รักในรอยเท้า T_*

KIRATI

วันนี้วันศุกร์.....
เทียนหมีหมี่...หมี่มี...แต่เทียน มิ มี....ลดคดเคี้ยวพันเกี่ยวคบไม้ใหญ่ เมดเล่ย์เสียงเพลงเรียกเข้า...มือถือเจ๊อ้อยดังขึ้น 
เจ๊อ้อย รีบกดรับสาย
ฮัล....
เจ๊...รถที่ผมเช่าเจ๊มา มันเติมแก๊สไม่เข้าอ่ะ เสียงในสายชิงพูดขึ้นก่อน เป็นเสียงชายหนุ่ม (ท่าทางจะหล่อหมวยๆ อิอิ)
ใครล่ะเนี่ยะ? เจ๊อ้อยถามคนในสาย
เตียต๊อกวา เตียวสะเอวคับเจ๊....
ง่า....ครายอ่ะ พวกโรคจิตรึป่าวเนี๊ยะ? เจ้อ้อยก่นใส่..
โรคจิตไรล่ะเจ้  ผมอาวาไง
เออออ....วาก็วาซี่...ต๊อกสะองสะเอวอะไร เจ๊อ้อย ต่อว่านิดหน่อย ก่อนพูดต่อ...
อาราย ....เป็นไปได้ไง คนเช่าคนก่อน เขาขับ เขาก็ไม่เห็นมีปัญหาอะไรนี่
อ่า จริงๆนะเจ๊...มันเติมไม่เข้าจริงๆ ....มันต้องกดปุ่มอะไรก่อนรึป่าว เจ๊
ปุ่ม เปิ่ม อะไร ไม่มี๊...รถฉัน...เติมแก๊สเหมือนกันทุกคัน
เจ๊...ยังงี้ ผมเช่ามาแล้วรถมีปัญหา ผมต้องจ่ายค่าเช่ามั้ยเนี่ย
เออๆๆ...ถ้ามันมีปัญหา ก็เอากลับมาเปลี่ยน ...แล้วแก๊สพอขับกลับมาได้มั้ยล่ะ
น่าจะพอได้นะเจ๊ เมื่อกี้เติมไปหน่อยนึง...ค้างที่สามร้อย และก็อัดไม่เข้าแล้วอ่ะเจ๊..
สามร้อย...สามร้อยก็เต็มถังแล้วซิ ไอ้บ้า
อ้าวเหรอ เจ๊...แก๊สเติมกันแค่สามร้อยเองเหรอ
เออซิไอ้นี่...แกจะให้เติมเป็นพันเหรอ ไอ้บ้า
แฮ่....ผมเพิ่งขับวันแรกอ่ะเจ๊
แล้วเด็กปั้ม มันไม่บอกแกเหรอ...
มันก็ฝึกงานวันแรกเหมือนกันอ่ะเจ๊..... ถึงว่า...มาบอกเรา พี่ๆ รถพี่อัดก๊าซได้แค่เนี๊ยะ อัดไม่เข้าและ
เออๆๆ .... ไม่มีอะไรแล้วใช่มะ  เจ๊พูดทิ้งท้ายอย่างหัวเสีย...

เสียงกดวางสาย จบการสนทนา

สามสิบนาทีต่อมา

เอี๊ยดดดด.....

