24 มิถุนายน 2549 13:50 น.

.. วันที่ไม่มีอะไร ..

keekie

.. เดินทางมานานๆ  ฉันเริ่มเห็นด้วยกับถ้อยคำที่เคยอ่านเจอในหนังสือว่า .. 
เราควรมีวันหยุดคิดและหยุดเจออะไรใหม่ๆ .. เพื่อพักบ้าง ..
หลายคนใช้วันอย่างนี้เป็นวันซักผ้า .. อ่านหนังสือ .. จิบกาแฟ ..
หยุดหาอะไรใหม่ๆ เข้ามาเพิ่มจังหวะการเต้นของหัวใจ .. 
พักหัวใจให้กลับไปเต้นในจังหวะเดิม แล้วค่อยออกเดินทางอีกที .. 


ลืมตาตื่นมาเพราะได้ยินเสียงตอกตะปูดังแว่วอยู่ปลายหู ..
มันค่อยดังขึ้นๆ ตามระดับสติสัมปะชัญญะของฉันที่เริ่มฟื้นตัวจากการหลับลึก .. 
.. ทำให้ฉันได้รู้ตัวว่า เสียงที่กำลังได้ยินนั้นมันเป็นความจริงมิใช่ความฝัน ..  

หลายครั้งที่ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในที่ๆ มิใช่ห้องนอนของตัวเอง ..
แต่น้อยครั้งนักที่เมื่อลืมตา .. ภาพที่ปรากฏตรงหน้าจะกลายเป็นขื่อไม้เก่าๆ อันเขื่องกับหลังคาทรงสูง .. ฉันกวาดสายตารอบตัว .. พบว่าตัวเองนอนซุกตัวอยู่บนเตียงในมุมหนึ่งของห้องโถงโล่งกว้างกลางบ้านแบบสมัยเก่า บนฝาบ้านมีแต่ภาพถ่ายบรรพบุรุษเก่าๆ และภาพถ่ายของลูกหลานติดเต็มพื้นที่ ซึ่งหากได้เดินไปพินิจดูใกล้ๆ จะมีรูปเด็กหญิงตัวดำๆ ในชุดกางเกงขาสั้น ยิ้มฟันหลอ .. อยู่ด้วย .. 

โป๊กๆๆๆๆๆ ..  เสียงตอกตะปูดังขึ้นอีกระลอก 
ฉันลุกขึ้นจากเตียงเดินหาที่มาของเสียง .. จนเมื่อฉันโหนตัวกับลูกกรงพยายามก้มลงไปมองบริเวณใต้ถุนบ้าน .. ภาพที่เห็นคือปู่กำลังง่วนอยู่กับการทำราวบันได โดยใช้ไม้หน้าสามหยาบๆ ตอกติดกับซี่ลูกกรงที่ไสพอเป็นรูปทรงสวยงาม .. 

หิวข้าวหรือยัง? ..  เสียงถามเป็นภาษาพื้นเมืองที่ดังขึ้นด้านหลัง .. ทำฉันสะดุ้งจนแทบหัวคะมำตกลงไปใต้ถุนบ้าน

ปู่ทำอะไรแต่เช้าคะ? .. อยากจะถามเป็นภาษาใต้เหมือนกันแต่ก็จนใจ แค่ฟังได้นี่ก็นับว่าบุญแล้ว 

สร้างเรือนหลังเล็ก ..  คำตอบดุจเป็นเรื่องธรรมดาที่ชายชราอายุ 90 ปี จะสร้างเรือนสักหนึ่งหลังด้วยตนเอง				
17 มิถุนายน 2549 01:09 น.

ผ่านสายลมและฝนโปรย ..

keekie

เป็นอีกหนึ่งครั้งในหลายครั้งที่ฉันอยากซ่อนตัวจากความวุ่นวายทั้งปวง 
เพื่อแอบอยู่ในมุมสงบที่มีเพียงตัวเอง และครั้งนี้ฉันเลือกที่จะซ่อนตัวเองบนเกาะ
อย่างที่เคยมา ..

ทะเลทางใต้สวยงามนัก แม้จะต้องเดินทางไกลสักหน่อย 
แต่เมื่อได้มาเห็นผืนน้ำสุดลูกหูลูกตาจรดขอบฟ้าฟากฝั่งโน้น .. 
ทำให้ต้องแอบยิ้มกับตัวเองด้วยความรู้สึกชุ่มฉ่ำใจ .. 
ในที่สุดทั้งสองก็มาบรรจบพบกันจนได้ แม้มันจะเป็นเพียงภาพที่ฉันเห็น 
แต่นั่นก็สร้างความรู้สึกหวานลึกๆ ในหัวใจ .. ในที่สุดพวกเขาก็ได้พบกัน .. 

นั่งรถเก้าชั่วโมงจากกรุงเทพฯ  ฉันลืมตาตื่นขึ้นที่ท่าเรือดอนสัก .. ราวตีห้าครึ่ง .. 
ได้เวลาที่จะทักทายดวงตะวันที่กำลังไต่ขึ้นทางขอบฟ้าฟากโน้น .. สาดแสงสู่ท้องฟ้าและท้องทะเลทอประกายสีชมพู .. 				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟkeekie
Lovings  keekie เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟkeekie
Lovings  keekie เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟkeekie
Lovings  keekie เลิฟ 0 คน
  keekie
ไม่มีข้อความส่งถึงkeekie