โป๋...เป่าปี่ อิอิ ^O^

KIRATI

เค้าเป็นใครมาจากไหนไผ บ่ รู้
เดินมาขู่ ผู้คนตก ตระหนกฝัน
ปืนคาดพุง ถือถุงถั่ว ตัวเป็นมัน
สวมโค๊ดยัน ยาวคลุมเข่า ก้าวเข้ามา

ในบาร์เหล้า เท้าถีบขู่ ประตูอ้า
ยืนจังก้า เอ่ยท้าชน ดวลคนท้า
ตลบโค๊ทโพสต์ตำแหน่งแห่งศาสตรา
ปืนคู่กายาข้างตัว...เตรียมรัวยิง

เสียงม้าร้อง ฮี้ฮี้แผ่ว ..แว่วแว่วไหว
“เฮ้ย มีใคร ไหนแจ๋วมาก อยากจะกลิ้ง”
เจ้าของร้าน งานเข้ามอง ลูกซองอิง
“ใครแจ๋วจริง จงดิ่งมา เอ่ยท้าดวล”

พอสิ้นเสียงเพียงแวบเดียวเหลียวมามอง
ทั่วทั้งห้อง เหลือหนึ่งชาย ผู้หมายสวน
ตรงบาร์นั่ง หลั่งเหล้าริน ยกกินชวน
สองขาด้วน หยิบแก้วยก กระดกกลืน

เฮ้ยไอ้ด้วน กวนบาทา ทำท้ารบ
ไม่เคยพบ ยมบาล สังขารฝืน
ก่อนเป็นศพ ไม่ครบส่วน ถ้าดวลปืน
ลุกขึ้นยืน...รีบออกไป อย่าได้วอน...

นิรนาม หนุ่มร่ำรส สุราอยู่
เงยหน้าดู ผู้จังก้า ว่าสั่งสอน
สะบัดนิ้ว ดีดขอบแก้ว แล้วร่ายกลอน
เสียงออดอ้อน...ก่อนหนีบปี่...ขึ้นชี้หน้า...

อุต๊ะ...บ่ะ...ไอ้กาลี...ผู้พลีฝัน
ไอ้โจกท์จัญ-ไรฝันจอง-หองโรมท้า
ปี่ปักปาก เป่าลากโน้ต โอดเพลงพา
ร่ำสุรา โกรธานัก หมายหักมัน

เสียงอิงโอษฐ์โสตเสนาะไพเราะเพริศ
ปี่ชั้นเลิศ บรรเจิดภพ บรรจบฝัน
นักเลงกล้า ผู้ท้ารบ สงบพลัน
โน้ตเล่นนั่น...มันอะไร ไม่เคยเจอ

“ดูก่อนเถิด บรรเจิดเสียง สำเนียงซึ้ง
ช่างตราตรึง ถึงฤดี พลีเสนอ
เพลงปี่ขาน หวานกระไร ใสนักเออ”
เล่นซะเหม่อ...เผลอทิ้งปืน นิ่งยืนเฉย

เจ้าเป็นใคร ในเมืองนี้ มีชื่อไหม
ชื่อของเรา คือ “อภัย” ไผเพรียกเอ่ย
สองขาขาด พลาดถูกยักษ์ หักกินเอย
ปี่เราเปรย เผยเมื่อไหร่ อภัยมี...อิอิ (แฮ๊บปี้เอ็นดิ้ง 55555+)