ผมมาและเจ๊
เฮ้ย...กลับมาทำไมล่ะเนี่ยะ เจ๊กำลังกินกระเพาะปลาอยู่ พลันต้องหยุดถาม
อ้าว...ก็เจ๊บอกให้ผมขับกลับมาไง.... เจ๊ลองปีนกลับขึ้นไปอ่านจิ
ไอ้บ้าาาาาา ....ก็แกรบอกฉัน รถฉันเติมแก๊สไม่เข้า
อันนั้นก็ใช่ไงเจ๊....เรื่องแก๊สอ่ะ ผมเข้าใจแล้ว ยังคิดอยู่เลยว่า เจ๊จะให้ขับกลับมาทำไม
โอ๊ยยย...ก็ในเมื่อมันไม่มีอะไร แกก็ขับต่อไปซิ จะขับกลับมาทำไม(วะ)
เอ่อออ....เอ่ออ...ผม....ผมคิดถึง เจ๊ อ่ะ
กึ๊ย...เอิ๊กๆ อักๆ เจ๊ถึงกะสะอึก เอามือกุมคอ
เขินละซี่...เจ๊...ไม่ต้องเขินหรอกเจ๊...คิดซะว่า แค่ลูกหมาขนปุยๆตัวหนึ่ง คิดถึงเจ๊ง่ะ อาวาพูดกึ่งๆอมยิ้ม....ก้มหน้าบิดไปมา
อักๆๆ.. เจ๊ยังอยู่ในท่ากุมคอ ซ้ำหล่นเก้าอี้ ลงมาดิ้นกระตุกๆ...
เจ๊ๆ เจ๊เป็นอะไรอ่ะ อาวามองกวาดไปทั่ว จนเหลือบไปเห็นชามตั้งอยู่...

กระเพาะปลา...แย่แล้ว.... อาวาอุทานเสียงหลง....

เขารีบหยิบช้อนควานหาบางอย่างในชาม
ไม่มี ๆ...ทำไม ไข่นกกระทาหายไป........รึ.....ว่าาาาาาาา

ชั่วอึดใจ อาวาตัดสินใจ รีบเอานิ้วล้วงคอเจ๊ทันที

นั่นไง ตรูว่าแล้ว...ซวยแระไง
ชายหนุ่มพยายามล้วงคอเจ๊อ้อยอยู่สักพัก แต่ก็ดูเหมือนว่า...เขายิ่งล้วง...ไข่มันก็ยิ่งลึกลงไป และดูเหมือนว่าอาการของเจ๊จะยิ่งแย่ลงไปอีก....

เขาเริ่มคิดในใจ...... 
ถ้าไปตามใครมาช่วย....แล้วเจ๊รอด มันต้องขโมยซีนซึ้งไปเรา.... 
ไม่ได้...เราจะปล่อยให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้เด็ดขาด....เราต้องช่วยเจ๊เอง ต้องทำอะไรก่อน คิดซิ คิดๆๆ 

อาวาสูดหายใจลึกๆสองสามที 
 ตั้งสติๆ ต้องค่อยๆคิดถึงบทเรียนหลักการปฐมพยาบาลเบื้องต้น เจ๊มองอาวาอย่างมีความหวังขึ้นมาทันที... 
ป.๑ เรียนเรื่องไรวะ อ๋อ เรื่องไฟช๊อต ไม่ใช่ๆ ป.๒ ล่ะ
ชายหนุ่ม ค่อยๆลำดับความคิด อย่างมีสติ
ป.๒ .....ป.๒ คนจมน้ำ...ป.๓ มีดบาด ป.๔
อักส์ๆๆ..อ๊ากกกก เสียงกระอักๆของเจ๊ ฟังคล้ายๆพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง
อ่า ม.๕ ...ใช่แว้ววว ม.๕ ของติดคอ  เสียงแห่งการค้นพบของชายหนุ่ม ทำเอาเจ๊อ้อยน้ำตาคลอ แอบยิ้ม และกุมมือไว้ที่คอท่าเดิม 

ก่อนอื่น วางผู้ป่วย ราบไปกับพื้น ว่าพราง ก็ จับมือเจ๊ ง้างออกมาวางข้างกาย ในท่านอนหงายเหยียดตรง
ต้องปลดกระดุม เม็ดที่หนึ่ง เม็ดที่สามและก็ สี่...ห้า...หก อาวาสบตากะเจ๊อ้อย แล้วโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูเจ๊อ้อยเบาๆ....
สงสัยล่ะซี่ ทำไมต้องข้ามเม็ดที่สองไป ชิมิ เจ๊อ้อยพยักหน้างึกๆ ให้ความร่วมมือเต็มที่

