปัก .. รักหรือ?
อยู่ที่ใจใครชิงชัง .. รักคือ?
อยู่ที่ใจใครยึดถือ .. รักลวง
อยู่ที่เธอมอบให้ .. คือรัก?
อยู่ที่เธอสุดที่รัก .. รักหรือ?
อยู่ที่เธอสุดหัวใจ .. รักคือ?
อยู่ที่เธอยึดถือ .. รักลวง
อยู่ที่ฉันฝันใฝ่ใคร .. คือรัก?
อยู่ที่ฉันเฝ้าฟูมฟัก .. รักหรือ?
อยู่ที่ฉันหมายปอง .. รักคือ?
อยู่ที่ฉันยึดถือคือ .. รักจริง
6 สิงหาคม 2548 14:08 น.
keekie
ถ้า ...
..
...
....
ความรัก คือ ความพยายาม ..
พยายามไถ่ถาม .. พยายามเอาใจใส่ ..
พยายามดูแล .. พยายามห่วงใย ..
มันทำให้เธอเหนื่อยเกินไปไหม? .. คนดี ..
ถ้า ...
ความรัก คือ ความเข้าใจ ..
จะผิดหรือ ถูก .. เราอภัยให้กันนี้ ..
มอบหัวใจ .. อย่างซื่อสัตย์ .. ภักดี ..
คิดถึงกันทุกนาที .. ตลอดไป ..
ถ้า ...
ความรัก คือ เรา ..
คงไม่มีใครต้องเหงา .. ใช่ไหม?
ทุกสิ่งที่เคยเป็นมา .. จากนี้ .. มันจะเป็นอย่างไร ..
ปล่อยมันขึ้นอยู่กับ .. หัวใจ .. เราสองคน ..
3 สิงหาคม 2548 02:50 น.
keekie
วิญญาณ ...
มิแหลกราญย่อยยับดับสลาย
ออกร่อนเร่เป็นไทไร้ร่างกาย
ยามสิ้นวางวายมรณา ...
แต่ความรู้สึก ...
ทุกสำนึกดั่งผลึกแก้วล้ำค่า
ยังมั่นคงแข็งแกร่งเช่นแผ่นผา
โหยหวนห่วงหาอาวรณ์
อารมณ์ ...
จ่อมจมอยู่ในปลักยากจักถอน
ดำดิ่งลงสู่ห้วงเหวแห่งนิวรณ์
จะอุทธรณ์ใครไหนหาไม่มี
ปรารถนา ...
ตัณหาราคะระราคี
ข่มตาห้ามใจให้หลีกหนี
เอาชนะดวงฤดีได้อย่างไร
มนุษย์ ...
หากท้ายสุดพ่ายแพ้ปราชัย
ปล่อยจิตเบื้องต่ำครอบงำไซร้
คงอยู่ใต้ความทุกข์ .. แม้มีแต่ซาก ..
.. หากหมดลมหายใจ ..
แต่ วิญญาณ .. ความรู้สึก .. ยังคงทุกข์ ..
แน่ใจหรือว่าจะเป็นสุข ..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
หน้าส่วนตัว
655
