จดหมาย ถึงคนเคยร่วมทาง

ketana

ถึง   ที่รักของผม

      เวลาแห่งการอยู่ร่วมกันของเรา คงเดินทางมาถึงที่สุดแห่งปลายทาง
ของเราแล้วเราคงไม่สามารถใช้ชีวิต หรืออยู่ร่วมหัวใจด้วยกันได้อีก 
มิใช่ว่าเราหมดรักกัน มิใช่ว่าใครต่างมีใครอื่น แต่เพราะว่า  เราต่างมีอะไร
ที่เหมือนกันมาก  มากเสียจนเราต่างเกลียดตัวเองที่เราต่างเป็นอย่างนั้น

      รู้ไหมคุณเคยเป็นยิ่งกว่าชีวิต กว่าลมหายใจ ณ เวลานั้น แต่เวลานี้
คุณเหมือนอากาศที่ใช้หายใจ ชั่วทุกวินาที แต่ ไม่เคยรู้สึกว่าเราได้สูด
เอามันเข้าไป จนเรากำลังจะขาดมันนั่นแหละ เราจึงเริ่มรู้สึกตัว 
ว่าเราไม่อาจขาดมันได้

      เราคงมีเส้นทางที่เหมือนกัน แต่เราไม่สามารถไปด้วยกันได้ เราคงทิ้งเอาไว้เพียงสายใยจาง จาง บาง บาง ที่ผูกพันธ์อย่างห่างหาย มลายลงในวินาทีนี้ คุณและผม เราต่างเลือกในเส้นทางที่จะไป อย่างไม่มีกัน อย่างโดดเดี่ยว เดียวดาย และไม่มีใคร ผมสัญญาว่าน้ำตาที่จะรินไหลหยดต่อไปจะไม่มีใครได้เห็นมันอีก

      เราต่างต้องไป ไปมิใช่จากไป คงไม่เหลืออะไรในความทรงจำของคุณอีก
แต่รับรู้ไว้เถอะว่า ทุกอย่างที่เป็นคุณ มันจะตราติดตรึง มิใช่แค่ในหัวใจ ในชีวิต
มันคงสถิตย์อยู่ในวิญญาณของผม ตลอดกาล


                                                  ด้วยรัก

                                                KETANA