อ่ะแฮ่ม..........เม็ดที่สอง จ้องตา พาหัวจิต  พอเริ่มตอบ เจ๊ก็ทำหน้าเซ็งๆ
กลัวเจ๊คิด ล่วงล้ำ ปล้ำข่มขืน เจ๊รวบรวมกำลังครั้งสุดท้ายส่งเสียง แอ้งงงงเอ๊ยยย
ซ่อนพรางยกทรงสวยด้วยกล้ำกลืน ถึงตอนนี้เจ๊อ้อยเริ่มร้องไห้ ส่งเสียงแต่ อะโอ อัดอ่ะ อะโอ อัดอ่ะ
ก่อนจะยืน ขึ้นตื๊บ กระทืบพุง พอขาดคำ ชายหนุ่มก็ค่อยๆบรรจงตื๊บพุงเจ๊ ไปสองที

โอ๊ะ ๆ ผลุบบบบ เป็นไปตามที่ชายหนุ่มคาดหมาย...ไข่นกกระทา พรวดพุ่งหลาวออกมานอนแน่นิ่งบนพื้นราวกับปาฏิหาริย์

ถึงตอนนี้.....เจ๊อ้อยไม่ได้สลบ......... 

เจ๊อ้อยไม่ได้แสดงอาการอึกอัก อีกต่อไป .... 

เจ๊ยังนอนนิ่งอยู่ในท่าเดิม.....และจ้องตาชายหนุ่มอย่างไม่ล่ะสายตา น้ำตายังคงไหลรินเปื้อนเปรอะแก้มซีดๆของเธอ.....

อาวาก้มตัว ช้อนร่างเจ๊ อุ้มขึ้นมานั่งตรงที่เดิม เขาค่อยๆประคองมือเจ๊ไปจับช้อนอย่างนุ่มนวล

กินต่อนะเจ๊..ค่อยๆกิน...เจ๊ไม่ต้องเอ่ยขอบคุณอะไรผม ...ผมทำให้ด้วยความเต็มใจ..
ใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยคำว่า  คิดถึง พูดเสร็จ ชายหนุ่มก็ก้าวกลับออกไปทางเดิม ทิ้งให้เจ๊กำช้อนแน่นราวกับกำค้อน

สักครู่ เจ๊ก็ได้ยินเสียงตะโกนแว่วๆ 

เจ๊ๆ หักค่าเช่าชั่วโมงนี้ให้ด้วยนะ
เสียงสตาร์ท รถ...ดังขึ้น...แล้วก็ค่อยๆเคลื่อนเลือนหายไป 

เจ๊ยังคงนั่งกำช้อนแน่น จ้องมองไข่นกกระทาบนพื้น....อย่างไม่กระพริบตา

ไม่มีใครล่วงรู้........ สิ่งที่อยู่ในใจเจ๊อ้อย.....ในตอนนั้น....มาจนทุกวันนี้

และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...อาวาก็เติมแก๊สเป็น

เจ๊อ้อย....เลิกกินไข่นกกระทา หันมากินกระเพาะปลาใส่ ไข่นกกระปูดแทน....

เด็กปั้มต้นเรื่องลาออก ...และไปประกอบธุรกิจ น้ำฝนขวดส่งออก ในเวลาต่อมา(อาจเป็นเพราะไม่เหมาะจะเป็นเด็กปั้ม....(แขวนที่เติมไม่ถึง)อิอิ)

จบแระ...เซ็งปูล่ะซี่...ฮ่าๆๆๆ...

อาคุงอ้อย  เป็น เจ๊อ้อย
อาคุงวา     เป็น อาวา
อาคุงฝน    เป็น เด็กปั้ม กะ เจ๊าของธุรกิจ น้ำฝนส่งออก รายใหญ่ ของเอเชีย...